„Nigdy nie wątp, że mała grupa rozważnych, oddanych obywateli może zmienić świat.W rzeczywistości jest tam jedyny”.
Misją Cureus jest zmiana wieloletniego modelu publikacji medycznych, w którym dostarczanie badań może być kosztowne, złożone i czasochłonne.
Płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości, mop, piezotomia, kortykotomia, lllt, prostaglandyna, przyspieszony ruch zębów, ortodontyczny, niechirurgiczny, chirurgiczny
Doaa Tahsin Alfaylani, Mohammad Y. Hajir, Ahmad S. Burhan, Luai Mahahini, Khaldun Darwich, Ossama Aljabban
Cytuj ten artykuł jako: Alfailany D, Hajeer MY, Burhan AS, et al.(27 maja 2022) Ocena skuteczności interwencji chirurgicznych i niechirurgicznych w połączeniu z aparatami retencyjnymi w celu przyspieszenia ortodontycznego ruchu zębów: przegląd systematyczny.Uzdrowienie 14(5): e25381.doi:10.7759/cureus.25381
Celem tego przeglądu była ocena obecnie dostępnych dowodów na skuteczność chirurgicznych i niechirurgicznych metod akceleracji oraz skutków ubocznych związanych z tymi metodami.Przeszukano dziewięć baz danych: Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL), EMBASE®, Scopus®, PubMed®, Web of Science™, Google™ Scholar, Trip, OpenGrey i PQDT OPEN firmy pro-Quest®.ClinicalTrials.gov i portal wyszukiwania Międzynarodowej Platformy Rejestru Badań Klinicznych (ICTRP) zostały poddane przeglądowi w celu przeglądu aktualnych badań i niepublikowanej literatury.Randomizowane badania kontrolowane (RCT) i kontrolowane badania kliniczne (CCT) pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym (techniki inwazyjne lub minimalnie inwazyjne) w połączeniu z tradycyjnymi stałymi urządzeniami oraz w porównaniu z interwencjami niechirurgicznymi.Narzędzie Cochrane Risk of Bias (RoB.2) zostało użyte do oceny RCT, podczas gdy narzędzie ROBINS-I zostało użyte do CCT.
W tym przeglądzie systematycznym uwzględniono cztery RCT i dwa CCT (154 pacjentów).Cztery badania wykazały, że interwencje chirurgiczne i niechirurgiczne miały taki sam wpływ na przyspieszenie ortodontycznego ruchu zębów (OTM).Natomiast operacja była bardziej skuteczna w pozostałych dwóch badaniach.Wysoki stopień heterogeniczności włączonych badań wykluczał ilościową syntezę wyników.Zgłaszane działania niepożądane związane z interwencjami chirurgicznymi i niechirurgicznymi były podobne.
Istniały „bardzo niskie” lub „niskie” dowody na to, że interwencje chirurgiczne i niechirurgiczne były równie skuteczne w przyspieszaniu ortodontycznego ruchu zębów bez różnic w skutkach ubocznych.Potrzebnych jest więcej wysokiej jakości badań klinicznych, aby porównać efekty akceleracji tych dwóch modalności w różnych typach wad zgryzu.
Czas trwania leczenia każdej interwencji ortodontycznej jest jednym z ważnych czynników, które pacjenci biorą pod uwagę przy podejmowaniu decyzji [1].Na przykład retrakcja maksymalnie zakotwiczonych kłów po ekstrakcji górnych zębów przedtrzonowych może trwać około 7 miesięcy, podczas gdy tempo bioortodontycznego ruchu zębów (OTM) wynosi około 1 mm na miesiąc, co daje całkowity czas leczenia około dwóch lat [2, 3 ] .Ból, dyskomfort, próchnica, recesja dziąseł i resorpcja korzeni to skutki uboczne wydłużające czas leczenia ortodontycznego [4].Ponadto względy estetyczne i społeczne powodują, że wielu pacjentów domaga się szybszego zakończenia leczenia ortodontycznego [5].Dlatego zarówno ortodonci, jak i pacjenci dążą do przyspieszenia ruchu zębów i skrócenia czasu leczenia [6].
Sposób przyspieszenia ruchu zębów zależy od aktywacji biologicznej reakcji tkankowej.Ze względu na stopień inwazyjności metody te można podzielić na dwie grupy: zachowawcze (metody biologiczne, fizyczne i biomechaniczne) oraz chirurgiczne [7].
