„Nigdy nie wątp, że mała grupa troskliwych, oddanych obywateli może zmienić świat.Właściwie jest to jedyny taki egzemplarz.”
Misją Cureus jest zmiana utrwalonego modelu publikacji medycznych, w którym zgłaszanie badań może być kosztowne, złożone i czasochłonne.
Płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości, mop, piezotomia, kortykotomia, llt, prostaglandyna, przyspieszony ruch zębów, ortodontyczny, niechirurgiczny, chirurgiczny
Doaa Tahsin Alfaylani, Mohammad Y. Hajir, Ahmad S. Burhan, Luai Mahahini, Khaldun Darwich, Ossama Aljabban
Cytuj ten artykuł jako: Alfailany D, Hajeer MY, Burhan AS, et al.(27 maja 2022) Ocena skuteczności interwencji chirurgicznych i niechirurgicznych w połączeniu z aparatami retencyjnymi w celu przyspieszenia ruchu zębów ortodontycznych: przegląd systematyczny.Lek 14(5): e25381.doi:10.7759/cureus.25381
Celem niniejszego przeglądu była ocena dostępnych obecnie dowodów na skuteczność chirurgicznych i niechirurgicznych metod akceleracji oraz skutków ubocznych związanych z tymi metodami.Przeszukano dziewięć baz danych: Centralny Rejestr Kontrolowanych Badań Cochrane (CENTRAL), EMBASE®, Scopus®, PubMed®, Web of Science™, Google™ Scholar, Trip, OpenGrey i PQDT OPEN firmy pro-Quest®.Dokonano przeglądu witryny ClinicalTrials.gov i portalu wyszukiwania Międzynarodowej Platformy Rejestru Badań Klinicznych (ICTRP) w celu przeglądu bieżących badań i niepublikowanej literatury.Randomizowane badania kontrolowane (RCT) i kontrolowane badania kliniczne (CCT) pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym (techniki inwazyjne lub małoinwazyjne) w połączeniu z tradycyjnymi urządzeniami stacjonarnymi i porównane z interwencjami niechirurgicznymi.Do oceny RCT wykorzystano instrument Cochrane Risk of Bias (RoB.2), natomiast do CCT wykorzystano instrument ROBINS-I.
Do tego przeglądu systematycznego włączono cztery badania RCT i dwa badania CCT (154 pacjentów).Cztery badania wykazały, że interwencje chirurgiczne i niechirurgiczne miały taki sam wpływ na przyspieszenie ruchu zębów ortodontycznych (OTM).Natomiast w pozostałych dwóch badaniach leczenie chirurgiczne było skuteczniejsze.Wysoki stopień heterogeniczności włączonych badań uniemożliwiał ilościową syntezę wyników.Zgłaszane działania niepożądane związane z interwencjami chirurgicznymi i niechirurgicznymi były podobne.
Istnieją „bardzo niskie” lub „niskie” dowody na to, że interwencje chirurgiczne i niechirurgiczne były równie skuteczne w przyspieszaniu ruchu zębów ortodontycznych, bez różnicy w skutkach ubocznych.Potrzebnych jest więcej wysokiej jakości badań klinicznych, aby porównać wpływ przyspieszenia obu metod w różnych typach wad zgryzu.
Czas trwania leczenia jakąkolwiek interwencją ortodontyczną jest jednym z ważnych czynników, które pacjenci biorą pod uwagę przy podejmowaniu decyzji [1].Przykładowo, retrakcja maksymalnie zakotwiczonych kłów po ekstrakcji górnych zębów przedtrzonowych może zająć około 7 miesięcy, podczas gdy tempo bioortodontycznego przemieszczania zębów (OTM) wynosi około 1 mm na miesiąc, co daje całkowity czas leczenia około dwóch lat [2, 3 ] .Ból, dyskomfort, próchnica, recesje dziąseł i resorpcja korzeni to skutki uboczne, które wydłużają czas leczenia ortodontycznego [4].Dodatkowo względy estetyczne i społeczne sprawiają, że wielu pacjentów domaga się szybszego zakończenia leczenia ortodontycznego [5].Dlatego zarówno ortodonci, jak i pacjenci dążą do przyspieszenia przemieszczania się zębów i skrócenia czasu leczenia [6].
Sposób przyspieszania ruchu zębów zależy od aktywacji biologicznej reakcji tkanki.Ze względu na stopień inwazyjności metody te można podzielić na dwie grupy: zachowawcze (metody biologiczne, fizyczne i biomechaniczne) oraz metody chirurgiczne [7].
