Dziękujemy za odwiedzenie Nature.com.Wersja przeglądarki, której używasz, obsługuje ograniczoną obsługę CSS.Aby uzyskać najlepszą jakość, zalecamy użycie zaktualizowanej przeglądarki (lub wyłączenie trybu zgodności w przeglądarce Internet Explorer).W międzyczasie, aby zapewnić ciągłość wsparcia, będziemy renderować witrynę bez stylów i JavaScript.
Zespół stresu pourazowego (PTSD) charakteryzuje się upośledzeniem zdolności do neutralizowania reakcji strachu na sygnały związane z traumą.Badania na ludziach i zwierzętach wskazują na różnice w zaangażowaniu niektórych obszarów kory czołowej jako kluczowych mediatorów decydujących o powodzeniu tłumienia strachu, ale wzajemne oddziaływanie obwodów nerwowych, które determinuje zróżnicowane zaangażowanie tych obszarów, nie jest jasne.Aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób indywidualne różnice w przypominaniu sobie o wygaśnięciu znajdują odzwierciedlenie w różnicach w aktywności obwodów neuronalnych, oznaczyliśmy projekcje z kory podlimbicznej szczura (IL) znacznikami wstecznymi i porównaliśmy projekcje neuronalne wewnątrz i na zewnątrz neuronów projekcyjnych IL.Przeanalizowaliśmy te dane, grupując je według stopnia zachowania zanikającej pamięci u szczurów.Odkryliśmy, że w komórkach wytwarzających IL neurony w tylnym przywzgórzu wykazywały zwiększoną aktywność u szczurów, które wykazywały dobre przypominanie o wygaśnięciu.Oprócz komórek wyrzucających IL, zaobserwowano zwiększoną aktywność Fos w wybranych obszarach klatki piersiowej szczura i hipokampu brzusznego z dobrą rozdzielczością.Nasze wyniki wskazują, że różnice w przypominaniu sobie o wyginięciu są powiązane z określonymi wzorcami aktywności neuronowej w obrębie projekcji IL i poza nią.
Warunkowanie strachowe ma miejsce, gdy bodziec neutralny jest powiązany z bodźcem awersyjnym bezwarunkowym (UCS), tak że pierwotnie bodziec neutralny, obecnie bodziec warunkowy (CS), wywołuje warunkową reakcję strachu (CR) w przypadku braku UCS.Odwrócenie warunkowanego strachu było spowodowane spadkiem CR do CS z powodu powtarzającej się prezentacji CS przy braku UCS1.Poprzednie badania wykazały, że zespół stresu pourazowego (PTSD) jest powiązany z niemożnością zapamiętania wygaśnięcia warunkowanych reakcji strachu2.Podstawą terapii poznawczo-behawioralnej w leczeniu zespołu stresu pourazowego jest terapia ekspozycyjna oparta na wygaszaniu wyuczonych reakcji strachu3,4.Dlatego badania indywidualnych różnic w strachu przed wyginięciem gryzoni i leżących u jego podstaw mechanizmów neuronalnych mogą pomóc w wyjaśnieniu różnic w reakcjach ludzi na traumę i leczeniu zespołu stresu pourazowego.Pomimo postępu w identyfikowaniu mechanizmów neuronalnych odróżniających wspomnienia udanego wygaśnięcia od nieudanych, wiele pozostaje do odkrycia.
Modele gryzoni są przydatne w tej pracy, ponieważ istnieją znaczące różnice indywidualne w zakresie pamięci o wyginięciu gryzoni7,8,9,10.Poprzednie prace badające neuronalne mechanizmy wygaszania strachu na poziomie populacji wykazały, że do przypomnienia sobie o wygaśnięciu wymagana jest aktywacja kory podskórnej (IL), a niektóre badania wykazały zmniejszenie aktywność gryzoni w IL wykazujących słabą pamięć o wyginięciu w porównaniu z gryzoniami, których się boją.Jednakże mechanizmy, dzięki którym IL są w różny sposób zaangażowane w ułatwianie eliminacji strachu u gryzoni w porównaniu z tymi, które wykazują słabsze wymieranie, są niejasne.
Jedną z możliwości jest to, że różnice w pamięci wygaszenia strachu między jednostkami są wynikiem zróżnicowanej aktywacji specyficznych doprowadzających IL.Badania anatomiczne18 wykazały, że różne korowe i podkorowe obszary mózgu wysyłają gęste projekcje do IL, która z kolei wysyła projekcje odprowadzające do wielu obszarów mózgu.Badania na poziomie populacji wykazały, że projekcje IL do ciała migdałowatego są ważne dla uzyskania wygaszenia strachu20,21,22, a sygnał wejściowy IL z ciała podstawno-bocznego ciała migdałowatego (BLA) jest również powiązany z uczeniem się poprzez wygaszanie.Mniej badań dotyczy udziału obwodów skupionych w IL w przypominaniu o wymieraniu, chociaż ostatnie prace sugerują, że w przewidywaniu IL biorą udział zarówno hipokamp brzuszny, jak i grzbietowy.Eferentne projekcje IL do rekombinowanego jądra wzgórza najwyraźniej również uczestniczą w pamięci wygaśnięcia strachu.
Te poprzednie badania zaczynają malować obraz interakcji obwodów nerwowych zaangażowanych w przypominanie o wygaśnięciu, ale jest bardzo mało danych na temat tego, czy aktywność w obwodach nerwowych skupionych na IL wpływa na indywidualne różnice w przypominaniu o wygaśnięciu.Tutaj staraliśmy się ustalić, czy różnice w pamięci wygaszenia strachu między osobami są powiązane ze zmianami w aktywacji sygnału wejściowego IL w określonych obszarach mózgu.W szczególności oceniliśmy aktywację komórek doprowadzających IL w jądrze przykomorowym wzgórza (PVT), obojczyka (CLA), BLA i hipokampie brzusznym (vHPC).Te obszary mózgu wybrano zarówno dlatego, że wysyłają gęste projekcje do IL, jak i dlatego, że istnieją podstawy, aby podejrzewać, że mogą być zaangażowane w wyrażanie wygaszenia strachu 18 .Na przykład niedawne badanie wykazało, że PVT, region, o którym wiadomo, że bierze udział w nabywaniu i reprodukcji strachu, jest niezbędny do reprodukcji wymierania.Ponadto poprzednie badania wykazały zwiększoną aktywność podstawowego ciała migdałowatego i vHPC u szczurów wykazujących pamięć wymierania.Wreszcie analiza claustrum ma charakter bardziej eksploracyjny, biorąc pod uwagę, że w żadnej z poprzednich prac nie oceniano jego roli w wymieraniu.Jednak ostatnie prace sugerują, że odgrywa on rolę w kontekstowym warunkowaniu strachu29.
Wirusowe znaczniki wsteczne sprzężone z GFP wstrzyknięto do IL szczurów przed testami behawioralnymi, a aktywność Fos w doprowadzających do IL mierzono podczas odtwarzania ekstynkcji, przypominania sobie strachu i u szczurów niepoddawanych testom behawioralnym.Nasze wyniki wskazują, że projekcje z tylnego wzgórza przykomorowego do IL wykazują zwiększoną aktywność u szczurów, które skutecznie przypominają sobie wyginięcie.Oprócz przewidywań dotyczących IL, u szczurów, u których nastąpiła dobra regresja, wzrosła aktywność nerwowa w niektórych obszarach obojczyka i hipokampu brzusznego.Nasze wyniki pokazują, że wzorce wewnętrznej i zewnętrznej aktywności neuronowej rzutowane na IL są powiązane z indywidualnymi różnicami w pamięci wygaszenia strachu.
Jako osobniki wykorzystano pięćdziesiąt cztery dorosłe samce szczurów Sprague-Dawley (300-325 g w chwili przybycia) otrzymane z Charles River Laboratories (Raleigh, Karolina Północna).Szczury trzymano w parach, ze swobodnym dostępem do pożywienia i wody, w 12-godzinnym cyklu światło/ciemność (światło włączało się o 7 rano).Do tych eksperymentów wykorzystano dwie grupy szczurów (n = 28 i n = 26).Po wykluczeniu śmierci, błędu chirurgicznego, braku ekspresji GFP w miejscu docelowym, złej jakości tkanki i problemów behawioralnych (wyjaśnionych w Metodach), grupa przypominająca o wyginięciu obejmowała 21 szczurów, a grupa przypominająca strach obejmowała 7 szczurów w klatkach domowych.grupa składała się z 7 szczurów (do analizy końcowej włączono 35 szczurów).Wszystkie procedury zostały zatwierdzone przez Instytucjonalną Komisję ds. Opieki i Wykorzystywania Zwierząt Uniwersytetu Stony Brook i były zgodne z Wytycznymi ARRIVE (https://arriveguidelines.org) oraz Wytycznymi NIH dotyczącymi opieki i wykorzystywania zwierząt laboratoryjnych.
Szczury leczono dwa dni przed operacją.Szczury znieczulono ketaminą (87 mg/kg) i ksylazyną (10 mg/kg), umieszczono w aparacie stereotaktycznym (Stoelting, Woodale, IL) i otrzymały jednostronne zastrzyki AAVrg-CAG-GFP (Addgene, 30) do IL.(zrównoważyć wtryski lewy i prawy).W celu wstrzyknięcia kaniulę o rozmiarze 22 opuszczono na miejsce (AP: + 3,00, ML: ± 0,6, DV: – 5,2).Wprowadzić kaniulę wewnętrzną 28G (podłączoną do pompy infuzyjnej poprzez rurkę PE 20) do kaniuli prowadzącej, aby dostarczyć 0,6 µl wirusa z szybkością 0,15 µl na minutę i pozostawić na 5 minut po nienaruszeniu infuzji..Po zszyciu szczurom wstrzyknięto meloksykam (1 mg/kg) i gdy tylko mogły się poruszać, ponownie umieszczono je w klatkach.Szczury trzymano w klatkach przez około 7 tygodni, aby umożliwić odzyskanie wirusa i transport wsteczny.Trzy szczury zmarły w znieczuleniu, w wyniku czego 51 szczurów (94%) pomyślnie wyzdrowiało po operacji.