Podejścia biologiczne obejmują stosowanie środków farmakologicznych w celu zwiększenia ruchomości zębów w doświadczeniach na zwierzętach iu ludzi.Wiele badań wykazało skuteczność przeciwko większości tych substancji, takich jak cytokiny, aktywatory receptora ligandu jądrowego czynnika kappa-B/aktywatory receptora białka jądrowego czynnika-kappa-B (RANKL/RANK), prostaglandyny, witamina D, hormony, takie jak hormon przytarczyc (PTH ).) i osteokalcyny, a także iniekcje innych substancji, takich jak relaksyna, nie wykazały przyspieszonej skuteczności [8].
Podejścia fizykalne opierają się na zastosowaniu terapii aparaturowej, w tym prądu stałego [9], pulsacyjnych pól elektromagnetycznych [10], wibracji [11] oraz terapii laserowej o niskim natężeniu [12], które przyniosły obiecujące wyniki [8].].Metody chirurgiczne są uważane za najczęściej stosowane i udowodnione klinicznie oraz mogą znacznie skrócić czas leczenia [13,14].Opierają się jednak na „regionalnym zjawisku przyspieszenia (RAP)”, ponieważ wystąpienie chirurgicznego uszkodzenia kości wyrostka zębodołowego może czasowo przyspieszyć OTM [15].Te interwencje chirurgiczne obejmują tradycyjną kortykotomię [16,17], śródmiąższową chirurgię kości wyrostka zębodołowego [18], przyspieszoną ortodoncję osteogenną [19], trakcję wyrostka zębodołowego [13] i trakcję przyzębia [20], elektrotomię kompresyjną [14,21], resekcję korową [ 19].22] i mikroperforacji [23].
Opublikowano kilka przeglądów systematycznych (SR) randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) dotyczących skuteczności interwencji chirurgicznych i niechirurgicznych w przyspieszaniu OTM [24,25].Nie udowodniono jednak wyższości operacji nad metodami niechirurgicznymi.Dlatego niniejszy przegląd systematyczny (SR) miał na celu udzielenie odpowiedzi na następujące kluczowe pytanie przeglądowe: Co jest skuteczniejsze w przyspieszaniu ortodontycznego ruchu zębów podczas stosowania stałych aparatów ortodontycznych: metody chirurgiczne czy niechirurgiczne?
Najpierw przeprowadzono pilotażowe wyszukiwanie w PubMed, aby upewnić się, że nie ma podobnych SR i sprawdzić wszystkie powiązane artykuły przed napisaniem ostatecznej propozycji SR.Później zidentyfikowano i oceniono dwa potencjalnie skuteczne badania.Rejestracja tego protokołu SR w bazie danych PROSPERO została zakończona (numer identyfikacyjny: CRD42021274312).Niniejsze SR zostało opracowane zgodnie z Cochrane Handbook of Systematic Review of Interventions [26] oraz Preferred Reporting Items of the Guidelines for Systematic Review and Meta-analysis (PRISMA) [27,28].
Badaniem objęto zdrowych pacjentów płci męskiej i żeńskiej poddanych stałemu leczeniu ortodontycznemu, niezależnie od wieku, rodzaju wady zgryzu czy pochodzenia etnicznego, zgodnie z modelem PICOS (Participant Intervention, Comparisons, Results, Study Design).Rozważano dodatkową operację (inwazyjną lub minimalnie inwazyjną) w stosunku do tradycyjnego stałego leczenia ortodontycznego.Badaniem objęto pacjentów, u których zastosowano stałe leczenie ortodontyczne (OT) w połączeniu z interwencjami niechirurgicznymi.Interwencje te mogą obejmować metody farmakologiczne (lokalne lub ogólnoustrojowe) oraz metody fizyczne (promieniowanie laserowe, prąd elektryczny, pulsacyjne pola elektromagnetyczne (PEMF) i wibracje).