Podejścia biologiczne obejmują zastosowanie środków farmakologicznych w celu zwiększenia ruchomości zębów w doświadczeniach na zwierzętach i u ludzi.Wiele badań wykazało skuteczność wobec większości tych substancji, takich jak cytokiny, aktywatory receptora ligandu czynnika jądrowego kappa-B/aktywatory receptora białka czynnika jądrowego-kappa-B (RANKL/RANK), prostaglandyny, witamina D, hormony, takie jak hormon przytarczyc (PTH ).) i osteokalcyny, a także zastrzyki z innych substancji, takich jak relaksyna, nie wykazały przyspieszonej skuteczności [8].
Podejścia fizyczne opierają się na terapii aparaturowej, w tym prądzie stałym [9], pulsacyjnych polach elektromagnetycznych [10], wibracjach [11] i terapii laserowej o niskiej intensywności [12], które przyniosły obiecujące wyniki [8].]Metody chirurgiczne są uważane za najczęściej stosowane i sprawdzone klinicznie i mogą znacznie skrócić czas leczenia [13,14].Opierają się jednak na „zjawisku przyspieszenia regionalnego (RAP)”, ponieważ wystąpienie chirurgicznego uszkodzenia kości wyrostka zębodołowego może przejściowo przyspieszyć OTM [15].Te interwencje chirurgiczne obejmują tradycyjną kortykotomię [16,17], śródmiąższową chirurgię kości wyrostka zębodołowego [18], przyspieszoną ortodoncję osteogenną [19], trakcję zębodołową [13] i trakcję przyzębia [20], elektrotomię uciskową [14,21], resekcję korową [ 19].22] i mikroperforacją [23].
Opublikowano kilka przeglądów systematycznych (SR) randomizowanych, kontrolowanych badań (RCT) dotyczących skuteczności interwencji chirurgicznych i niechirurgicznych w przyspieszaniu OTM [24,25].Nie udowodniono jednak wyższości leczenia chirurgicznego nad metodami niechirurgicznymi.Dlatego też niniejszy przegląd systematyczny (SR) miał na celu odpowiedź na następujące kluczowe pytanie przeglądowe: Co skuteczniej przyspiesza przemieszczanie się zębów ortodontycznych podczas stosowania stałych aparatów ortodontycznych: metody chirurgiczne czy niechirurgiczne?
Najpierw przeprowadzono pilotażowe wyszukiwanie w PubMed, aby upewnić się, że nie ma podobnych SR i sprawdzić wszystkie powiązane artykuły przed napisaniem ostatecznej propozycji SR.Później zidentyfikowano i oceniono dwa potencjalnie skuteczne badania.Zakończono rejestrację niniejszego protokołu SR w bazie PROSPERO (nr identyfikacyjny: CRD42021274312).Niniejszy raport standardowy opracowano zgodnie z podręcznikiem Cochrane Handbook of Systematic Reviews of Interventions [26] oraz Preferred Reporting Items of the Guidelines for Systematic Reviews and Meta-analytics (PRISMA) [27,28].
Do badania włączono zdrowych pacjentów płci męskiej i żeńskiej poddanych stałemu leczeniu ortodontycznemu, niezależnie od wieku, rodzaju wady zgryzu czy pochodzenia etnicznego, zgodnie z modelem Participant Intervention, Comparisons, Results, and Study Design (PICOS).Rozważano operację dodatkową (inwazyjną lub małoinwazyjną) w porównaniu z tradycyjnym leczeniem ortodontycznym stałym.Do badania włączono pacjentów, którzy otrzymali stałe leczenie ortodontyczne (OT) w połączeniu z interwencjami niechirurgicznymi.Interwencje te mogą obejmować podejście farmakologiczne (lokalne lub systemowe) i podejście fizyczne (napromieniowanie laserowe, prąd elektryczny, pulsacyjne pola elektromagnetyczne (PEMF) i wibracje).