Wszystkie procedury przeprowadzono w komorach kondycjonujących o wymiarach 32 cm x 25 cm x 21 cm (Clever Systems Inc., Reston, VA) umieszczonych w dźwiękochłonnych skrzynkach izolacyjnych o wymiarach 45,7 cm x 43,2 cm x 43,2 cm (Clever Sys. Inc.).).Podczas sesji uczenia się wymierania i przypominania o wymieraniu kontekst został zmieniony tak, aby różnił się od pierwotnego kontekstu warunkowego.Warunek A (generowanie strachu) obejmował 28-woltowe żarówki do użytku domowego (Chicago Micro Lighting, Wielka Brytania), podczas gdy warunek B (trening w zakresie gaszenia, test przypominania o wymieraniu i test przypominania o strachu) obejmował lampy LED na podczerwień (Univivi IR Illuminator, Shenzhen) ., Chiny;U48R).Dodatkowo, podczas gdy Kontekst A posiada podłogę z listew antywibracyjnych ze ścianami ze stali nierdzewnej i pleksiglasu, Kontekst B zawiera malowane metalowe wstawki umieszczone na podłodze i ścianach.Kształt Kontekstu B również zmodyfikowano poprzez umieszczenie zakrzywionej metalowej wkładki o wymiarach 33,5 cm x 21,3 cm w standardowej komorze kondycjonującej.Dodatkowo w kontekście A komory przecierano 5% kwasem octowym, natomiast w kontekście B komory przecierano 5% wodorotlenkiem amonu.Wreszcie, w kontekście B, szczury wprowadzano do pomieszczenia testowego w wiadrach, zamiast wozić je w klatkach na wózkach.Sesje behawioralne rejestrowano za pomocą górnej kamery, a sygnał wideo z każdej kamery wprowadzano do oprogramowania (FreezeScan 2.00, Clever Sys. Inc., Reston, VA), które oceniało zachowanie zanikania na podstawie zmian pikseli.Parametry zostały dobrane tak, aby zachowanie zaniku oszacowane przez komputer było jak najbardziej zbliżone do zachowania przeszkolonych obserwatorów oszacowanego ręcznie.Wartość wskazująca procent czasu zamrożenia zwinięty w 30-sekundowym przedziale.
Wszystkie programy behawioralne są realizowane podczas jasnej części cyklu światło/ciemność.Szczury leczono 5 dni przed rozpoczęciem procedur behawioralnych i przenoszono do pokoju behawioralnego na ostatnie trzy dni leczenia.Pierwszego dnia testów behawioralnych grupę szczurów przypominających o wygaśnięciu umieszczono w odruchu warunkowym strachu, następnie umieszczono w kontekście A, zapewniono 6-minutowy niestymulowany okres aklimatyzacji, a następnie podano obie kombinacje 4 kHz, 76 dB, 30 s .ton i całkowite zakończenie, 1,0 mA, impuls 1 s (2 min ITI).W przypadku wszystkich treningów behawioralnych szczury ponownie umieszczono w klatkach 2 minuty po ostatniej prezentacji bodźca.Następnego dnia szczury z grupy przypominającej o wyginięciu umieszczono w pomieszczeniu kontekstowym B i po 6-minutowym okresie przyzwyczajania wykonały 20 prezentacji dźwiękowych (2 min ITI) w ramach treningu wygaszania.Następnego dnia szczury z grupy rozmnażającej się metodą wymierania poddano działaniu 4 tonów w kontekście B po 6-minutowym okresie aklimatyzacji w ramach testu wygaszania.Szczury w grupie pamięci wygaśnięcia poddano perfundacji 60 minut po sesji behawioralnej.Grupę szczurów kontrolnych wywołujących wspomnienia strachu poddano tej samej procedurze pierwszego dnia reakcji warunkowanej strachem w kontekście A. Czterdzieści osiem godzin później szczury umieszczono w pokoju kontekstowym B i poddano 4 prezentacjom audio (2- minuta ITI) jako test przypominania.strach po 6-minutowym okresie aklimatyzacji.Szczury perfundowano 60 minut po sesji behawioralnej.Grupa domowych szczurów kontrolnych pozostawała w swoich klatkach przez cały czas trwania eksperymentu i była perfundowana tego samego dnia co szczury doświadczalne.Każdą z dwóch grup szczurów podzielono na dwie serie, a liczbę zwierząt w każdej grupie zbilansowano pomiędzy seriami.Jeden szczur z grupy wspomnień strachu został wykluczony z analizy, ponieważ nie wykazywał oznak warunkowania strachem (zamrożenie w mniej niż 15% przypadków podczas testu wspomnień strachu).Diagram osi czasu zachowania można zobaczyć na rysunku 2A.
Szczurom przedawkowano roztwór Fatal Plus (100 mg/kg), następnie perfundowano lodowatym 10% PBS, a następnie 10% buforowaną formaliną.Mózg usunięto i przechowywano w 30% roztworze sacharozy w formalinie w temperaturze 4°C przez około 1 tydzień.Następnie mózg zamrożono i pocięto na kriostat o grubości 40 µm.Skrawki przechowywano kolejno w 10% PBS w temperaturze 4°C.Następnie przeprowadzono immunofluorescencję na swobodnie pływających skrawkach zawierających interesujący obszar mózgu.Skrawki przemyto 3 razy w 10% PBS, każdy po 5 minut.Skrawki następnie inkubowano w 5% roztworze blokującym normalnej surowicy koziej przez 2 godziny w temperaturze pokojowej, a następnie przemywano jeszcze trzy razy po 5 minut każdorazowo w 10% PBS.Skrawki następnie inkubowano przez noc w temperaturze 4°C w przeciwciałach pierwotnych (c-Fos, #2250, 1:500) (Cell Signaling, Danvers, MA) rozcieńczonych w 1% BSA w 10% PBS.Następnego dnia skrawki płukano w 10% PBS przez 30 min w 4°C, następnie 3 razy po 5 min w 10% PBS i inkubowano z przeciwciałem wtórnym (Alexa Fluor 594 kozie przeciwkrólicze, koniugat czerwony, 1:500 ).) (Invitrogen, Carlsbad, Kalifornia) w temperaturze pokojowej przez 2 godziny.Po 3 dodatkowych przemyciach w 10% PBS przez 5 minut, skrawki umieszczono na szkiełkach i uszczelniono Fluoromount-G (Invitrogen).Zobacz reprezentatywne obrazy barwienia immunologicznego na Figurze 3G.
Do uzyskania obrazów z każdego obszaru mózgu będącego przedmiotem zainteresowania, w tym sekcji zawierających IL bez immunofluorescencji.wykonywane w celu potwierdzenia prawidłowego umiejscowienia miejsca wstrzyknięcia.Obrazy użyte do zliczenia komórek uzyskano przy powiększeniu 20x.Dla każdego skrawku tkanki wykonaj jedno zdjęcie z filtrem umożliwiającym wizualizację GFP i jedno zdjęcie z filtrem umożliwiającym wizualizację koniugatu czerwieni Alexa Fluor w przeciwciele wtórnym, a do obrazowania użyto oprogramowania do obrazowania (Infinity Analyze, wersja 3). narzuta.Uzyskaj wszystkie obrazy wszystkich obszarów mózgu przy użyciu tego samego czasu ekspozycji i ustawień wzmocnienia.Z analizy wykluczono sześć szczurów, ponieważ główna transmisja wirusa nastąpiła poza IL (wskaźnik trafień 88%).Osiem kolejnych szczurów wykluczono, ponieważ pomimo wirusa atakującego IL, nie wykazywały one wystarczającej ekspresji GFP we wszystkich docelowych obszarach mózgu będących przedmiotem zainteresowania.Ponadto jeden szczur został wykluczony ze względu na złą jakość tkanki.
Dostosuj jasność i kontrast, aby zredukować szum tła na obrazie J (NIH), stosując tę ​​samą procedurę dla każdego obrazu.Liczenie komórek w przypadku całkowitych komórek znakowanych wstecznie, całkowitych komórek znakowanych Fos i całkowitych komórek podwójnie znakowanych zostało przeprowadzone ręcznie przez eksperymentatora, który nie identyfikował zwierząt, przy użyciu wtyczki cytometru Image J.Liczbę komórek normalizowano do komórek/mm2.Aby przeanalizować ekspresję Fos w komórkach wyrzucających IL, liczbę podwójnie znakowanych komórek normalizowano do całkowitej liczby komórek znakowanych wstecznie.Do analizy mBLA, mvHPC i pvHPC zsumowano liczbę komórek z wielu 20-krotnych obrazów i normalizowano je do komórek/mm2.Do analizy pozostałych obszarów mózgu analizowano obraz 20x lub część obrazu 20x i normalizowano go do komórek/mm2.Analiza vHPC obejmowała regiony CA1, CA2 i subdominujące regiony vHPC.Rycina 1 przedstawia analizowane obszary mózgu za pomocą obrazów wyznaczających przednio-tylną granicę płaszczyzny.
Skróty i lokalizacja interesujących obszarów mózgu.Wyjaśnienie skrótów i lokalizacji obszarów mózgu podanych w manuskrypcie.Mapa mózgu należąca do domeny publicznej zaczerpnięta z: Swanson (2004) Brain Map: Structure of the Rat Brain, wydanie 3, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/ 4.0) ./), dostępny do pobrania pod adresem https://larrywswanson.com.
Procent czasu zatrzymania jest uśredniany dla 30-sekundowego okresu odtwarzania tonów, z wyłączeniem interwałów pośrednich.Wskaźniki przypominania o wygaszaniu obliczono wyrażając procent czasu zanikania podczas przypominania o wymieraniu jako procent zanikania podczas pierwszych 4 prób treningu wymierania (zanik podczas czterech tonów przypominania o wymieraniu/zanik podczas pierwszych czterech tonów treningu wymierania*100).Niskie wyniki wskazują na dobrą pamięć zanikania, a wysokie wyniki wskazują na słabą pamięć zanikania.Szczury posortowano według wyniku przypominania o wyginięciu, przy czym szczury w górnej jednej trzeciej wyniku przypominania o wyginięciu zostały sklasyfikowane jako „szczury o złym wyginięciu”, a szczury w ostatnich dwóch trzecich wyniku przypomnienia o wyginięciu zostały sklasyfikowane jako „dobre”.Szczury zanikające w pamięci.