Podstawowym wynikiem tego kryterium jest szybkość ruchu zęba (RTM) lub inny podobny wskaźnik, który może nas poinformować o skuteczności interwencji chirurgicznych i niechirurgicznych.Drugorzędowe wyniki obejmowały działania niepożądane, takie jak zgłaszane przez pacjentów (ból, dyskomfort, satysfakcja, jakość życia związana ze zdrowiem jamy ustnej, trudności w żuciu i inne doświadczenia), wyniki dotyczące tkanek przyzębia mierzone za pomocą wskaźnika przyzębia (PI), , Indeks dziąseł (GI), utrata przyczepu (AT), recesja dziąsła (GR), głębokość przyzębia (PD), utrata podparcia i niechciany ruch zęba (przechylenie, skręcenie, obrót) lub jatrogenne urazy zęba, takie jak utrata zęba Żywotność zębów , Resorpcja korzeni.Zaakceptowano tylko dwa projekty badań – Randomized Controlled Trials (RCT) i Controlled Clinical Trials (CCT), napisane wyłącznie w języku angielskim, bez ograniczeń co do roku publikacji.
Wykluczono następujące artykuły: badania retrospektywne, badania w językach innych niż angielski, eksperymenty na zwierzętach, badania in vitro, opisy przypadków lub opisy serii przypadków, artykuły redakcyjne, artykuły z recenzjami i białymi księgami, opinie osobiste, badania bez zgłoszonych próbek, brak grupę kontrolną lub obecność nieleczonej grupy kontrolnej i grupy eksperymentalnej z mniej niż 10 pacjentami badano metodą elementów skończonych.
Utworzono elektroniczne wyszukiwanie w następujących bazach danych (sierpień 2021, bez ograniczeń czasowych, tylko w języku angielskim): Cochrane Central Register of Controlled Trials, PubMed®, Scopus®, Web of Science™, EMBASE®, Google™ Scholar, Trip, OpenGrey (do identyfikacji szarej literatury) i PQDT OPEN z pro-Quest® (do identyfikacji artykułów i rozpraw).Listy literatury wybranych artykułów zostały również sprawdzone pod kątem potencjalnie istotnych badań, które mogły nie zostać znalezione przez elektroniczne wyszukiwanie w Internecie.W tym samym czasie przeprowadzono ręczne wyszukiwanie w Journal of Angle Orthodontics, American Journal of Orthodontics and Dentofacial Orthopedics™, European Journal of Orthodontics and Orthodontics oraz Craniofacial Research.Portal ClinicalTrials.gov i portal wyszukiwania International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP) Światowej Organizacji Zdrowia przeprowadziły elektroniczne kontrole w celu znalezienia nieopublikowanych lub aktualnie zakończonych badań.Więcej szczegółów na temat strategii e-wyszukiwania zawiera Tabela 1.
RANKL: czynnik jądrowy aktywator receptora liganda kappa-beta;RANK: czynnik jądrowy aktywator receptora liganda kappa-beta
Dwóch recenzentów (DTA i MYH) niezależnie oceniło przydatność badania, aw przypadku rozbieżności o podjęcie decyzji poproszono trzeciego autora (LM).Pierwszy krok polega na sprawdzeniu tylko tytułu i adnotacji.Drugim krokiem we wszystkich badaniach było ocenienie pełnego tekstu jako istotnego i filtrowanie w celu włączenia lub gdy tytuł lub streszczenie były niejasne, aby pomóc w dokonaniu jasnej oceny.Artykuły zostały wykluczone, jeśli nie spełniały jednego lub więcej kryteriów włączenia.Aby uzyskać dalsze wyjaśnienia lub dodatkowe dane, napisz do odpowiedniego autora.Ci sami autorzy (DTA i MYH) niezależnie wyodrębnili dane z pilotażowych i predefiniowanych tabel ekstrakcji danych.Kiedy dwóch głównych recenzentów nie zgadzało się ze sobą, poproszono trzeciego autora (LM) o pomoc w ich rozwiązaniu.Tabela danych zbiorczych zawiera następujące elementy: ogólne informacje o artykule (nazwisko autora, rok publikacji i tło badań);metody (projekt badania, oceniana grupa);uczestników (liczba zrekrutowanych pacjentów, średni wiek i przedział wiekowy)., piętro);Interwencje (rodzaj zabiegu, miejsce zabiegu, techniczne aspekty zabiegu);Charakterystyka ortodontyczna (stopień wady zgryzu, rodzaj ruchu ortodontycznego zębów, częstotliwość korekt ortodontycznych, czas obserwacji);oraz Miary wyników (wspomniane główne i drugorzędne wyniki, metody pomiaru i zgłaszanie statystycznie istotnych różnic).