Podstawowym wynikiem tego kryterium jest szybkość ruchu zębów (RTM) lub inny podobny wskaźnik, który może nam poinformować o skuteczności interwencji chirurgicznych i niechirurgicznych.Drugorzędne wyniki obejmowały działania niepożądane, takie jak wyniki zgłaszane przez pacjenta (ból, dyskomfort, satysfakcja, jakość życia związana ze zdrowiem jamy ustnej, trudności z żuciem i inne doświadczenia), skutki związane z tkanką przyzębia mierzone za pomocą wskaźnika przyzębia (PI), powikłania , wskaźnik dziąseł (GI), utrata przyczepu (AT), recesja dziąseł (GR), głębokość przyzębia (PD), utrata podparcia i niepożądany ruch zębów (przechylenie, skręcenie, rotacja) lub jatrogenny uraz zęba, taki jak utrata zęba. Witalność zęba , Resorpcja korzeni.Zaakceptowano jedynie dwa projekty badań – Randomizowane badania kontrolowane (RCT) i kontrolowane badania kliniczne (CCT), napisane wyłącznie w języku angielskim, bez ograniczeń co do roku publikacji.
Wykluczono następujące artykuły: badania retrospektywne, badania w językach innych niż angielski, eksperymenty na zwierzętach, badania in vitro, opisy przypadków lub opisy serii przypadków, artykuły redakcyjne, artykuły z recenzjami i białymi księgami, opinie osobiste, badania bez zgłoszonych próbek, nie grupy kontrolnej lub obecność nieleczonej grupy kontrolnej i grupy eksperymentalnej liczącej mniej niż 10 pacjentów badano metodą elementów skończonych.
Utworzono wyszukiwarkę elektroniczną w następujących bazach danych (sierpień 2021 r., bez ograniczeń czasowych, tylko w języku angielskim): Cochrane Central Register of Controlled Trials, PubMed®, Scopus®, Web of Science™, EMBASE®, Google™ Scholar, Trip, OpenGrey (do identyfikacji szarej literatury) i PQDT OPEN firmy pro-Quest® (do identyfikacji artykułów i dysertacji).Sprawdzono także wykazy literatury wybranych artykułów pod kątem potencjalnie istotnych badań, których nie udałoby się znaleźć w wyniku wyszukiwania elektronicznego w Internecie.W tym samym czasie przeprowadzono ręczne wyszukiwania w Journal of Angle Orthodontics, American Journal of Orthodontics and Dentofacial Orthopedics™, European Journal of Orthodontics and Orthodontics oraz Craniofacial Research.Serwis ClinicalTrials.gov i portal wyszukiwania Międzynarodowej Platformy Rejestru Badań Klinicznych (ICTRP) Światowej Organizacji Zdrowia przeprowadziły kontrole elektroniczne w celu znalezienia niepublikowanych lub aktualnie ukończonych badań.Więcej szczegółów na temat strategii e-wyszukiwania przedstawiono w tabeli 1.
RANKL: aktywator receptora liganda kappa-beta czynnika jądrowego;RANGA: aktywator receptora liganda kappa-beta czynnika jądrowego
Dwóch recenzentów (DTA i MYH) niezależnie oceniło przydatność badania, a w przypadku rozbieżności do podjęcia decyzji poproszony został trzeci autor (LM).Pierwszy krok polega na sprawdzeniu jedynie tytułu i adnotacji.Drugim krokiem w przypadku wszystkich badań była ocena pełnego tekstu jako istotnego i filtrowanie w celu włączenia go lub gdy tytuł lub streszczenie były niejasne, aby pomóc w dokonaniu jasnej oceny.Artykuły zostały wykluczone, jeśli nie spełniały jednego lub więcej kryteriów włączenia.W celu uzyskania dalszych wyjaśnień lub dodatkowych danych należy napisać do odpowiedniego autora.Ci sami autorzy (DTA i MYH) niezależnie wyodrębnili dane z pilotażowych i predefiniowanych tabel ekstrakcji danych.Kiedy dwóch głównych recenzentów nie zgodziło się z tym, trzeci autor (LM) został poproszony o pomoc w rozwiązaniu problemu.Tabela podsumowująca dane zawiera następujące elementy: ogólne informacje o artykule (imię i nazwisko autora, rok publikacji i tło badań);metody (projekt badania, grupa oceniana);uczestników (liczba włączonych pacjentów, średni wiek i przedział wiekowy)., podłoga);Interwencje (rodzaj zabiegu, miejsce zabiegu, aspekty techniczne zabiegu);Charakterystyka ortodontyczna (stopień wady zgryzu, rodzaj ortodontycznego ruchu zębów, częstotliwość korekt ortodontycznych, czas obserwacji);oraz Miary wyników (wspomniane wyniki pierwotne i wtórne, metody pomiaru i zgłaszanie statystycznie istotnych różnic).