Testy nieparametryczne stosuje się, ponieważ dane często naruszają założenia dotyczące rozkładu normalnego i/lub jednorodności wariancji.Korelację rang Spearmana wykorzystano do określenia, czy istnieje istotny związek pomiędzy wynikami przypominania o wygaśnięciu a markerami Fos i podwójnymi markerami w interesujących obszarach mózgu u wszystkich szczurów poddanych testowi przypominania o wygaśnięciu.Do określenia, czy istnieje różnica pomiędzy dwiema niezależnymi grupami, zastosowano test U Manna-Whitneya.Test Kruskala-Wallisa stosuje się do określenia, czy 2 lub więcej grup różni się od siebie, a test wielokrotnych porównań Dunna stosuje się, gdy statystyka Kruskala-Wallisa jest istotna.Zanikanie podczas uczenia się ekstynkcji oceniano za pomocą analizy wariancji z powtarzanymi pomiarami, z grupą jako czynnikiem międzyobiektowym i testem jako czynnikiem wewnątrzobiektowym. Wyniki uznawano za istotne, gdy p < 0,05 dla wszystkich testów statystycznych. Wyniki uznawano za istotne, gdy p < 0,05 dla wszystkich testów statystycznych. Результаты считались значимыми при p < 0,05 для всех статистических тестов. Wyniki uznano za istotne przy p < 0,05 dla wszystkich testów statystycznych.当所有统计检验的p < 0,05 时,结果被认为是显着的。当所有统计检验的p < 0,05 时,结果被认为是显着的。 Результаты считались значимыми при p < 0,05 для всех статистических тестов. Wyniki uznano za istotne przy p < 0,05 dla wszystkich testów statystycznych.
Ryc. 2 przedstawia oś czasu eksperymentu (ryc. 2A) i rozkład częstotliwości wszystkich szczurów poddanych wyginięciu (ryc. 2B). Szczury w grupach z dobrą i słabą ekstynkcją różniły się znacząco pod względem obliczonych wyników przypominania sobie o wymieraniu (U = 0, p <0,001) (ryc. 2C). Szczury w grupach z dobrą i słabą ekstynkcją różniły się znacząco pod względem obliczonych wyników przypominania sobie o wymieraniu (U = 0, p <0,001) (ryc. 2C). Крысы в ​​​​группах с хорошим и плохим угашением значительно различались по этим рассчитанным показател ям припоминания угашения (U = 0, p <0,001) (рис. 2C). Szczury w grupach z dobrą i słabą ekstynkcją różniły się znacząco pod względem obliczonych współczynników przypominania sobie o wymieraniu (U=0, p<0,001) (Rysunek 2C).在这些计算的灭绝回忆分数中,良好和不良灭绝组中的大鼠存在显着差异（U = 0，p <0.001）（图2C). U = 0，p <0,001）（图2C， В этих рассчитанных показателях припоминания угашения крысы в ​​​​группах с хорошим и плохим угашен ием значительно различались (U = 0, p <0,001) (ryc. 2C). W tych obliczonych współczynnikach przypominania sobie o wymieraniu szczury w grupach o dobrym i złym wymieraniu różniły się znacząco (U = 0, p <0,001) (ryc. 2C).Nie było znaczącej różnicy w czasie zamrożenia między grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem i przypominaniem sobie strachu w podstawowym okresie sesji odruchu warunkowanego strachem (X2(2) = 2,746, p = 0,253) (ryc. 2D).Dodatkowo, podczas prezentacji pierwszego tonu odruchu warunkowanego strachem, nie stwierdzono istotnej różnicy w czasie zamarzania pomiędzy grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem i przypominaniem sobie strachu (X2(2) = 1,107, p = 0,575), ponieważ jak również podczas strachu podczas drugich tonów.Podczas sesji kondycjonowania wystąpiła znacząca różnica w czasie zamrożenia pomiędzy grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem i przypominaniem sobie strachu (X2(2) = 2,214, p = 0,331) (Rysunek 2D).Nie było również znaczącej różnicy w czasie zanikania między grupami o dobrej i słabej ekstynkcji podczas podstawowego okresu treningu ekstynkcji (U = 45,00, p = 0,799) (ryc. 2D). Następnie zaobserwowano znaczący główny wpływ bloku próbnego (5 tonów na blok) na czas spędzony na zastyganiu podczas sesji treningowej ekstynkcji (F (2,884; 54,80) = 8,331, p <0,001), wskazując, że nastąpiło uczenie się ekstynkcji (ryc. 2D ). Następnie zaobserwowano znaczący główny wpływ bloku próbnego (5 tonów na blok) na czas spędzony na zastyganiu podczas sesji treningowej ekstynkcji (F (2,884; 54,80) = 8,331, p <0,001), wskazując, że nastąpiło uczenie się ekstynkcji (ryc. 2D ). Затем наблюдался значительный основной эфеniej тренировки уашения (f (2 884, 54,80) = 8331, p <0,001), что указывает на то, что оNANAнчение ушашению drиисходиścia ( rys. 2D). Wystąpił wówczas znaczący efekt główny bloku próbnego (5 tonów na blok) na czas potrzebny do zamrożenia podczas treningu wygaszania (F(2,884; 54,80) = 8,331, p < 0,001), wskazując, że miało miejsce uczenie się wygaszania (ryc. 2D). ).Inne 31，p < 0,001），表明发生了消退学习(图2D）) 。Inne 31，p < 0,001），表明发生了消退学习(图2D）) 。 Затем, во время обучения угашению, пробные блоки (5 tonow на блок) оказали значительное основное влияние на время замирания (F (2,884, 54,80) = 8,331, p <0,001), что указывает на то, что обучение угашению происходило (рис 2D). Następnie, podczas uczenia się przez ekstynkcję, bloki próbne (5 tonów na blok) miały istotny główny wpływ na czas zanikania (F(2,884; 54,80) = 8,331, p < 0,001), wskazując, że miało miejsce uczenie się przez ekstynkcję (ryc. 2D). .Jednakże grupa ekstynkcji (F(1, 19) = 3,091, p = 0,095) nie miała istotnego wpływu na czas zanikania w całym okresie treningu ekstynkcji i nie było interakcji pomiędzy blokiem próbnym a grupą ekstynkcji (F(4 , 19)) .76) = 1,890, p = 0,121) (ryc. 2D). Podczas sesji testowej istniała znacząca różnica między grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem i przypominaniem strachu pod względem czasu spędzonego na zamrożeniu w okresie odniesienia (X2 (2) = 8,569, p = 0,014), tak że grupa przypominająca strach zamarła znacząco więcej niż grupa z dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,017), ale nie grupa z słabą ekstynkcją (średnia różnica rang = - 3,714, p > 0,999) (ryc. 2D). Podczas sesji testowej istniała znacząca różnica między grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem i przypominaniem strachu pod względem czasu spędzonego na zamrożeniu w okresie odniesienia (X2 (2) = 8,569, p = 0,014), tak że grupa przypominająca strach zamarła znacząco więcej niż grupa z dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,017), ale nie grupa z słabą ekstynkcją (średnia różnica rang = - 3,714, p > 0,999) (ryc. 2D).Podczas sesji testowej istniała znacząca różnica między grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem i grupami przypominającymi strach pod względem czasu spędzonego w stanie zamrożenia w okresie odniesienia (X2(2) = 8,569, p = 0,014), tak że grupa przypominająca strach zamarła znacznie .больше, чем в группе хорошего вымирания (средняя разница рангов = 10,57, p = 0,017), но не в группе группе вымирания (средняя разница рангов = -3,714, p> 0,999) (рис. 2D). większa niż w grupie o dobrej ekstynkcji (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,017), ale nie w grupie o złej ekstynkcji (średnia różnica rang = -3,714, p > 0,999) (ryc. 2D).X2 (2) = 8,569，p = 0,014），因此恐惧回忆组冻结显着超过良好的灭绝组（平均秩差= 10,57，p = 0,017），但不是差的灭绝组（平均秩差= – 3,714，p > 0,999）（图2D）。在 测试 期间 , 良好 消退组 , 消 退组 和 恐惧 在 基线期 冻结 时间 方面 存在 显着 差异((x2 (2) = 8,569 ， p = 0,014) ， 恐惧 回忆组 冻结 显着 良好 的 组 组 组 组 组组 组 组(平均秩差= 10,57，p = 0,017），但不是差绝组（平均秩差= – 3,714，p > 0,999）（图2D）。 Течение перио więc тестирования наблюдалась значиubli разница межд груczeń е и групой с пипоминанием ста с тчки зdr инание страха группа замерзает значительно чаще , чем группа с хорошим вымиранием (средняя разница рангов = 10,57, p = 0,017), но не группа с плохим вымиранием (с редняя разница рангов = -3,714, p> 0,999) (рис. 2D). W okresie testowym istniała znacząca różnica pomiędzy grupą o dobrym wygaszaniu, grupą o słabym wygaszaniu i grupą przypominającą strach pod względem czasu zamrożenia na początku badania (X2(2) = 8,569, p = 0,014), zatem wspomnienie strachu grupa zamarza znacznie częściej niż grupa z dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,017), ale nie grupa ze słabą ekstynkcją (średnia różnica rang = -3,714, p > 0,999) (ryc. 2D).Grupa o dobrym wygaszaniu, grupa o słabym wygaszaniu i grupa o dobrym wygaszaniu również miały znacząco różne czasy zanikania podczas prezentacji tonów w sesji testowej (X2(2) = 14,93, p = 0,001), więc grupa o dobrym wygaszaniu miała znacznie mniej czas.czas zamarzania niż w grupie słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 9,286, p = 0,044) i grupie pamięci strachu (średnia różnica rang = 13,86, p = 0,001) (ryc. 2D).
