Dziękujemy za odwiedzenie Nature.com.Wersja przeglądarki, której używasz, ma ograniczoną obsługę CSS.Aby uzyskać najlepsze wrażenia, zalecamy korzystanie ze zaktualizowanej przeglądarki (lub wyłączenie trybu zgodności w Internet Explorerze).W międzyczasie, aby zapewnić ciągłe wsparcie, będziemy renderować witrynę bez stylów i języka JavaScript.
Zespół stresu pourazowego (PTSD) charakteryzuje się upośledzeniem zdolności neutralizowania reakcji strachu na bodźce związane z traumą.Badania na ludziach i zwierzętach wskazują na różnice w zaangażowaniu pewnych obszarów kory czołowej jako kluczowych mediatorów decydujących o powodzeniu tłumienia strachu, ale wzajemne oddziaływanie obwodów nerwowych, które określają zróżnicowane zaangażowanie tych obszarów, nie jest jasne.Aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób indywidualne różnice w przypominaniu wyginięcia znajdują odzwierciedlenie w różnicach w aktywności obwodów neuronalnych, oznaczyliśmy projekcje z kory sublimbicznej (IL) szczura za pomocą znaczników wstecznych i porównaliśmy projekcje neuronalne wewnątrz i na zewnątrz neuronów projekcji IL.Przeanalizowaliśmy te dane, grupując je według stopnia zachowania zanikającej pamięci u szczurów.Stwierdziliśmy, że w komórkach projekcji IL neurony w tylnym parathalamusie wykazywały zwiększoną aktywność u szczurów, które wykazywały dobrą pamięć wymierania.Oprócz komórek projekcji IL, zwiększoną aktywność Fos obserwowano w wybranych obszarach klaustrum szczura i hipokampa brzusznego z dobrą rozdzielczością.Nasze wyniki wskazują, że różnice w przypominaniu wymierania są związane ze specyficznymi wzorami aktywności neuronalnej w projekcjach IL i poza nimi.
Warunkowanie strachowe występuje, gdy neutralny bodziec jest powiązany z awersyjnym bodźcem bezwarunkowym (UCS), tak że pierwotnie neutralny bodziec, teraz bodziec warunkowy (CS), wywołuje warunkową reakcję strachu (CR) przy braku UCS.Odwrócenie warunkowego strachu było spowodowane spadkiem CR do CS z powodu powtarzającej się prezentacji CS przy braku UCS1.Poprzednie badania wykazały, że zespół stresu pourazowego (PTSD) jest związany z niemożnością zapamiętania wygaśnięcia uwarunkowanych reakcji lękowych2.Podstawą terapii poznawczo-behawioralnej w leczeniu zespołu stresu pourazowego jest terapia ekspozycyjna oparta na wygaszaniu wyuczonych reakcji strachu3,4.Dlatego badania indywidualnych różnic w strachu przed wyginięciem gryzoni i leżących u jego podstaw mechanizmach neuronalnych mogą pomóc w wyjaśnieniu różnic w reakcjach ludzi na traumę i leczenie zespołu stresu pourazowego.Pomimo postępów w identyfikowaniu mechanizmów neuronowych, które odróżniają pamięć udanego wyginięcia od nieudanego, wiele pozostaje do odkrycia.
Modele gryzoni są przydatne w tej pracy, ponieważ istnieją znaczne różnice indywidualne w przypominaniu sobie wyginięcia gryzoni7,8,9,10.Poprzednie prace badające neuronowe mechanizmy wygaszania strachu na poziomie populacji wykazały, że aktywacja kory infralibic (IL) jest wymagana do przywołania wygaszenia (ref. 11, 12, 13, ale patrz 14), a niektóre badania wykazały spadek aktywność gryzoni w IL wykazujących słabą pamięć o wyginięciu w porównaniu z gryzoniami, których się obawia.Jednak mechanizmy, dzięki którym IL są w różny sposób zaangażowane w ułatwianie eliminacji strachu u gryzoni w porównaniu z tymi wykazującymi słabsze wyginięcie, są niejasne.
Jedną z możliwości jest to, że różnice w pamięci wygaszania strachu między jednostkami są wynikiem zróżnicowanej aktywacji określonych aferentnych IL.Badania anatomiczne18 wykazały, że różne korowe i podkorowe obszary mózgu wysyłają gęste projekcje do IL, która z kolei wysyła eferentne projekcje do wielu obszarów mózgu.Badania na poziomie populacji wykazały, że projekcje IL do ciała migdałowatego są ważne dla nabywania wyginięcia strachu20,21,22, a wkład IL z podstawno-bocznego ciała migdałowatego (BLA) jest również związany z uczeniem się wyginięcia.Jest mniej badań nad udziałem obwodów skoncentrowanych na IL w przypominaniu o wymieraniu, chociaż ostatnie prace sugerują, że zarówno hipokamp brzuszny, jak i grzbietowy są zaangażowane w przewidywanie IL.Eferentne projekcje IL do rekombinującego jądra wzgórza najwyraźniej również uczestniczą w pamięci o wygaśnięciu strachu.