Dwóch recenzentów (DTA i MYH) oceniło ryzyko błędu systematycznego, stosując instrument RoB-2 dla pochodnych RCT [29] i instrument ROBINS-I dla CCT [30].W przypadku braku porozumienia należy skonsultować się z jednym ze współautorów (ASB) w celu znalezienia rozwiązania.W przypadku badań z randomizacją oceniliśmy następujące obszary jako „niskie ryzyko”, „wysokie ryzyko” lub „pewien problem stronniczości”: błąd wynikający z procesu randomizacji, błąd wynikający z odchyleń od oczekiwanej interwencji (efekty przypisywane interwencjom; skutki przestrzeganie interwencji), błąd wynikający z brakujących danych dotyczących wyników, błąd pomiaru, błąd selekcji w raportowaniu wyników.Ogólne ryzyko błędu systematycznego w wybranych badaniach oceniono w następujący sposób: „Niskie ryzyko błędu systematycznego”, jeśli wszystkie domeny zostały ocenione jako „niskie ryzyko błędu systematycznego”;„Pewne obawy”, jeśli co najmniej jeden obszar został oceniony jako „Pewne obawy”, ale nie „Wysokie ryzyko stronniczości w jakimkolwiek obszarze, Wysokie ryzyko stronniczości: jeśli co najmniej jedna lub więcej domen zostało ocenionych jako „Wysokie ryzyko stronniczości” lub istnieją pewne wątpliwości w wielu domenach, co znacznie zmniejsza pewność wyników.Natomiast w przypadku badań nierandomizowanych oceniliśmy następujące obszary jako niskie, umiarkowane i wysokie ryzyko: podczas interwencji (błąd w klasyfikacji interwencji);po interwencji (błąd wynikający z odchyleń od oczekiwanej interwencji; błąd wynikający z braku danych; wyniki) błąd pomiaru;stronniczość raportowania przy wyborze wyników).Ogólne ryzyko błędu systematycznego w wybranych badaniach oceniono w następujący sposób: „Niskie ryzyko błędu systematycznego”, jeśli wszystkie domeny zostały ocenione jako „niskie ryzyko błędu systematycznego”;„umiarkowane ryzyko błędu systematycznego”, jeśli wszystkie domeny zostały ocenione jako „niskie lub umiarkowane ryzyko błędu systematycznego”.stronniczość” „Poważne ryzyko stronniczości”;„Poważne ryzyko stronniczości”, jeśli co najmniej jedna domena ma ocenę „Poważne ryzyko stronniczości”, ale nie ma poważnego ryzyka stronniczości w żadnej domenie, „Poważne ryzyko stronniczości”, jeśli co najmniej jedna domena ma ocenę „Poważne ryzyko błędu systematycznego”;badanie uznawano za „brakujące informacje”, jeśli nie było wyraźnych wskazań, że badanie było „znaczące lub obarczone znacznym ryzykiem stronniczości” i brakowało w nim informacji w jednym lub kilku kluczowych obszarach stronniczości.Wiarygodność danych naukowych oceniano zgodnie z metodologią Guidelines Assessment, Development and Evaluation (GRADE), przy czym wyniki sklasyfikowano jako wysokie, umiarkowane, niskie lub bardzo niskie [31].
Po przeszukaniu elektronicznym odnaleziono łącznie 1972 artykuły i tylko jeden cytat z innych źródeł.Po usunięciu duplikatów recenzji poddano 873 rękopisy.Tytuły i streszczenia sprawdzono pod kątem kwalifikowalności, a wszelkie badania, które nie spełniały kryteriów kwalifikowalności, zostały odrzucone.W rezultacie przeprowadzono dogłębną analizę 11 potencjalnie istotnych dokumentów.Pięć ukończonych badań i pięć trwających badań nie spełniało kryteriów włączenia.Streszczenia artykułów wykluczonych po ocenie pełnotekstowej oraz przyczyny wykluczenia podano w tabeli w załączniku.Ostatecznie do SR włączono sześć badań (cztery RCT i dwa CCT) [23,32–36].Schemat blokowy PRISMA pokazano na rysunku 1.
Charakterystykę sześciu włączonych badań przedstawiono w tabelach 2 i 3 [23,32-36].Zidentyfikowano tylko jedną próbę protokołu;Więcej informacji na temat tego trwającego projektu badawczego można znaleźć w tabelach 4 i 5.