Indywidualne różnice w pamiętaniu o wymieraniu.(A) Zarys procedur chirurgicznych i behawioralnych.(B) Rozkład częstotliwości pokazujący indywidualne różnice w wynikach pamięci zanikającej.(C) Dowód, że grupy zaprojektowane na podstawie obliczonych wyników przypominania o wymieraniu reprezentują dwa różne fenotypy.(D) Średni procent czasu, przez jaki szczury zamarzają z powodu złego wygaszenia, dobrego wygaszenia i przypomnienia sobie strachu w 30-sekundowych komórkach sesji warunkowego odruchu strachu, w tonach 20, 30 s, podzielonych na 5 bloków podczas sesji uczenia się wygaszania (4 tony) .każdy) oraz w czterech tonach w sesjach wspomnień o blaknięciu i wspomnień strachu.Słupki błędów reprezentują odchylenie standardowe średniej. *p < 0,05, **p < 0,01, ***p < 0,001, ****p < 0,0001. *p < 0,05, **p < 0,01, ***p < 0,001, ****p < 0,0001. *р < 0,05, **р < 0,01, ***р < 0,001, ****р < 0,0001. *p < 0,05, **p < 0,01, ***p < 0,001, ****p < 0,0001. *p < 0,05,**p < 0,01,***p < 0,001,****p < 0,0001. *p < 0,05,**p < 0,01,***p < 0,001,****p < 0,0001. *р < 0,05, **р < 0,01, ***р < 0,001, ****р < 0,0001. *p < 0,05, **p < 0,01, ***p < 0,001, ****p < 0,0001.
Do IL wstrzyknięto wskaźnik wsteczny (ryc. 3A) i określono liczbę komórek GFP+ wzdłuż osi przednio-tylnej obszaru będącego przedmiotem zainteresowania (ryc. 3B-F).Występowała istotna różnica w liczbie komórek GFP+ pomiędzy przednim, środkowym i tylnym PVT (X2(2) = 8,200, p = 0,017), więc mPVT wykazywało znacząco więcej komórek GFP+ niż aPVT (średnia ranga) Diff.= 18,37, p = 0,035) i pPVT (średnia różnica rang = 17,71, p = 0,045) (ryc. 3C).Chociaż kilka zwierząt nie wykryło żadnych komórek GFP+ w pCLA i dlatego nie było w stanie zmapować aktywności w tym regionie, nie było znaczącej różnicy między przednim, środkowym i tylnym CLA (X2(2) = 5,596, p = 0,061).Liczba komórek GFP+ (rysunek 3D).Następnie, ponieważ u kilku szczurów w aBLA lub avHPC znaleziono pewne komórki GFP+, analizowano tylko środkową i tylną część tych obszarów.Środkowy i tylny BLA (U=393, p=0,009) różniły się istotnie liczbą komórek GFP+, więc pBLA wykazywało więcej projekcji IL niż mBLA (Figura 3E).Podobnie istniała znacząca różnica między środkowymi i tylnymi vHPC, więc pvHPC wykazywały więcej projekcji IL niż mvHPC (U = 403,5, p = 0,014) (ryc. 3F).Figura 3G jest przykładowym obrazem przedstawiającym Fos, aavRG-GFP i komórki podwójnie znakowane.
Określ ilościowo aferenty IL w całym obszarze mózgu będącym przedmiotem zainteresowania.(A) Schematyczne przedstawienie rozkładu aavRG-CAG-GFP w całej szczurzej IL.(B) Reprezentatywne obrazy markerów wstecznych w różnych przednio-tylnych lokalizacjach w obszarze mózgu będącym przedmiotem zainteresowania.Kwantyfikacja oznakowania wstecznego wzdłuż osi przednio-tylnej (C) wzgórza przykomorowego, (D) obojczyka, (E) migdałka podstawno-bocznego i (F) hipokampu brzusznego.(G) Reprezentatywne obrazy przedstawiające wsteczne znakowanie aavRG, znakowanie Fos i podwójne znakowanie aavRG i Fos w aPVT.Słupki błędów reprezentują odchylenie standardowe średniej. *p < 0,05, **p < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01. *р < 0,05, **р < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01. *р < 0,05, **р < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01.Pasek skali 100 µm.Mapa mózgu należąca do domeny publicznej w panelu A jest reprodukowana z Swanson (2004) Brain Map: Rat Brain Structure, 3rd Edition, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-NonCommons 4.0 International License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc )./4.0/) można pobrać pod adresem https://larrywswanson.com.
Aktywność Fos specyficzną dla projekcji globalnej i IL analizowano w aPVT, mPVT i pPVT u wszystkich szczurów.Nie było istotnej różnicy między dobrym wymieraniem, słabym wymieraniem, przypomnieniem strachu i grupami komórek domowych w ekspresji Fos w aPVT (X2 (3) = 3, 888, p = 0, 274) (ryc. 4A), ani nie było istotnej korelacji między Fos w aPVT między ekspresją a przypomnieniem ekstynkcji (rs = 0, 092, p = 0, 691) (ryc. 4B) lub między ekspresją Fos w aferentach aPVT IL a przypomnieniem ekstynkcji (rs = 0, 143, p = 0, 537) (ryc. 4D).Jednakże w aferentach aPVT IL ekspresja Fos różniła się istotnie między dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem, przypominaniem strachu i grupami komórek domowych (X2(3) = 15,05, p = 0,002), więc grupa przypominająca strach wykazała stosunkowo dobre wymieranie.regresja (średnia różnica rang = 11,54, p = 0,003), słaba regresja (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,034) i komórki macierzyste (średnia różnica rang = 12,79, p = 0,005) (ryc. 4C).Co więcej, nie było znaczącej różnicy między dobrym wymieraniem, słabym wymieraniem, przypominaniem strachu i grupami komórek domowych pod względem ekspresji Fos w mPVT (X2 (3) = 2, 272, p = 0, 518) (ryc. 4E) i pod względem ekspresji Fos w mPVT..Istotna korelacja z przypomnieniem sobie o ekstynkcji (rs = 0,168 p = 0,468) (Rysunek 4F).Chociaż istniała znacząca różnica między grupami dobrych, złych, przypominających strach i komórek domowych w ekspresji Fos w doprowadzających komórkach mPVT IL (X2(3) = 9,252, p = 0,026), porównanie post hoc nie ujawniło żadnego lub dwóch.Istotne różnice między grupami (ryc. 4G).Ponadto nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w komórkach mPVT doprowadzających do IL a przypomnieniem o ekstynkcji (rs = 0, 174, p = 0, 450) (Figura 4H). Następnie istniała znacząca różnica między grupami o dobrym wymieraniu, słabym wymieraniu, przypominaniu sobie strachu i klatkach domowych w ekspresji Fos w pPVT (X2 (3) = 13,89, p = 0,003), tak że grupa o dobrym wymieraniu (średnia ranga Różn. = 14,96, p = 0,010), ale nie słaba ekstynkcja (Różnica Średniej Rangi = 12,86, p = 0,113) lub grupa przypominająca strach (Różnica Średniej Rangi = 2,571, p > 0,999), wykazywała więcej ekspresji Fos niż grupa grupa klatek domowych (ryc. 4I). Następnie istniała znacząca różnica między grupami o dobrym wymieraniu, słabym wymieraniu, przypominaniu sobie strachu i klatkach domowych w ekspresji Fos w pPVT (X2 (3) = 13,89, p = 0,003), tak że grupa o dobrym wymieraniu (średnia ranga Różn. = 14,96, p = 0,010), ale nie słaba ekstynkcja (Różnica Średniej Rangi = 12,86, p = 0,113) lub grupa przypominająca strach (Różnica Średniej Rangi = 2,571, p > 0,999), wykazywała więcej ekspresji Fos niż grupa grupa klatek domowych (ryc. 4I). Дае, наблюдалась значителая разница межreg кой эксорессии załatwicznej fos в ppvt (x2 (3) = 13,89, p = 0,003), так что гредний ч горошим ушением ( Różn. = 14,96, p = 0,010), но не в группе плохого угашения (средняя ранговая разница = 12,86, p = 0,113) или группы воспоминаний о страхе (средняя ранговая разница = 2,571, p > 0,999), демонстрировалась более выраженная экспрессия Fos, чем в группе группа домашних клеток (рис. 4I). Ponadto istniała znacząca różnica między dobrym wymieraniem, słabym wymieraniem, przypominaniem strachu i grupami komórek domowych w ekspresji Fos w pPVT (X2 (3) = 13, 89, p = 0, 003), tak że grupa o dobrym wymieraniu (średnia ranga Diff. = 14,96, p = 0,010), ale nie w grupie o słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) ani w grupie pamięci strachu (średnia różnica rang = 2,571, p > 0,999), wykazała wyraźniejszą ekspresję Fos niż w grupa komórek domowych (Rysunek 4I).其次 ， ppvt 中 fos 表达 好 消 、 差消 、 恐惧 和 家笼组 之间 存在 显着 差异 （x2 （3） = 13,89 ， p = 0,003） 使得 消组 （(średnia różnica rang.= 14,96, p = 0,010)，但不是较差的消退(Średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) 或恐惧回忆组(Średnia różnica rang = 2,571, p > 0,999)，比家庭笼组 (图4I )= 14,96, p = 0,010)，但不是较差的消退(Średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) ）。Po drugie, istniały znaczące różnice w ekspresji Fos w pPVT pomiędzy grupami dobrymi, złymi, przypominającymi strach i komórkami domowymi (X2(3) = 13,89, p = 0,003), co stanowiło dobrą grupę przyjmującą (średnia różnica rang = 14,96)., p = 0,010), но не хуже по угашению (средняя разница рангов = 12,86, p = 0,113) или группе отзыва страха (средняя разница рангов = 2,571, p > 0,999), чем в группе домашней клетки (рис. 4I) . , p = 0,010), ale nie gorzej pod względem wymierania (średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) lub grupy przypominającej strach (średnia różnica rang = 2,571, p > 0,999) niż grupa komórek domowych (ryc. 4I)..Jednakże nie było istotnej korelacji między ekspresją pPVT Fos a przypomnieniem o ekstynkcji (rs = 0, 051, p = 0, 825) (ryc. 4J).Wreszcie, istniała znacząca różnica w ekspresji Fos w aferentach pPVT IL pomiędzy grupami z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, wspomnieniami strachu i komórkami domowymi (X2(3) = 12,34 p = 0,006), więc dobra ekspresja Fos w IL- była gorsza niż w grupach ekstynkcji (średnia różnica rang = 12,54, p = 0,014) i w komórce macierzystej (średnia różnica rang = 12,89, p = 0,049) (ryc. 4K) i istotnie skorelowana z aferentami IL w obrębie pPVT Między aktywacją a cofnięcie wygaśnięcia, lepsze przypomnienie wygaśnięcia wiązało się z większą aktywacją tych doprowadzających IL (rs = -0,438, p = 0,047) (ryc. 4L).