Dwóch recenzentów (DTA i MYH) oceniło ryzyko błędu systematycznego za pomocą instrumentu RoB-2 dla pochodnych RCT [29] i instrumentu ROBINS-I dla CCT [30].W przypadku braku porozumienia skonsultuj się z jednym ze współautorów (ASB), aby znaleźć rozwiązanie.W przypadku badań z randomizacją oceniliśmy następujące obszary jako „niskie ryzyko”, „wysokie ryzyko” lub „pewien problem z błędem systematycznym”: błąd wynikający z procesu randomizacji, błąd wynikający z odchyleń od oczekiwanej interwencji (efekty przypisywane interwencjom; skutki przestrzeganie interwencji), błąd wynikający z braku danych dotyczących wyników, błąd pomiaru, błąd selekcji w raportowaniu wyników.Ogólne ryzyko błędu systematycznego dla wybranych badań zostało ocenione w następujący sposób: „Niskie ryzyko błędu systematycznego”, jeśli wszystkie domeny zostały ocenione jako „niskie ryzyko błędu systematycznego”;„Pewne obawy”, jeśli co najmniej jeden obszar został oceniony jako „Pewne obawy”, ale nie „Wysokie ryzyko błędu w jakimkolwiek obszarze, wysokie ryzyko błędu: jeśli co najmniej jedna domena została oceniona jako „wysokie ryzyko błędu” lub pewne obawy w wielu domenach, co znacznie zmniejsza zaufanie do wyników.Podczas gdy w badaniach nierandomizowanych oceniliśmy następujące obszary jako niskie, umiarkowane i wysokie ryzyko: podczas interwencji (błąd klasyfikacji interwencji);po interwencji (błąd wynikający z odchyleń od oczekiwanej interwencji; błąd wynikający z braku danych; wyniki) błąd pomiaru;błąd sprawozdawczy w doborze wyników).Ogólne ryzyko błędu systematycznego dla wybranych badań zostało ocenione w następujący sposób: „Niskie ryzyko błędu systematycznego”, jeśli wszystkie domeny zostały ocenione jako „niskie ryzyko błędu systematycznego”;„umiarkowane ryzyko błędu systematycznego”, jeśli wszystkie domeny zostały ocenione jako „niskie lub umiarkowane ryzyko błędu systematycznego”.stronniczość” „Poważne ryzyko stronniczości”;„Poważne ryzyko stronniczości”, jeśli co najmniej jedna domena ma ocenę „Poważne ryzyko stronniczości”, ale nie ma poważnego ryzyka stronniczości w żadnej dziedzinie, „Poważne ryzyko stronniczości”, jeśli co najmniej jedna domena ma ocenę „Poważne ryzyko błędu systematycznego”;badanie uznano za „brakujące informacje”, jeśli nie było wyraźnego wskazania, że ​​badanie było „istotne lub obarczone znacznym ryzykiem błędu systematycznego” i brakowało w nim informacji w jednym lub kilku kluczowych obszarach błędu systematycznego.Wiarygodność dowodów oceniono zgodnie z metodologią Guidelines Assessment, Development and Evaluation (GRADE), przy czym wyniki sklasyfikowano jako wysokie, umiarkowane, niskie lub bardzo niskie [31].
Po wyszukiwaniu elektronicznym zidentyfikowano łącznie 1972 artykuły i tylko jeden cytat z innych źródeł.Po usunięciu duplikatów przejrzano 873 rękopisy.Tytuły i streszczenia zostały sprawdzone pod kątem kwalifikowalności, a wszelkie badania, które nie spełniały kryteriów kwalifikowalności, zostały odrzucone.W rezultacie przeprowadzono dogłębną analizę 11 potencjalnie istotnych dokumentów.Pięć zakończonych badań i pięć trwających badań nie spełniało kryteriów włączenia.Streszczenia artykułów wykluczonych po ocenie pełnotekstowej oraz przyczyny wykluczenia podano w tabeli w załączniku.Ostatecznie do SR włączono sześć badań (cztery RCT i dwa CCT) [23,32–36].Schemat blokowy PRISMA pokazano na rysunku 1.
Charakterystykę sześciu włączonych badań przedstawiono w tabelach 2 i 3 [23,32-36].Zidentyfikowano tylko jedną próbę protokołu;patrz tabele 4 i 5, aby uzyskać więcej informacji na temat tego trwającego projektu badawczego.