RCT: randomizowane badanie kliniczne;NAC: kontrola nieprzyspieszona;SMD: konstrukcja z dzielonymi ustami;MOP: perforacja mikrokostna;LLLT: terapia laserowa o niskiej intensywności;Dyrektor finansowy: ortodoncja z kortykotomią;FTMPF: płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości;Eksp.: eksperymentalny;męski samiec;F: kobieta;U3: kieł górny;ED: gęstość energii;RTM: prędkość ruchu zęba;TTM: czas ruchu zęba;CTM: skumulowany ruch zębów;PICOS: uczestnicy, interwencje, porównania, wyniki i projekt badania
TAD: tymczasowe urządzenie kotwiczące;RTM: prędkość ruchu zęba;TTM: czas ruchu zęba;CTM: skumulowany ruch zębów;EXP: eksperymentalny;NR: nie zgłoszono;U3: kieł górny;U6: pierwszy górny trzonowiec;SS: stal nierdzewna;NiTi: nikiel-tytan;MOP: mikrobiologiczna perforacja kości;LLLT: terapia laserowa o niskiej intensywności;Dyrektor finansowy: ortodoncja z kortykotomią;FTMPF: płat śluzówkowo-okostnowy o pełnej grubości
NR: Nie zgłoszono;WHO ICTRP: Portal wyszukiwania platformy rejestru międzynarodowych badań klinicznych WHO
Przegląd ten obejmował cztery zakończone badania RCT23,32–34 i dwa badania CCT35,36 z udziałem 154 pacjentów.Przedział wiekowy od 15 do 29 lat.Do jednego badania włączono wyłącznie kobiety [32], natomiast do innego badania włączono mniejszą liczbę kobiet niż mężczyzn [35].W trzech badaniach było więcej kobiet niż mężczyzn [33,34,36].Tylko w jednym badaniu nie podano rozkładu płci [23].
Cztery z uwzględnionych badań dotyczyły konstrukcji z dzielonym portem (SMD) [33–36], a dwa były konstrukcjami kompozytowymi (COMP) (porty równoległe i dzielone) [23,32].W badaniu dotyczącym projektu kompozytu porównano stronę operacyjną grupy eksperymentalnej z nieoperacyjną stroną innych grup eksperymentalnych, ponieważ strona przeciwna tych grup nie doświadczyła żadnego przyspieszenia (tylko konwencjonalne leczenie ortodontyczne) [23,32].W pozostałych czterech badaniach porównania tego dokonano bezpośrednio, bez grupy kontrolnej bez akceleracji [33-36].
W pięciu badaniach porównywano operację z interwencją fizyczną (tj. terapią laserową o niskiej intensywności {LILT}), a w szóstym badaniu porównywano operację z interwencją medyczną (tj. prostaglandyną E1).Interwencje chirurgiczne obejmują interwencje jawnie inwazyjne (tradycyjna kortykotomia [33–35], płat śluzówkowo-okostnowy FTMPF pełnej grubości [32]) lub interwencje minimalnie inwazyjne (procedury minimalnie inwazyjne {MOP} [23] i procedury piezotomii bezpłatowej [36]).
Wszystkie znalezione badania obejmowały pacjentów wymagających retrakcji kłów po ekstrakcji zębów przedtrzonowych [23,32–36].Wszyscy włączeni pacjenci otrzymali terapię opartą na ekstrakcji.Kły usunięto po ekstrakcji pierwszych zębów przedtrzonowych górnej szczęki.Ekstrakcję przeprowadzono na początku leczenia aż do zakończenia wyrównywania oraz wyrównywania w trzech badaniach [23, 35, 36] i trzech innych [32–34].Ocena kontrolna trwała od dwóch tygodni [34], trzech miesięcy [23,36] i czterech miesięcy [33] do zakończenia cofania kła [32,35].W czterech badaniach [23, 33, 35, 36] pomiar ruchu zębów wyrażono jako „szybkość ruchu zęba” (RTM), a w jednym badaniu „czas ruchu zęba” (CTM) wyrażono jako „ruch zęba” .„Czas” (TTM).) z dwóch badań [32,35], w jednym oceniano stężenia sRANKL [34].W pięciu badaniach stosowano tymczasowe urządzenie kotwiczące TAD [23,32–34,36], natomiast w szóstym badaniu w celu unieruchomienia zastosowano odwrócone zginanie końcówki [35].Jeśli chodzi o metody pomiaru prędkości zębów, w jednym badaniu wykorzystano cyfrową suwmiarkę wewnątrzustną [23], w jednym badaniu wykorzystano technologię ELISA do wykrywania próbek płynu dziąsłowego (GCF) [34], a w dwóch badaniach oceniano zastosowanie elektronicznego gipsu cyfrowego..odlewa suwmiarkę [33,35], natomiast w dwóch badaniach wykorzystano modele badawcze zeskanowane 3D w celu uzyskania pomiarów [32,36].