Aktywność Fos wzrosła w doprowadzających IL tylnego wzgórza przykomorowego (PVT) u szczurów, co wykazało dobrą regresję.(A) Nie było znaczących różnic między grupami w ekspresji Fos w aPVT.(B) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem o ekstynkcji w aPVT.(C) Grupa przypominająca strach wykazała zwiększoną ekspresję Fos w aferentach IL w porównaniu do wszystkich innych grup.(D) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem o ekstynkcji w aPVT.(E) Nie było znaczących różnic międzygrupowych w ekspresji Fos w mPVT.(F) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a pamięcią ekstynkcji w mPVT.(G) Ekspresja Fos w doprowadzających komórkach IL w mPVT nie różniła się istotnie między grupami.(H) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem o ekstynkcji w mPVT.(I) Dobrze wymarła grupa, ale żadna inna grupa, nie wykazała zwiększonej aktywności Fos w pPVT w porównaniu z grupą trzymaną w klatkach domowych.(J) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem o ekstynkcji w pPVT.(K) Grupa o dobrej ekstynkcji wykazała zwiększoną ekspresję Fos w komórkach doprowadzających IL w porównaniu z grupą o słabej ekstynkcji i grupą komórek domowych.(L) Istnieje znacząca korelacja między ekspresją Fos w aferentach IL a przypominaniem o wygaszeniu, więc dobre przypominanie o wymieraniu jest powiązane z większą ekspresją Fos w aferentach IL.Słupki błędów reprezentują odchylenie standardowe średniej. *p < 0,05, **p < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01. *р < 0,05, **р < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01. *р < 0,05, **р < 0,01. *p < 0,05, **p < 0,01.
Następnie we wszystkich grupach analizowano globalną i specyficzną dla projekcji IL aktywność Fos w aCLA i mCLA szczurów. Istniała znacząca różnica między grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem, przypominaniem strachu i klatkami domowymi w ekspresji Fos w aCLA (X2 (3) = 8,455, p = 0,036), tak że grupa przypominająca strach (średnia różnica rang = 14,50, p = 0,049), ale ani grupy biedne (różnica średniej rangi = 10,21, p = 0,373), ani grupy o dobrej ekstynkcji (różnica średniej rangi = 4,607, p > 0,999), nie wykazywały większej ekspresji Fos niż grupa klatek domowych ( rys. 5A). Istniała znacząca różnica między grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem, przypominaniem strachu i klatkami domowymi w ekspresji Fos w aCLA (X2 (3) = 8,455, p = 0,036), tak że grupa przypominająca strach (średnia różnica rang = 14,50, p = 0,049), ale ani grupy biedne (różnica średniej rangi = 10,21, p = 0,373), ani grupy o dobrej ekstynkcji (różnica średniej rangi = 4,607, p > 0,999), nie wykazywały większej ekspresji Fos niż grupa klatek domowych ( rys. 5A). Между группами с хорошим угашением, плохим угашением, припоминанием страха и домашними клетками наблюдала сь значительная разница в экспрессии Fos в aCLA (X2 (3) = 8,455, p = 0,036), так что группа припоминания страха (среднее ранговое различие = 14,50, p = 0,049), но ни плохая (средняя ранговая разница = 10,21, p = 0,373), ни группа с хорошим вымиранием (средняя рангов ая разница = 4,607, p > 0,999) не демонстрировали большей экспрессии Fos, чем группа в домашней клетке ( Рис .5A). Występowała istotna różnica w ekspresji aCLA Fos pomiędzy grupami o dobrym wygaszaniu, słabym wygaszaniu, przypominaniu strachu i komórkami domowymi (X2(3) = 8,455, p = 0,036), tak że grupa przypominająca strach (średnia różnica rang = 14,50, p = 0,049), ale ani uboga (średnia różnica rang = 10,21, p = 0,373), ani dobra grupa ekstynkcji (średnia różnica rang = 4,607, p > 0,999) nie wykazały większej ekspresji Fos niż grupa komórek domowych (ryc. .5A) . aCLA 中Fos 表达的良好消退、消退差、恐惧回忆和家庭笼组之间存在显着差异(X2 (3) = 8,455, p = 0,036)，因此恐惧回忆组(Średnia różnica rang = 14,50, p = 0,049），但无论是差（平均秩差= 10,21，p = 0,373）还是良好灭绝（平均秩差= 4,607，p > 0,999）组，都显示出比家庭笼组更多的Fos表达(图5A) 。 Acla 中 fos 表达 的 消退, 消退差, 回忆 和 家庭 笼组 之间 存在 显着 差异 差异 差异 差异 差异 (x2 (3) = 8,455, p = 0,036) ， 因此 恐惧 回忆组 回忆组 回忆组 回忆组 (średnia Różnica rang = 14,50 ， P = P = P = P = P = 14,0,049） ， 但 无论是 差 平均 秩差 秩差 = 10,21 ， p = 0,373） 良好 灭绝 （平均 秩差 秩差 = 4,607 ， p> 0,999） 组 都 出 比 家庭 笼组 更 多 的 表达 图 图 图 5a) 。 Ыыначительная разница межд групами с хрошим уашением, плохим уашениеubli сии fos в acla (x2 (3) = 8455, p = 0,036), поэтом група отзыва chwili = 0,049), но группы с плохим (средняя разница рангов = 10,21, p = 0,373) и с хорошим вымиранием (средняя разница ран гов = 4,607, p > 0,999) показали более высокую экспрессию Fos, чем группа с домашней клеткой (рис. 5A). Istniała istotna różnica pomiędzy dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem, przypominaniem strachu i grupami komórek domowych w ekspresji aCLA Fos (X2(3) = 8,455, p = 0,036), więc grupa przypominająca strach (średnia różnica rang = 14,50), p = 0,049 ), ale grupy ze słabą (średnia różnica rang = 10,21, p = 0,373) i dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang = 4,607, p > 0,999) wykazały wyższą ekspresję Fos niż grupa komórek domowych (ryc. 5A). .Nie było istotnej korelacji między globalną ekspresją Fos w (rs = 0, 036, p = 0, 876) (ryc. 5B) lub ekspresją Fos w komórkach doprowadzających IL aCLA (rs = -0, 282, p = 0, 215) a przypomnieniem o ekstynkcji (ryc. 5B)..5D), nie było również istotnej różnicy między dobrym wygaszaniem, słabym wymieraniem, przypomnieniem strachu i grupami komórek domowych w ekspresji Fos w aferentach aCLA IL (X2 (3) = 6, 722, p = 0, 081) (ryc. 5C)..). Następnie istniała znacząca różnica między grupami o dobrym wymieraniu, słabym wymieraniu, przypominaniu strachu i klatkach domowych w ekspresji Fos w mCLA (X2 (3) = 10,12, p = 0,018), tak że grupa o dobrym wymieraniu (średnia różnica rang = 12,93, p = 0,038), ale ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 5,143, p > 0,999), ani grupy przypominające strach (średnia różnica rang = 14,00, p = 0,063) nie wykazały znacząco większej ekspresji Fos w mCLA w stosunku do grupy klatek domowych (ryc. 5E). Następnie istniała znacząca różnica między grupami o dobrym wymieraniu, słabym wymieraniu, przypominaniu strachu i klatkach domowych w ekspresji Fos w mCLA (X2 (3) = 10,12, p = 0,018), tak że grupa o dobrym wymieraniu (średnia różnica rang = 12,93, p = 0,038), ale ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 5,143, p > 0,999), ani grupy przypominające strach (średnia różnica rang = 14,00, p = 0,063) nie wykazały znacząco większej ekspresji Fos w mCLA w stosunku do grupy klatek domowych (ryc. 5E). Затем наominorówse шней клеткой экaRресиии załamienki (x2 (3) = 10,12, p = 0,018), так что группа с хорош zaszpią рангов . = 12,93, p = 0,038), но ни группы плохого угашения (средняя ранговая разница = 5,143, p > 0,999), ни груп пы отзыва страха (средняя ранговая разница = 14,00, p = 0,063) не показали значительно большей экспрессии Fos w mCLA. Wystąpiła zatem istotna różnica między dobrym wygaszaniem, słabym wygaszaniem, wspomnieniami strachu i grupami komórek domowych w ekspresji mCLA Fos (X2(3) = 10,12, p = 0,018), tak że grupa o dobrym wygaszaniu (średnia różnica rang = 12,93, p = 0,038), ale ani grupy o słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 5,143, p > 0,999), ani grupy przypominające strach (średnia różnica rang = 14,00, p = 0,063) nie wykazały znacząco większej ekspresji Fos w mCLA.w porównaniu z grupą klatek domowych (Rysunek 5E).接下来 , 在 mcla 中 的 fos 表达 , 良好 消退组 、 不良 消 退组 、 恐惧 回忆组 家庭 笼组 之间显着 差异 （x2 （3） = 10,12 ， p = 0,018） ， 良好 （（（（（（ （（（ Średnia różnica rang .= 12,93, p = 0,038)，但在mCLA 中，弱消退（平均秩差= 5,143，p > 0,999）和恐惧回忆组（平均秩差= 14,00 ，p = 0,063）均未显示出更多的Fos 表达相对于家庭笼组(图5E). = 12,93, p = 0,038) ， 在 在 mcla 中 , 弱消退 （平均 秩差 秩差 秩差 = 5,143 ， p> 0,999） 和 回忆组 （平均 秩差 = 14,00 ， p = 0,063） 未 显示 出 更 多 的fos 表达 表达 的 fos 表达 表达 的 fos 表达相对于家庭笼组(图5E）。 Далее, в экспрессии Fos в mCLA наблюдалась значительная разница между группой с хорошим угасанием, групп ой с плохим угасанием, группой с отзывом о страхе и группой с домашней клеткой (X2(3) = 10,12, p = 0,018), tak, группа хорошего угашения (средняя разность рангов = 12,93, p = 0,038), но в mCLA ни слабое угасание (средняя разница рангов = 5,143, p > 0, 999), ни группа отзыва страха (средняя разница рангов = 14,00, p = 0,999) = 0,063) показали лучшую экспрессию Много Fos по сравнению с группой с домашней клеткой (Рисунок 5E). Co więcej, istniała znacząca różnica w ekspresji Fos w mCLA między grupą o dobrym ekstynkcji, grupą o słabym ekstynkcji, grupą ze sprzężeniem zwrotnym strachu i grupą komórek domowych (X2(3) = 10,12, p = 0,018), zatem dobra wygaszenie (średnia różnica rang = 12,93, p = 0,038), ale w mCLA ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 5,143, p > 0,999), ani grupa przypominająca strach (średnia różnica rang = 14,00, p = 0,999) = 0,063) nie wykazały się lepiej Ekspresja Multi Fos w porównaniu z grupą komórek domowych (Figura 5E).Jednakże globalna ekspresja Fos w mCLA (rs = 0, 321, p = 0, 156) (ryc. 5F) lub w doprowadzających komórkach mCLA IL (rs = -0, 121, p = 0, 602) i przypominanie o ekstynkcji (ryc. 5H), nie ma istotnej różnicy między grupy z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypomnieniem strachu i komórką domową dla ekspresji Fos w komórkach doprowadzających IL mCLA (X2 (3) = 4, 923, p = 0, 178) (Figura 5G).