RCT: randomizowane badanie kliniczne;NAC: kontrola bez przyspieszenia;SMD: konstrukcja z dzielonymi ustami;MOP: perforacja mikrokostna;LLLT: terapia laserowa o niskiej intensywności;CFO: ortodoncja z kortykotomią;FTMPF: płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości;Exp: eksperymentalny;męski samiec;P: kobieta;U3: górny kieł;ED: gęstość energii;RTM: prędkość ruchu zęba;TTM: czas ruchu zęba;CTM: skumulowany ruch zębów;PICOS: uczestnicy, interwencje, porównania, wyniki i projekt badania
TAD: tymczasowe urządzenie kotwiczące;RTM: prędkość ruchu zęba;TTM: czas ruchu zęba;CTM: skumulowany ruch zębów;EXP: doświadczalny;NR: nie zgłoszono;U3: górny kieł;U6: górny pierwszy trzonowiec;SS: stal nierdzewna;NiTi: nikiel-tytan;MOP: mikrobiologiczna perforacja kości;LLLT: terapia laserowa o niskiej intensywności;CFO: ortodoncja z kortykotomią;FTMPF: płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości
NR: nie zgłoszono;WHO ICTRP: Portal wyszukiwania Międzynarodowej Platformy Rejestru Badań Klinicznych WHO
Przegląd ten obejmował cztery ukończone RCT23,32-34 i dwa CCT35,36 z udziałem 154 pacjentów.Przedział wiekowy od 15 do 29 lat.W jednym badaniu uczestniczyły tylko kobiety [32], podczas gdy w innym badaniu uczestniczyło mniej kobiet niż mężczyzn [35].W trzech badaniach było więcej kobiet niż mężczyzn [33,34,36].Tylko jedno badanie nie dostarczyło rozkładu płci [23].
Cztery z włączonych badań dotyczyły projektów z dzielonym portem (SMD) [33–36], a dwa były projektami kompozytowymi (COMP) (porty równoległe i dzielone) [23,32].W badaniu projektu kompozytowego porównano operacyjną stronę grupy eksperymentalnej z nieoperacyjną stroną innych grup eksperymentalnych, ponieważ przeciwstronna strona tych grup nie doświadczyła żadnego przyspieszenia (jedynie konwencjonalne leczenie ortodontyczne) [23,32].W pozostałych czterech badaniach tego porównania dokonano bezpośrednio, bez żadnej grupy kontrolnej bez akceleracji [33-36].
W pięciu badaniach porównywano zabieg chirurgiczny z interwencją fizyczną (tj. laseroterapią o niskiej intensywności {LILT}), aw szóstym badaniu porównywano zabieg chirurgiczny z interwencją medyczną (tj. prostaglandyną E1).Interwencje chirurgiczne wahają się od jawnie inwazyjnych (tradycyjna kortykotomia [33–35], płat śluzówkowo-okostnowy FTMPF pełnej grubości [32]) do interwencji minimalnie inwazyjnych (procedury małoinwazyjne {MOP} [23] i zabiegi piezotomii bezpłatowej [36]).
Wszystkie znalezione badania obejmowały pacjentów wymagających retrakcji kłów po ekstrakcji zębów przedtrzonowych [23,32–36].Wszyscy włączeni pacjenci otrzymali terapię opartą na ekstrakcji.Kły usunięto po ekstrakcji pierwszych zębów przedtrzonowych górnej szczęki.Ekstrakcję wykonywano od początku leczenia do zakończenia niwelacji i niwelacji w trzech badaniach [23, 35, 36] i trzech innych [32–34].Oceny kontrolne obejmowały okres od dwóch tygodni [34], trzech miesięcy [23,36] i czterech miesięcy [33] do zakończenia retrakcji kłów [32,35].W czterech badaniach [23, 33, 35, 36] pomiar ruchu zęba wyrażono jako „szybkość ruchu zęba” (RTM), a w jednym badaniu „czas ruchu zęba” (CTM) wyrażono jako „ruch zęba” .„Czas” (TTM).) z dwóch badań [32,35], w jednym badano stężenia sRANKL [34].W pięciu badaniach stosowano tymczasowe urządzenie kotwiczące TAD [23,32–34,36], podczas gdy w szóstym badaniu stosowano odwrotne wygięcie końcówki w celu unieruchomienia [35].Jeśli chodzi o metody stosowane do pomiaru prędkości zębów, w jednym badaniu wykorzystano cyfrowe suwmiarki wewnątrzustne [23], w jednym badaniu wykorzystano technologię ELISA do wykrywania próbek płynu dziąsłowego (GCF) [34], a w dwóch badaniach oceniono zastosowanie elektronicznego odlewu cyfrowego..odlewy suwmiarki [33,35], podczas gdy w dwóch badaniach wykorzystano zeskanowane modele badawcze 3D w celu uzyskania pomiarów [32,36].