Ryzyko błędu systematycznego w przypadku włączenia do RCT przedstawiono na rycinie 2, a ogólne ryzyko błędu systematycznego dla każdej domeny pokazano na rycinie 3. Wszystkie badania RCT zostały ocenione jako „pewne obawy dotyczące stronniczości” [23,32-35].Kluczową cechą badań RCT są „pewne obawy dotyczące stronniczości”.Najbardziej podejrzanymi obszarami były błędy systematyczne spowodowane odchyleniami od oczekiwanych interwencji (efekty związane z interwencją; skutki stosowania się do interwencji) (tj. „pewne obawy” występowały w 100% z czterech badań).Ryzyko błędu systematycznego w badaniu CCT przedstawiono na rycinie 4. Badania te charakteryzowały się „niskim ryzykiem błędu systematycznego”.
Rysunek na podstawie danych Abdelhameed i Refai, 2018 [23], El-Ashmawi i in., 2018 [33], Sedky i in., 2019 [34] oraz Abdarazik i in., 2020 [32].
Interwencja chirurgiczna a interwencja fizyczna: W pięciu badaniach porównano różne rodzaje zabiegów chirurgicznych z terapią laserową o niskiej intensywności (LILT) w celu przyspieszenia cofania się psa [23,32–34].El-Ashmawy i in.Efekty „tradycyjnej kortykotomii” w porównaniu z „LLT” oceniano w RCT rozszczepu [33].Jeśli chodzi o szybkość cofania się psa, nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy pomiędzy kortykotomią a stroną LILI w żadnym momencie oceny (średnia 0,23 mm, 95% CI: -0,7 do 1,2, p = 0,64).
Turker i in.ocenili wpływ piezocision i LILT na RTM w rozszczepionym TBI [36].W pierwszym miesiącu częstość retrakcji kła górnego po stronie LILI była statystycznie większa niż po stronie piezocizyjnej (p = 0,002).Nie zaobserwowano jednak istotnej statystycznie różnicy pomiędzy obu stronami odpowiednio w drugim i trzecim miesiącu retrakcji górnego kła (p = 0,377, p = 0,667).Biorąc pod uwagę całkowity czas oceny, wpływ LILI i Piezocisia na OTM był podobny (p = 0,124), chociaż LILI była skuteczniejsza niż procedura Piezocisia w pierwszym miesiącu.
Abdelhameed i Refai badali wpływ „MOP” w porównaniu z „LLLT” i „MOP + LLLT” na RTM w RCT o konstrukcji kompozytowej [23]. Stwierdzili wzrost szybkości cofania kła górnego po stronie przyspieszonej („MOP” i „LLLT”) w porównaniu z bokami nieprzyspieszonymi, przy czym różnice były istotne statystycznie we wszystkich momentach oceny (p< 0,05). Stwierdzili wzrost szybkości cofania kła górnego po stronie przyspieszonej („MOP” i „LLLT”) w porównaniu z bokami nieprzyspieszonymi, przy czym różnice były istotne statystycznie we wszystkich momentach oceny (p< 0,05). Они о danta уили ускоренное уеличение сort ретракции верхних клыов в боков с в неускоренныи боковыи ретракциями со саатистически значиыыи различиями во во во во ве времена ц 05). Stwierdzili przyspieszony wzrost prędkości retrakcji bocznej kłów górnych („MOP” i „LLLT”) w porównaniu z retrakcją boczną nieprzyspieszoną, przy czym różnice były istotne statystycznie we wszystkich momentach oceny (p<0,05).他们发现,与非加速侧相比,加速侧(„MOPs”和„LLLT”)）的上犬齿回缩率增加,在所有评估时间都有统计学显着差异(p<0,05)。 