Aktywność Fos była podwyższona w środkowej części klatki piersiowej u szczurów z dobrą pamięcią wymierania.(A) Grupa przypominająca strach, ale nie inne grupy, wykazała zwiększoną aktywność Fos w porównaniu z grupą komórek domowych w aCLA.(B) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aCLA a przypomnieniem o wyginięciu.(C) Ekspresja Fos w doprowadzających komórkach aCLA IL nie różniła się istotnie pomiędzy grupami.(D) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem o ekstynkcji w aCLA.(E) Grupa dobrze wymarła, ale nie inne grupy, wykazywała zwiększoną aktywność Fos w mCLA w porównaniu z grupą komórek domowych.(F) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem o wymieraniu w mCLA.(G) Ekspresja Fos w komórkach doprowadzających IL mCLA nie różniła się istotnie pomiędzy grupami.(H) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem o ekstynkcji w mCLA.Słupki błędów reprezentują odchylenie standardowe średniej. *p < 0,05. *p < 0,05. *р < 0,05. *p < 0,05. *p < 0,05. *p < 0,05. *р < 0,05. *p < 0,05.
Następnie we wszystkich grupach szczurów analizowano globalną i specyficzną dla projekcji IL aktywność Fos w mBLA i pBLA.Nie było znaczącej różnicy między dobrym wygaszaniem, słabym wymieraniem, przypominaniem strachu i grupami komórek domowych w ekspresji Fos w mBLA (X2 (3) = 0, 944, p = 0, 815) (ryc. 6A).Nie było również istotnej różnicy między grupami z dobrą regresją, słabą regresją, przypomnieniem strachu i ekspresją Fos komórek domowych w komórkach doprowadzających IL mBLA (X2(3)=0,518, p=0,915) (Figura 6C).Ponadto nie było istotnej korelacji między globalną ekspresją Fos w mBLA (rs = 0, 126, p = 0, 588) (ryc. 6B) a ekspresją Fos w komórkach doprowadzających IL mBLA (rs = 0, 200, p = 0, 385) (rs = 0, 200, p = 0,385).p = 0,385).Rysunek 6D) i przypomnienie o wyginięciu.Nie było również istotnej różnicy w dobrym wymieraniu, słabym wymieraniu, pamięci strachu i grupach komórek domowych w ekspresji Fos w pBLA (X2 (3) = 4, 246, p = 0, 236) (ryc. 6E) i nie było również istotnej różnicy w pBLA Dobrze.wymieranie, słabe wymieranie, przypominanie strachu i grupy komórek domowych w ekspresji Fos w komórkach doprowadzających IL (X2(3)=1,954, p=0,582) (Figura 6G).Wreszcie globalna ekspresja Fos w pBLA (rs = 0, 070, p = 0, 762) (ryc. 6F) i ekspresja Fos w komórkach doprowadzających pBLA IL (rs = 0, 122, p = 0, 597) i przywołanie ekstynkcji (ryc. 6H).
Indywidualne różnice w reprodukcji wymierania nie zostały odwzorowane na różnice w ekspresji Fos w ciele podstawno-bocznym ciała migdałowatego.(A) Nie było znaczących różnic międzygrupowych w ekspresji Fos w mBLA.(B) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem o ekstynkcji w mBLA.(C) Ekspresja Fos w komórkach doprowadzających IL mBLA nie różniła się istotnie pomiędzy grupami.(D) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w komórkach doprowadzających IL a przypomnieniem o ekstynkcji w mBLA.(E) Nie było znaczących różnic międzygrupowych w ekspresji Fos w pBLA.(F) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem o ekstynkcji w pBLA.(G) Ekspresja Fos w doprowadzających komórkach IL pBLA nie różniła się istotnie pomiędzy grupami.(H) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w komórkach doprowadzających IL a przypomnieniem ekstynkcji w pBLA.Słupki błędów reprezentują odchylenie standardowe średniej.
Na koniec analizowano globalną i specyficzną dla projekcji IL aktywność Fos w mvHPC i pvHPC u wszystkich szczurów. Występowała znacząca różnica między dobrymi, słabymi wymieraniami, przypominaniem strachu i grupami klatek domowych w ekspresji Fos w mvHPC (X2 (3) = 8,056, p = 0,045), tak że dobre wymieranie (średnia różnica rang = 13,29) , p = 0,031), ale ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 6,857, p > 0,999), ani przypomnienie strachu (średnia różnica rang = 8,000, p = 0,864) nie wykazały większej ekspresji Fos niż grupa z klatką domową (ryc. 7A). Występowała znacząca różnica między dobrymi, słabymi wymieraniami, przypominaniem strachu i grupami klatek domowych w ekspresji Fos w mvHPC (X2 (3) = 8,056, p = 0,045), tak że dobre wymieranie (średnia różnica rang = 13,29) , p = 0,031), ale ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 6,857, p > 0,999), ani przypomnienie strachu (średnia różnica rang = 8,000, p = 0,864) nie wykazały większej ekspresji Fos niż grupa z klatką domową (ryc. 7A). Между группами с хорошим угасанием, плохим угашением, отзывом страха и домашними клетками наблюдалась зн ачительная разница в экспрессии Fos в mvHPC (X2 (3) = 8,056, p = 0,045), так что хорошее угасание (средняя ранговая разни ца = 13,29), s = 0,031), но ни в группах с плохим угасанием (средняя ранговая разница = 6,857, p > 0,999), ни в группе с отзывом страха (средняя ранговая разница = 8,000, p = 0,864) экспрессия Fos была выше, чем в группе с домашней клеткой (ryc. 7A). Występowała istotna różnica w ekspresji mvHPC Fos pomiędzy grupami z dobrym wygaszaniem, słabym wymieraniem, przypominaniem sobie strachu i komórkami domowymi (X2(3) = 8,056, p = 0,045), więc dobrym wymieraniem (średnia różnica rang = 13,29), p = 0,031), ale ani w grupie o słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 6,857, p > 0,999), ani w grupie przypominającej strach (średnia różnica rang = 8,000, p = 0,864) ekspresja Fos nie była wyższa niż w grupie domowej.komórka (ryc. 7A). mvHPC 中Fos 表达的良好消退,不良消退,恐惧回忆和家庭笼组之间存在显着差异（X2 (3) = 8,056, p = 0,0 45），因此良好消退（平均秩差= 13,29） ，p = 0,031 )都显示出比家庭笼组更多的Fos 表达(图2）。 mvhpc 中 fos 表达 的 消退, 不良 消退 恐惧 回忆 和 家庭 笼组 之间 存在 显着 差异 （(x2 (3) = 8. 056, p = 0,045） ， 良好 （（平均 秩差 秩差 = 13,29） p = 0,031 ） ， 但 无论是 弱消退 （平均 秩差 秩差 = 6,857 ， p> 0,999） 还是 恐惧 （平均 秩差 秩差 = 8,000 ， p = 0,864） 组都 出 家庭 笼组 多 的 fos 表达 图 图。。。。 ）)))) Имелась значительная разница между группами «хорошо», «плохо», «припоминание страха» i «домашняя клетка» дл я экспрессии Fos в mvHPC (X2(3) = 8,056, p = 0,045) и, следовательно, хорошая регрессия (средняя разница рангов = 13,29), p = 0,031), но группы со слабым угасанием (средняя разница рангов = 6,857, p > 0,999) и воспоминания о страхе (с редняя разница рангов = 8,000, p = 0,864) показали более высокую экспрессию Fos, чем группа в домашней клетке (ryc. 2). Występowała istotna różnica między grupami dobrych, złych, przypominających strach i komórek domowych pod względem ekspresji Fos w mvHPC (X2(3) = 8,056, p = 0,045), a zatem stwierdzono dobrą regresję (średnia różnica rang = 13,29), p = 0,031), ale grupy o słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 6,857, p > 0,999) i wspomnieniach strachu (średnia różnica rang = 8,000, p = 0,864) wykazały wyższą ekspresję Fos niż grupa w klatce domowej (ryc. 2).7A).Nie było jednak istotnej różnicy (X2(3) = 4,893, p = 0,180) (ryc. 7C).Ponadto nie było istotnej korelacji między globalną ekspresją Fos w mvHPC (rs = -0,233, p = 0,309) (Figura 7B) a ekspresją Fos w doprowadzających komórkach IL mvHPC (rs = 0,056, p = 0,810) (Figura 7D).oraz raport o zaginięciu.Co więcej, nie było znaczącej różnicy między dobrym wymieraniem, słabym wymieraniem, przypominaniem strachu i grupami komórek domowych w ekspresji Fos w pvHPC (X2 (3) = 3, 623, p = 0, 353) (ryc. 7E) i nie było znaczących różnic.różnica w dobrej regresji ekspresji Fos w doprowadzających komórkach IL pvHPC, słaba regresja, pamięć strachu i grupy komórek domowych (X2(3)=3,871, p=0,276) (ryc. 7G).Wreszcie nie było istotnej korelacji między globalną ekspresją Fos pvHPC (rs = -0, 127, p = 0, 584) (ryc. 7F) a ekspresją Fos w komórkach pvHPC doprowadzających do IL (rs = 0, 176, p = 0, 447) i przypomnieniem o ekstynkcji (ryc. 7F) ).7H).