Ryzyko błędu systematycznego przy włączaniu do RCT przedstawiono na Rycinie 2, a ogólne ryzyko błędu systematycznego dla każdej domeny przedstawiono na Rycinie 3. Wszystkie RCT zostały ocenione jako mające „pewne obawy dotyczące błędu systematycznego” [23,32-35].„Pewne obawy dotyczące stronniczości” to kluczowa cecha RCT.Obciążenie spowodowane odchyleniami od oczekiwanych interwencji (efekty związane z interwencją; efekty przestrzegania zaleceń) były najbardziej podejrzanymi obszarami (tj. „pewne obawy” występowały w 100% z czterech badań).Szacowane ryzyko błędu systematycznego dla badania CCT przedstawiono na rycinie 4. Badania te charakteryzowały się „niskim ryzykiem błędu systematycznego”.
Rysunek na podstawie danych z Abdelhameed i Refai, 2018 [23], El-Ashmawi i in., 2018 [33], Sedky i in., 2019 [34] oraz Abdarazik i in., 2020 [32].
Interwencja chirurgiczna a interwencja fizyczna: W pięciu badaniach porównano różne rodzaje operacji z laseroterapią o niskiej intensywności (LILT) w celu przyspieszenia retrakcji kłów [23,32–34].El-Ashmawy i in.Efekty „tradycyjnej kortykotomii” w porównaniu z „LLT” oceniano w RCT z rozszczepem [33].Jeśli chodzi o szybkość retrakcji kła, nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy między kortykotomią a stroną LILI w żadnym punkcie oceny (średnia 0,23 mm, 95% CI: -0,7 do 1,2, p = 0,64).
Turker i in.oceniali wpływ piezocision i LILT na RTM w rozszczepie TBI [36].W pierwszym miesiącu częstość retrakcji górnego kła po stronie LILI była statystycznie wyższa niż po stronie piezocision (p = 0,002).Jednak nie zaobserwowano statystycznie istotnej różnicy między obiema stronami odpowiednio w drugim i trzecim miesiącu retrakcji górnego kła (p = 0,377, p = 0,667).Biorąc pod uwagę całkowity czas oceny, wpływ LILI i Piezocisia na OTM był podobny (p = 0,124), chociaż LILI był bardziej skuteczny niż procedura Piezocisia w pierwszym miesiącu.
Abdelhameed i Refai badali wpływ „MOP” w porównaniu z „LLLT” i „MOP + LLLT” na RTM w kompozytowym projekcie RCT [23]. Stwierdzili wzrost tempa retrakcji górnego kła w przyspieszonych bokach („MOP” oraz „LLLT”) w porównaniu ze stronami bez przyspieszenia, ze statystycznie istotnymi różnicami we wszystkich czasach oceny (p<0,05). Stwierdzili wzrost tempa retrakcji górnego kła w przyspieszonych bokach („MOP” oraz „LLLT”) w porównaniu ze stronami bez przyspieszenia, ze statystycznie istotnymi różnicami we wszystkich czasach oceny (p<0,05). Они обнаружили ускоренное увеличение скорости ретракции верхних клыков в боковых сторонах («MOPs», а также «LLLT») по сравнению с неускоренными боковыми ретракциями со статистически значимыми различиями во все времена оценки (p<0,05). Stwierdzili przyspieszony wzrost prędkości retrakcji bocznej górnych kłów („MOP” oraz „LLLT”) w porównaniu z retrakcją boczną bez przyspieszenia ze statystycznie istotnymi różnicami we wszystkich czasach oceny (p<0,05).他们 发现 ， 与 非 加速 相比 ， 加速 加速 （„mops” 和 „lllt”） 的 上 犬 齿 回 缩率 ， 在 所有 评估 时间 都 有 统计学 显着 差异 （p <0,05）。。。。。 （p <0,05）。。 