Stwierdzili, że w porównaniu do strony nieprzyspieszonej, kły górne strony przyspieszonej („MOP” i „LLLT”) zwiększały stopień redukcji, a różnica była istotna statystycznie (p<0,05) we wszystkich momentach oceny . Они обнаружили, что ретракция верхнего клыка была выше на стороне акселерации ( «MOPs» i «LLLT») na miejscu оной без акселерации со статистически значимой разницей (p<0,05) во все оцениваемые моменты времени. Stwierdził, że retrakcja kończyny górnej była większa po stronie z przyspieszeniem („MOP” i „LLLT”) w porównaniu do strony bez przyspieszenia, z różnicą istotną statystycznie (p<0,05) we wszystkich ocenianych punktach czasowych.W porównaniu do strony nieprzyspieszającej, cofanie obojczyka uległo przyspieszeniu 1,6 i 1,3 razy po stronie „SS” i „NILT”.Ponadto wykazali również, że zabieg MOPs był skuteczniejszy od zabiegu LLLT w przyspieszaniu retrakcji górnych obojczyków, choć różnica nie była istotna statystycznie.Duża heterogeniczność i różnice w zastosowanych interwencjach pomiędzy poprzednimi badaniami uniemożliwiały ilościową syntezę danych [23,33,36].Abdalazik i in.Dwuramienny RCI o konstrukcji kompozytowej [32] oceniał wpływ płata śluzówkowo-okostnowego pełnej grubości (wysokość FTMPF tylko przy LLLT) na skumulowany ruch zębów (CTM) i czas ruchu zęba (TTM).„Czas ruchu zęba” porównując stronę przyśpieszoną i nieprzyspieszoną zaobserwowano istotne skrócenie całkowitego czasu retrakcji zęba.W całym badaniu nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy pomiędzy „FTMPF” i „LLLT” w zakresie „skumulowanego ruchu zębów” (p = 0,728) i „czasu ruchu zębów” (p = 0,298).Ponadto „FTMPF” i „LLLT” » mogą osiągnąć odpowiednio 25% i 20% przyspieszenia OTM.
Seki i in.Oceniono i porównano wpływ „tradycyjnej kortykotomii” w porównaniu z „LLT” na uwalnianie RANKL podczas OTM w RCT z orotomią [34].W badaniu wykazano, że zarówno kortykotomia, jak i LILI zwiększały uwalnianie RANKL podczas OTM, co bezpośrednio wpływało na przebudowę kości i szybkość OTM.Obustronna różnica nie była istotna statystycznie po 3 i 15 dniach od interwencji (odpowiednio p = 0,685 i p = 0,400).Różnice w czasie lub sposobie oceny wyników uniemożliwiły włączenie dwóch poprzednich badań do metaanalizy [32,34].
Interwencje chirurgiczne i farmakologiczne: Rajasekaran i Nayak oceniali wpływ kortykotomii w porównaniu z wstrzyknięciem prostaglandyny E1 na RTM i czas ruchu zęba (TTM) w CCT z rozdwojoną jamą ustną [35].Wykazali, że kortykotomia poprawiała RTM lepiej niż prostaglandyny, ze statystycznie istotną różnicą (p = 0,003), ponieważ średnia RTM po stronie prostaglandyny wynosiła 0,36 ± 0,05 mm/tydzień, podczas gdy kortykotomia 0,40 ± 0,04 mm/obwód.Pomiędzy obiema interwencjami zaobserwowano także różnice w czasie ruchu zębów.W grupie kortykotomii (13 tygodni) „czas ruchu zębów” był krótszy niż w grupie otrzymującej prostaglandynę (15 tygodni).Aby uzyskać więcej szczegółów, podsumowanie wyników ilościowych z głównych wniosków z każdego badania przedstawiono w Tabeli 6.
RTM: prędkość ruchu zęba;TTM: czas ruchu zęba;CTM: skumulowany ruch zębów;NAC: kontrola nieprzyspieszona;MOP: mikrobiologiczna perforacja kości;LLLT: terapia laserowa o niskiej intensywności;Dyrektor finansowy: ortodoncja z kortykotomią;FTMPF: płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości;NR: nie zgłoszono
W czterech badaniach oceniano wyniki wtórne [32,33,35,36].W trzech badaniach oceniano utratę wsparcia trzonowego [32,33,35].Rajasekaran i Nayak nie stwierdzili istotnej statystycznie różnicy pomiędzy grupą otrzymującą kortykotomię a grupą otrzymującą prostaglandynę (p = 0,67) [35].El-Ashmawi i in.W żadnym momencie oceny nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy pomiędzy kortykotomią a stroną LLLT (MD 0,33 mm, 95% CI: -1,22-0,55, p = 0,45) [33].Zamiast tego Abdarazik i in.Wykazano istotną statystycznie różnicę pomiędzy grupami FTMPF i LLLT, przy czym grupa LLLT była większa [32].