Ekspresja Fos jest podwyższona w hipokampie brzusznym szczurów, co wskazuje na dobre wygaszenie pamięci.(A) Dobrze wymarła grupa, ale nie inne grupy, wykazywała zwiększoną ekspresję Fos w mvHPC w porównaniu z grupą komórek domowych.(B) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem o ekstynkcji w mvPHC.(C) Ekspresja Fos w doprowadzających komórkach IL mvHPC nie różniła się istotnie między grupami.(D) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem o ekstynkcji w mvHPC.(E) Nie było znaczących różnic między grupami w ekspresji Fos w pvHPC.(F) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem o wymieraniu w pvHPC.(G) Ekspresja Fos w doprowadzających komórkach IL pVHPC nie różniła się istotnie między grupami.(H) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem o ekstynkcji w pvHPC.Słupki błędów reprezentują odchylenie standardowe średniej. *p < 0,05. *p < 0,05. *р < 0,05. *p < 0,05. *p < 0,05. *p < 0,05. *р < 0,05. *p < 0,05.Nasza główna analiza dla wszystkich regionów wykazała porównanie na trzech poziomach wzdłuż osi przednio-tylnej, chociaż przeanalizowaliśmy również każdy region, który zapadł się wzdłuż osi przednio-tylnej.Wyniki tych analiz przedstawiono w tabeli 1.
Tutaj sprawdziliśmy, czy indywidualne różnice w przypominaniu sobie wygaśnięcia znajdą odzwierciedlenie w różnych wzorach aktywności aferentnej w dolnej korze limbicznej.W tym celu oceniliśmy aktywność Fos w projekcjach IL ze wzgórza przykomorowego, claustrum, migdałka podstawno-bocznego i hipokampa brzusznego po powtórce wygaśnięcia.W komórkach wyrzucających IL stwierdziliśmy wyższą aktywność w tylnym obszarze PVT u szczurów, które wykazywały dobre przypominanie o wymieraniu w porównaniu ze szczurami o słabym wygaszaniu.Nie stwierdzono różnic w zakresie włókien doprowadzających IL z jądra obojczyka, hipokampu brzusznego lub migdałka podstawno-bocznego.Oprócz komórek wyrzucających IL, zaobserwowano zwiększoną aktywność nerwową w wybranych obszarach klatki piersiowej szczura i hipokampa brzusznego z dobrą rozdzielczością.Nasze wyniki wskazują, że udana pamięć wymierania jest organizowana przez specyficzne projekcje PVT do komórek IL i komórek nienakierowanych na IL w klaustrum i hipokampie brzusznym.
Odkryliśmy, że przewidywanie PVT IL było aktywne u szczurów, które wykazywały dobre przypominanie o wymieraniu, co jest zgodne z niedawnym badaniem wykazującym, że PVT jest wymagane do przypominania o wymieraniu.W badaniu tym nie wykorzystano manipulacji specyficznych dla podregionu, ale wykazało, że do odtworzenia wymierania potrzebne były zarówno projekcje PVT na bocznym środkowym ciele migdałowatym, jak i projekcje IL na PVT.Nasze wyniki wskazują, że oprócz łańcucha IL-PVT-CeL, w celu przywołania wygaszenia może być również wymagane wejście do IL po PVT.Okazuje się zatem, że w reprodukcji ekstynkcji biorą udział zarówno eferentne, jak i aferentne połączenia IL.Kolejnym ważnym krokiem jest określenie, co powoduje, że pPVT sygnalizuje reprodukcję ekstynkcji na poziomie obwodu neuronowego.Oprócz związku z IL, poprzednie badania polegające na śledzeniu kanałów31,32 wykazały, że pPVT otrzymuje sygnał wejściowy z brzusznej szarości okołoprzewodowej (vPAG), co jest związane z uczeniem się ekstynkcji33,34,35,36.Chociaż rola vPAG w przypominaniu o wyginięciu nie została ustalona, ​​przewidywanie pPVT przez vPAG jest atrakcyjnym kandydatem ze względu na ich gęstość i zaangażowanie obu regionów w generowanie wcześniejszych dowodów wygaśnięcia strachu.
Innym ważnym aspektem naszych wyników PVT jest to, że są one wyspecjalizowane wzdłuż osi przednio-tylnej.Co uderzające, aktywność neuronalna projekcji PVT w IL koreluje z przeciwnym stanem behawioralnym, tak że aktywność projekcji przed PVT w IL jest związana z przypominaniem strachu, podczas gdy projekcja pPVT jest aktywna po pomyślnym wygaśnięciu przypomnień (tj. strachu).Ta funkcjonalna heterogeniczność w obrębie PVT nie jest zaskakująca, biorąc pod uwagę poprzednie prace [omówione w 37].Uderzający przykład rozkładu funkcjonalnego w PVT pojawił się niedawno w badaniu, które scharakteryzowało właściwości określonych typów komórek w PVT.Badanie to pokazuje, że komórki dopaminy wyrażające DRD2 ulegają głównie ekspresji w pPVT, unerwiają korę kończyn przednich i reagują na bodźce awersyjne.Druga populacja komórek ulega ekspresji głównie w aPVT i oznacza przejście do stanu niskiego pobudzenia fizjologicznego i unerwia korę kończyn dolnych.Nasze wyniki prawie nie pasują do tego wzorca, ponieważ komórki aPVT wyświetlające IL są aktywne podczas przypominania sobie strachu, podczas gdy projekcje pPVT są aktywne, a zwierzęta wykazują niski poziom strachu.Istnieją co najmniej dwa możliwe wyjaśnienia tej widocznej rozbieżności.Po pierwsze, zidentyfikowane typy komórek nie są zlokalizowane wyłącznie w jednym przednio-tylnym miejscu TVV.Zatem aktywne komórki pPVT wyrzucające IL u szczurów z dobrą pamięcią ekstynkcji mogą należeć do klasy komórek, które z większym prawdopodobieństwem zostaną wykryte w aPVT i sygnalizują przejście do stanu niskiego pobudzenia.To samo może dotyczyć komórek wyrzucających IL w aPVT aktywowanych po pamięci strachu.Po drugie, poprzednie badania śledzenia zidentyfikowały obecność pPVT wyrzucających IL3, chociaż niektóre wydają się pochodzić z komórek zawierających DRD2, inne typy komórek mogą rzutować na IL i zostać aktywowane po pomyślnym odtworzeniu wygaszenia.
Chociaż celem tego badania było zidentyfikowanie różnic między szczurami wykazującymi różne fenotypy wymierania, eksperymenty te ujawniły również nowe dane związane z mechanizmami pamięci strachu.Co ciekawe, odkryliśmy zwiększoną aktywność Fos w przednim CLA u szczurów z pamięcią strachu.
Obojczyk znajduje się w centrum komunikacji korowej i bierze udział w procesach od integracji sensorycznej po uwagę i sen40,41,42,43.Istnieją ograniczone dowody na to, jak claustrum jest zaangażowane w warunkowanie strachu lub wyrażanie strachu, jednak wcześniejsze badania wykazały, że kontekstowe wyrażanie strachu jest zaangażowane w aktywność Fos w claustrum.Niedawno doniesiono, że hamowanie projekcji atrezji do kory śródwęchowej podczas kontekstowego warunkowania strachem upośledza tworzenie pamięci długotrwałej, chociaż nie badano ich potrzeby wyrażania strachu.W tym samym badaniu zaobserwowano zwiększoną aktywację Fos, gdy zwierzęta były wystawione na nowe środowisko w porównaniu z myszami wystawionymi na działanie znanego środowiska.Mając to na uwadze, aktywacja CLA, którą tutaj opisujemy, może wynikać z kontaktu z nowym aparatem podczas testów, a nie ze strachu przed samym wycofaniem.Aby dokładniej scharakteryzować funkcję blokad w strachu i przetwarzaniu sytuacyjnym, przyszłe badania powinny wykorzystywać ukierunkowaną manipulację blokadami.
Chociaż poprzednie prace wykazały, że PVT jest powiązane z ekspresją pamięci strachu,45,46,47 nie zaobserwowaliśmy żadnej zmiany w całkowitej ekspresji Fos u szczurów, gdy przypominały sobie strach 48 godzin po warunkowaniu.Różnicę tę można wyjaśnić kilkoma czynnikami, w tym wcześniejszą pracą badającą strach przed dyskretnymi bodźcami w tym samym kontekście, w którym miało miejsce warunkowanie, podczas gdy w naszym eksperymencie badanie przeprowadzono w nowym pomieszczeniu.Ponadto poddaliśmy eutanazji nasze zwierzęta 60 minut po badaniu, podczas gdy w poprzedniej pracy przyjęto punkt czasowy wynoszący 90 minut.Wreszcie, w poprzednich badaniach, test przeprowadzono w pomieszczeniu, w którym zwierzęta mogły reagować apetytem, ​​podczas gdy w naszej pracy szczury były testowane bez reakcji apetytu.Chociaż pozwala to na pewien stopień warunkowego hamowania, istnieją dowody na to, że pozwalanie zwierzętom na hamowanie presji zdobycia pożywienia podczas sprawdzania, czy boją się sygnałów, powoduje konflikt motywacyjny (tj. strach kontra nagroda), który jest kluczowym czynnikiem stymulującym.udział PVT48, 49. .
Wiadomo, że ciało migdałowate podstawno-boczne bierze udział w nabywaniu wygaszenia strachu50,51 i istnieją dowody na to, że projekcje BLA do IL są również zaangażowane w ten proces23.Nie jest jednak jasne, czy BLA i jego połączenia biorą udział w powrocie wymierania.Badania obrazowe23,28 wykazały zwiększoną aktywność BLA u zwierząt przywołujących wyblakłe wspomnienia.Chociaż nasza poprzednia praca nie wykazała różnicy w aktywacji BLA między szczurami z dobrym i złym wyginięciem, nasze wyniki tutaj sugerują, że przypominanie o wymieraniu generalnie nie wpływa na BLA ani aktywację w przewidywaniu BLA IL.Zgodnie z naszymi ustaleniami, chociaż badania manipulacji obwodami sugerują, że dane wejściowe IL do BLA są ważne dla uczenia się wymierania, nie są one konieczne do przypominania o wymieraniu.Jednakże roli BLA nie można całkowicie ignorować, ponieważ najnowsze dowody sugerują, że pewne typy komórek BLA są niezbędne do odtworzenia wymierania.