Stwierdzili, że w porównaniu ze stroną bez przyspieszenia, górne kły po stronie przyspieszonej („MOP” i „LLLT”) zwiększyły tempo redukcji, a we wszystkich czasach oceny wystąpiła istotna statystycznie różnica (p<0,05). . Они обнаружили, что ретракция верхнего клыка была выше на стороне акселерации («MOPs» и «LLLT») по сравнению со стороной без акселерации со статистически значимой разницей (p<0,05) во все оцениваемые моменты времени. Stwierdził, że retrakcja kończyny górnej była większa po stronie z przyspieszeniem („MOPs” i „LLLT”) w porównaniu ze stroną bez przyspieszenia, ze statystycznie istotną różnicą (p<0,05) we wszystkich ocenianych punktach czasowych.W porównaniu ze stroną nie przyspieszającą retrakcja obojczyka była przyspieszona odpowiednio 1,6 i 1,3 razy po stronie „SS” i „NILT”.Ponadto wykazali również, że procedura MOP była skuteczniejsza niż procedura LLLT w przyspieszaniu retrakcji górnych obojczyków, chociaż różnica nie była istotna statystycznie.Duża heterogeniczność i różnice w zastosowanych interwencjach pomiędzy poprzednimi badaniami uniemożliwiały ilościową syntezę danych [23,33,36].Abdalazik i in.Dwuramienne RCI o konstrukcji kompozytowej [32] oceniało wpływ płata śluzówkowo-okostnowego pełnej grubości (wysokość FTMPF tylko z LLLT) na łączny ruch zęba (CTM) i czas ruchu zęba (TTM).„Czas ruchu zęba” porównując stronę przyspieszaną i nieprzyspieszoną zaobserwowano znaczne skrócenie całkowitego czasu retrakcji zęba.W całym badaniu nie było istotnej statystycznie różnicy między „FTMPF” a „LLLT” pod względem „skumulowanego ruchu zębów” (p = 0,728) i „czasu ruchu zębów” (p = 0,298).Ponadto „FTMPF” i „LLLT” » mogą osiągnąć odpowiednio 25% i 20% przyspieszenie OTM.
Seki i in.Oceniono i porównano wpływ „tradycyjnej kortykotomii” w porównaniu z „LLT” na uwalnianie RANKL podczas OTM w RCT z orotomią [34].Badanie wykazało, że zarówno kortykotomia, jak i LILI zwiększyły uwalnianie RANKL podczas OTM, co bezpośrednio wpłynęło na przebudowę kości i szybkość OTM.Obustronna różnica nie była istotna statystycznie 3 i 15 dni po interwencji (odpowiednio p = 0,685 i p = 0,400).Różnice w czasie lub sposobie oceny wyników uniemożliwiły włączenie dwóch poprzednich badań do metaanalizy [32,34].
Interwencje chirurgiczne i farmakologiczne: Rajasekaran i Nayak ocenili wpływ kortykotomii w porównaniu z iniekcją prostaglandyny E1 na RTM i czas ruchu zęba (TTM) w CCT z rozszczepionymi ustami [35].Wykazali, że kortykotomia poprawiła RTM lepiej niż prostaglandyny, ze statystycznie istotną różnicą (p = 0,003), ponieważ średnia RTM po stronie prostaglandyny wynosiła 0,36 ± 0,05 mm/tydzień, podczas gdy kortykotomia 0,40 ± 0,04 mm/obwód.Wystąpiły również różnice w czasie ruchu zębów między dwiema interwencjami.Grupa z kortykotomią (13 tygodni) miała krótszy „czas ruchu zębów” niż grupa z prostaglandyną (15 tygodni).Aby uzyskać więcej informacji, podsumowanie wyników ilościowych z głównych wyników każdego badania przedstawiono w tabeli 6.
RTM: prędkość ruchu zęba;TTM: czas ruchu zęba;CTM: skumulowany ruch zębów;NAC: kontrola bez przyspieszenia;MOP: mikrobiologiczna perforacja kości;LLLT: terapia laserowa o niskiej intensywności;CFO: ortodoncja z kortykotomią;FTMPF: płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości;NR: nie zgłoszono
W czterech badaniach oceniano wyniki drugorzędowe [32,33,35,36].Trzy badania oceniały utratę podparcia zębów trzonowych [32,33,35].Rajasekaran i Nayak nie stwierdzili statystycznie istotnej różnicy między grupami poddanymi kortykotomii i prostaglandyn (p = 0,67) [35].El-Aszmawi i in.Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy między kortykotomią a stroną LLLT w żadnym momencie oceny (MD 0,33 mm, 95% CI: -1,22-0,55, p = 0,45) [33].Zamiast tego Abdarazik i in.Stwierdzono istotną statystycznie różnicę między grupami FTMPF i LLLT, przy czym grupa LLLT była większa [32].