Ból i obrzęk oceniano w dwóch włączonych badaniach [33,35].Według Rajasekarana i Nayaka pacjenci zgłaszali łagodny obrzęk i ból w pierwszym tygodniu po stronie kortykotomii [35].W przypadku prostaglandyn u wszystkich pacjentów po wstrzyknięciu wystąpił ostry ból.U większości pacjentów intensywność jest duża i utrzymuje się do trzech dni od dnia wstrzyknięcia.Jednakże El-Ashmawi i in.[33] podali, że 70% pacjentów skarżyło się na obrzęk po stronie kortykotomii, podczas gdy 10% miało obrzęk zarówno po stronie kortykotomii, jak i po stronie LILI.Ból pooperacyjny zgłaszało 85% pacjentów.Strona kortykotomii jest cięższa.
Rajasekaran i Nayak ocenili zmianę wysokości wyrostka i długości korzenia i nie stwierdzili istotnej statystycznie różnicy pomiędzy grupą otrzymującą kortykotomię a grupą otrzymującą prostaglandynę (p = 0,08) [35].Głębokość badania przyzębia oceniano tylko w jednym badaniu i nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy pomiędzy FTMPF i LLLT [32].
Türker i wsp. zbadali zmiany w kątach kłów i pierwszych zębów trzonowych i nie stwierdzili statystycznie istotnej różnicy w kątach kłów i pierwszych zębów trzonowych pomiędzy stroną piezotomii a stroną LLLT podczas trzymiesięcznego okresu obserwacji [36].
Siła dowodów na niewspółosiowość ortodontyczną i skutki uboczne wahała się od „bardzo niskiej” do „niskiej”, zgodnie z wytycznymi GRADE (Tabela 7).Zmniejszanie siły dowodów wiąże się z ryzykiem stronniczości [23,32,33,35,36], pośredniości [23,32] i nieprecyzyjności [23,32,33,35,36].
a, g Zmniejszone ryzyko błędu systematycznego o jeden poziom (błąd wynikający z odchyleń od oczekiwanych interwencji, duże straty w obserwacjach) i zmniejszenie niedokładności o jeden poziom* [33].
c, f, i, j Ryzyko błędu systematycznego zmniejszyło się o jeden poziom (badania nierandomizowane), a margines błędu zmniejszył się o jeden poziom* [35].
d Zmniejsz ryzyko stronniczości (spowodowanej odchyleniami od oczekiwanych interwencji) o jeden poziom, pośredniości o jeden poziom** i niedokładności o jeden poziom* [23].
e, h, k Zmniejsz ryzyko stronniczości (stronniczości związanej z procesem randomizacji, stronniczości wynikającej z odchyleń od zamierzonej interwencji) o jeden poziom, pośredniości o jeden poziom** i niedokładności o jeden poziom* [32] .
CI: przedział ufności;SMD: konstrukcja z dzielonym portem;COMP: konstrukcja kompozytowa;MD: średnia różnica;LLLT: terapia laserowa o niskiej intensywności;FTMPF: płat śluzówkowo-okostnowy o pełnej grubości
Nastąpił znaczny wzrost badań nad przyspieszaniem ruchu ortodontycznego przy użyciu różnych metod przyspieszania.Chociaż metody akceleracji chirurgicznej były szeroko badane, w szeroko zakrojonych badaniach znalazły się również metody niechirurgiczne.Informacje i dowody na to, że jedna metoda przyspieszania jest lepsza od drugiej, pozostają mieszane.
Zgodnie z tym standardem nie ma konsensusu wśród badań co do przewagi metod chirurgicznych i niechirurgicznych w przyspieszaniu OTM.Abdelhameed i Refai, Rajasekaran i Nayak odkryli, że w przypadku OTM operacja była skuteczniejsza niż interwencja niechirurgiczna [23,35].Zamiast tego Türker i in.Interwencja niechirurgiczna okazała się skuteczniejsza niż interwencja chirurgiczna w pierwszym miesiącu retrakcji górnego kła [36].Jednakże biorąc pod uwagę cały okres badania, stwierdzono, że wpływ interwencji chirurgicznych i niechirurgicznych na OTM był podobny.Ponadto Abdarazik i in., El-Ashmawi i in. oraz Sedki i in.zauważyli, że nie ma różnicy pomiędzy interwencjami chirurgicznymi i niechirurgicznymi pod względem przyspieszenia OTM [32-34].