Warto zauważyć, że przywołanie strachu nie spowodowało aktywacji Fos w BLA, ponieważ poprzednie badania dotyczące uszkodzeń, leków i badań obrazowych wskazywały, że ten obszar powoduje wyrażanie strachu i/lub ponowną konsolidację strachu po odzyskaniu danych54,55,56,57.Przedstawione tutaj dane łączą podstawne i boczne jądro ciała migdałowatego, a poprzednie dane sugerują, że ekspresja strachu napędza aktywność Fos po grzbietowej stronie jądra bocznego.Przeanalizowaliśmy oddzielnie dane podstawowe i boczne, ale w żadnym przypadku nie było różnicy (dane nie pokazane), a w prezentowanych tutaj danych oba obszary uległy załamaniu.Nie analizowaliśmy podregionów ciała migdałowatego bocznego, więc specyficzne zmiany w tym obszarze mogą być maskowane.Inna możliwość braku zmian w aktywności Fos w BLA wynika z czasu pojawienia się wspomnień strachu w porównaniu z warunkowaniem.Niektóre wcześniejsze prace wykazały, że udział BLA w wyrażaniu strachu zmniejsza się z czasem po warunkowaniu, tak że ekspresja jest zależna od BLA 24 godziny po warunkowaniu, ale niezależna po 7 dniach (ref. 45, ale patrz 58).nastąpiło 48 godzin po treningu, co sprawia, że ​​brak zmian w aktywności Fos w tym momencie prawdopodobnie odzwierciedla zależne od czasu zmiany w udziale BLA w wyrażaniu strachu.
Wreszcie znajdujemy dowody na to, że udana pamięć o wygaśnięciu jest powiązana z hipokampem brzusznym.Jest to charakterystyczne dla „pośrednich” vHPC, ponieważ tego samego wzoru nie zaobserwowano w obszarze tylnym.Zgodnie z poprzednimi pracami, nie znaleźliśmy żadnych zmian w aktywacji Fos w doprowadzających ILs vHPC.Istnieją istotne dowody na to, że vHPC28,60,61 jest wymagane do aktualizacji strachu, gdy CS pojawia się poza kontekstem, w którym następuje zanik, i że zależy to przynajmniej częściowo od wejścia vHPC do IL13.W oparciu o te poprzednie wyniki, spodziewalibyśmy się, że słabe zanikanie będzie powiązane ze zwiększoną przewidywaną aktywnością IL vHPC.Jednakże tak się nie stało, ponieważ nie było różnicy w aktywności Fos w vHPC znakowanych wstecznie rzutowanymi IL lub nieznakowanych komórkach w vHPC.Sugeruje to, że niemożność zapamiętania blaknięcia w kontekście blaknięcia może uruchomić inny mechanizm niż strach przed odnową.
Ważne jest, aby zwrócić uwagę na niektóre nieodłączne ograniczenia projektowania i analizy oraz ich wpływ na nasze wnioski.Najpierw podzieliliśmy zwierzęta na górną i dolną trzecią część, a myszy na „dobre” i „złe” na podstawie wyników przypominania sobie o wyginięciu.Odbywa się to w celu uniknięcia schematów grupowych, które dzielą zwierzęta na oddzielne grupy ze środka rozkładu lub schematów grupowych, które wykluczają zwierzęta ze środka rozkładu, takich jak rozdzielanie według mediany lub porównanie górnej i dolnej trzeciej części szczurów .chcemy uniknąć tej sytuacji, ponieważ podział mediany nie odzwierciedla zmienności ludzkich reakcji na traumę, którą staramy się modelować.Ponadto, chociaż porównanie górnej i dolnej jednej trzeciej szczurów pozwala nam porównać grupy o podobnej wielkości, podejście to ignoruje zwierzęta w centrum rozmieszczenia i nie odzwierciedla dokładnie zmienności reakcji na uraz.Chociaż nasza metoda może mieć problemy z heterogeniczną wariancją i porównywaniem grup o nierównej wielkości próbek, lepiej niż metody alternatywne oddaje to, co staramy się naśladować.
Przedstawione tutaj wyniki pomagają nam lepiej zrozumieć, w jaki sposób indywidualne różnice w przypominaniu sobie o wygaśnięciu znajdują odzwierciedlenie w różnicach w aktywności obwodów nerwowych.Nasze odkrycia mogą mieć znaczenie w przypadku zespołu stresu pourazowego, o którym wiadomo, że wiąże się z nadmiernym strachem i niemożnością wyeliminowania reakcji strachu.Pokazujemy, że różnice w przypominaniu sobie o wygaśnięciu są powiązane z różnicami w wewnętrznej i zewnętrznej aktywności neuronowej rzutowanej na IL.Różnice te rozłożono w różnych regionach wzdłuż osi przednio-tylnej, co dodatkowo podkreśliło znaczenie oceny funkcji mózgu na poziomie subregionalnym.Wady obecnej metody obejmują przydatność badania i skupienie się na gryzoniach płci męskiej.Przyszłe badania powinny określić mechanizmy neurobiologiczne leżące u podstaw uczenia się wymierania u samic gryzoni i wykorzystać metody do wyciągania wniosków przyczynowych.
Zbiory danych wykorzystane i/lub przeanalizowane w bieżącym badaniu są dostępne u odpowiednich autorów na uzasadnione żądanie.
Pavlov IP Conditioning: badanie fizjologicznej aktywności kory mózgowej.(Oxford University Press, 1927).
Rothbaum, BO i Davis, M. Stosowanie zasad uczenia się w leczeniu reakcji pourazowych. Rothbaum, BO i Davis, M. Stosowanie zasad uczenia się w leczeniu reakcji pourazowych.Rotbaum BO i Davis M. Zastosowanie zasad uczenia się w leczeniu reakcji pourazowych.Rotbaum BO i Davis M. Zastosowanie zasad uczenia się w leczeniu reakcji pourazowych.zainstalować.College w Nowym Jorku.nauka.1008(1), 112-121 (2003).
Rauch, SA, Eftekhari, A. i Ruzek, JI Przegląd terapii ekspozycyjnej: złoty standard w leczeniu PTSD. Rauch, SA, Eftekhari, A. i Ruzek, JI Przegląd terapii ekspozycyjnej: złoty standard w leczeniu PTSD.Rauch SA, Eftekhari A. i Ruzek DI Przegląd terapii ekspozycyjnej: złoty standard w leczeniu zespołu stresu pourazowego. Rauch, SA, Eftekhari, A. i Ruzek, JI Zespół stresu pourazowego: PTSD. Rauch, SA, Eftekhari, A. i Ruzek, JI Przegląd terapii ekspozycyjnej: złoty standard w leczeniu PTSD.Rauch, SA, Eftekhari, A. i Ruzek, DI Przegląd terapii ekspozycyjnej: złoty standard w leczeniu zespołu stresu pourazowego.J.Rehabilitacja.zagospodarowanie zbiornika 49, 679–687.https://doi.org/10.1682/jrrd.2011.08.0152 (2012).
Foa, EB Terapia długą ekspozycją: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.Tłumienie lęku 28, 1043–1047.https://doi.org/10.1002/da.20907 (2011).
Pan Millard i in.Egzystencjalne i nabyte przyczyny utraty pamięci w zespole stresu pourazowego: ustalenia z badania bliźniąt.J.Psychiatra.Zbiornik.42(7), 515-520 (2008).
Pan Millard i in.Neurobiologiczne podstawy niemożności przywołania zanikających wspomnień w zespole stresu pourazowego.biologia.Psychologia.66(12), 1075-1082 (2009).
Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. i LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: izolowanie reaktywności strachu i fenotypów odzyskiwania strachu. Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. i LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: izolowanie reaktywności strachu i fenotypów odzyskiwania strachu.Bush, DEA, Sautre-Baillon, F. i LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: rozróżnienie fenotypów reaktywności strachu i przywrócenia strachu. Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. & LeDoux, JE Informacje o produkcie Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. i LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: izolacja reakcji strachu i tabela odzyskiwania strachu.Bush, DEA, Sautre-Baillon, F. i LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: izolacja reakcji strachowych i fenotyp odzyskiwania strachu.J. Trauma.ciśnienie 20(4), 413–422 (2007).
Russo, AS i Parsons, RG Reakcja na szok akustyczny u szczurów przewiduje międzyosobniczą zmienność w wygaszaniu strachu. Russo, AS i Parsons, RG Reakcja na szok akustyczny u szczurów przewiduje międzyosobniczą zmienność w wygaszaniu strachu.Russo, AS i Parsons, RG Reakcja na szok akustyczny u szczurów przewiduje indywidualne różnice w wygaszaniu strachu. Russo, AS & Parsons, RG 大鼠的声学惊吓反应预测恐惧消退的个体差异. Russo, AS i Parsons, RGRusso, AS i Parsons, RG Reakcja na szok akustyczny u szczurów przewiduje indywidualne różnice w wygaszaniu strachu.Neurobiologia.badanie.Pamięć.139, 157–164 (2017).
Russo, AS, Lee, J. i Parsons, RG Indywidualna zmienność w przypominaniu sobie wygaśnięcia strachu jest związana z fosforylacją kinazy białkowej aktywowanej mitogenami w korze infralimbicznej. Russo, AS, Lee, J. i Parsons, RG Indywidualna zmienność w przypominaniu sobie wygaśnięcia strachu jest związana z fosforylacją kinazy białkowej aktywowanej mitogenami w korze infralimbicznej.Russo, AS, Lee, J. i Parsons, RG Indywidualna zmienność w wymieraniu przypomnienia strachu jest związana z fosforylacją kinazy białkowej aktywowanej mitogenami w korze infralimbicznej. Russo, AS, Lee, J. & Parsons, RG Przeczytać więcej Russo, AS, Lee, J. & Parsons, RG Pamięć o zanikaniu strachu jest związana z indywidualnymi różnicami w peryferyjnej fosforyzacji.Russo, AS, Lee, J. i Parsons, RG Indywidualne różnice w wygaszaniu strachu podczas przypominania są związane z fosforylacją kinaz białkowych aktywowanych mitogenami w korze kończyn dolnych.Psychofarmakologia 236(7), 2039–2048 (2019).