Ból i obrzęk oceniano w dwóch włączonych badaniach [33,35].Według Rajasekarana i Nayaka pacjenci zgłaszali łagodny obrzęk i ból w pierwszym tygodniu po stronie kortykotomii [35].W przypadku prostaglandyn wszyscy pacjenci odczuwali ostry ból po wstrzyknięciu.U większości pacjentów intensywność jest duża i utrzymuje się do trzech dni od dnia wstrzyknięcia.Jednak El-Ashmawi i in.[33] podali, że 70% pacjentów skarżyło się na obrzęk po stronie kortykotomii, podczas gdy 10% miało obrzęk zarówno po stronie kortykotomii, jak i LILI.Ból pooperacyjny zgłaszało 85% pacjentów.Strona kortykotomii jest cięższa.
Rajasekaran i Nayak ocenili zmianę wysokości wyrostka i długości korzenia i nie stwierdzili statystycznie istotnej różnicy między grupami poddanymi kortykotomii i prostaglandyn (p = 0,08) [35].Głębokość badania periodontologicznego oceniono tylko w jednym badaniu i nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między FTMPF a LLLT [32].
Türker i wsp. zbadali zmiany kąta kła i pierwszego trzonowca i nie stwierdzili statystycznie istotnej różnicy w kącie kła i pierwszego trzonowca między stroną piezotomii a stroną LLLT podczas trzymiesięcznego okresu obserwacji [36].
Siła dowodów na niewspółosiowość ortodontyczną i skutki uboczne wahała się od „bardzo niskiej” do „niskiej” zgodnie z wytycznymi GRADE (Tabela 7).Zmniejszenie siły dowodów wiąże się z ryzykiem stronniczości [23,32,33,35,36], pośredniości [23,32] i nieprecyzyjności [23,32,33,35,36].
a, g Zmniejszenie ryzyka błędu systematycznego o jeden poziom (błąd wynikający z odchyleń od oczekiwanych interwencji, duża strata w obserwacji) i zmniejszenie niedokładności o jeden poziom* [33].
c, f, i, j Ryzyko błędu systematycznego zmniejszyło się o jeden poziom (badania nierandomizowane) i margines błędu zmniejszył się o jeden poziom* [35].
d Zmniejsz ryzyko błędu (z powodu odchylenia od oczekiwanych interwencji) o jeden poziom, niebezpośredniości o jeden poziom** i nieprecyzyjności o jeden poziom* [23].
e, h, k Zmniejsz ryzyko błędu systematycznego (obciążenie związane z procesem randomizacji, błąd wynikający z odchylenia od zamierzonej interwencji) o jeden poziom, pośredniość o jeden poziom** i nieprecyzyjność o jeden poziom* [32].
CI: przedział ufności;SMD: konstrukcja z dzielonym portem;KOMP: projekt kompozytowy;MD: średnia różnica;LLLT: terapia laserowa o niskiej intensywności;FTMPF: płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości
Nastąpił znaczny wzrost badań nad akceleracją ruchu ortodontycznego przy użyciu różnych metod akceleracji.Chociaż chirurgiczne metody przyspieszania były szeroko badane, metody niechirurgiczne również znalazły zastosowanie w szeroko zakrojonych badaniach.Informacje i dowody na to, że jedna metoda przyspieszania jest lepsza od innej, pozostają mieszane.
Zgodnie z tym SR nie ma zgody wśród badań co do przewagi podejść chirurgicznych lub niechirurgicznych w przyspieszaniu OTM.Abdelhameed i Refai, Rajasekaran i Nayak stwierdzili, że w OTM operacja była bardziej skuteczna niż interwencja nieoperacyjna [23,35].Zamiast tego Türker i in.Interwencja niechirurgiczna okazała się skuteczniejsza niż interwencja chirurgiczna w pierwszym miesiącu retrakcji górnego kła [36].Jednak biorąc pod uwagę cały okres badania, stwierdzili, że wpływ interwencji chirurgicznych i niechirurgicznych na OTM był podobny.Ponadto Abdarazik i in., El-Ashmawi i in. oraz Sedki i in.zauważyli, że nie ma różnicy między interwencjami chirurgicznymi i niechirurgicznymi pod względem akceleracji OTM [32-34].