Te poprzednie badania zaczynają malować obraz interakcji obwodów neuronowych zaangażowanych w przypominanie o wymieraniu, ale jest bardzo mało danych na temat tego, czy aktywność w obwodach neuronowych skoncentrowanych na IL wpływa na indywidualne różnice w przypominaniu o wymieraniu.Tutaj staraliśmy się ustalić, czy różnice w pamięci wygaszania strachu między osobami są związane ze zmianami aktywacji wejścia IL w określonych obszarach mózgu.W szczególności oceniliśmy aktywację komórek doprowadzających IL w jądrze przykomorowym wzgórza (PVT), obojczyku (CLA), BLA i hipokampie brzusznym (vHPC).Te regiony mózgu zostały wybrane zarówno dlatego, że wysyłają gęste projekcje do IL, jak i dlatego, że istnieje powód, by podejrzewać, że mogą być zaangażowane w wyrażanie wygaszania strachu 18 .Na przykład ostatnie badanie wykazało, że PVT, region, o którym wiadomo, że jest zaangażowany w nabywanie i rozmnażanie strachu, jest wymagany do reprodukcji wymierania.Ponadto wcześniejsze badania wykazały zwiększoną podstawową aktywność ciała migdałowatego i vHPC u szczurów wyrażających pamięć wyginięcia.Wreszcie analiza claustrum ma charakter bardziej eksploracyjny, biorąc pod uwagę, że żadna z poprzednich prac nie oceniała jego roli w wymieraniu.Jednak ostatnie prace sugerują, że odgrywa on rolę w kontekstualnym warunkowaniu strachu29.
Wirusowe sprzężone z GFP znaczniki wsteczne wstrzyknięto do IL szczurów przed testami behawioralnymi, a aktywność Fos w aferentach IL mierzono podczas odtwarzania wymierania, przywoływania strachu i u szczurów niepoddawanych testom behawioralnym.Nasze wyniki wskazują, że projekcje z tylnego wzgórza przykomorowego do IL wykazują zwiększoną aktywność u szczurów, które z powodzeniem przypominają wyginięcie.Oprócz przewidywań IL, aktywność nerwowa w niektórych obszarach obojczyka i hipokampa brzusznego była zwiększona u szczurów, u których nastąpiła regresja.Nasze wyniki pokazują, że wzorce wewnętrznej i zewnętrznej aktywności neuronalnej rzutowane na IL są związane z indywidualnymi różnicami w pamięci wygaszania strachu.
Jako osobników użyto pięćdziesiąt cztery dorosłe samce szczurów Sprague-Dawley (300-325 g po przybyciu) otrzymane z Charles River Laboratories (Raleigh, NC).Szczury trzymano w parach, ze swobodnym dostępem do pożywienia i wody, w 12-godzinnym cyklu światło/ciemność (światło włączane o 7 rano).Do eksperymentów wykorzystano dwie grupy szczurów (n = 28 i n = 26).Po wykluczeniu śmierci, błędu chirurgicznego, braku ekspresji GFP w miejscu docelowym, słabej jakości tkanek i problemów behawioralnych (wyjaśnionych w Metodach), grupa przypominająca o wyginięciu obejmowała 21 szczurów, a grupa przypominająca o strachu obejmowała 7 szczurów, klatki domowe.grupa składała się z 7 szczurów (do analizy końcowej włączono 35 szczurów).Wszystkie procedury zostały zatwierdzone przez Stony Brook University Institutional Animal Care and Use Committee i były zgodne z wytycznymi ARRIVE (https://arriveguidelines.org) oraz wytycznymi NIH dotyczącymi opieki i wykorzystywania zwierząt laboratoryjnych.
Szczury leczono dwa dni przed operacją.Szczury znieczulano ketaminą (87 mg/kg) i ksylazyną (10 mg/kg), umieszczano w aparacie stereotaktycznym (Stoelting, Woodale, IL) i otrzymywano jednostronne wstrzyknięcia AAVrg-CAG-GFP (Addgene, 30) do IL.(równowaga lewego i prawego zastrzyku).W celu wstrzyknięcia kaniulę o średnicy 22 G opuszczono na miejsce (AP: + 3,00, ML: ± 0,6, DV: – 5,2).Wprowadzić kaniulę wewnętrzną 28G (połączoną z pompą infuzyjną przewodem PE 20) do kaniuli prowadzącej, aby dostarczyć 0,6 µl wirusa z szybkością 0,15 µl na minutę i pozostawić na miejscu przez 5 minut po tym, jak infuzja będzie nienaruszona..Po zszyciu szczurom wstrzyknięto meloksykam (1 mg/kg) i gdy tylko były w stanie się poruszać, umieszczono je z powrotem w klatkach.Szczury trzymano w klatkach przez około 7 tygodni, aby umożliwić regenerację wirusa i wsteczny transport.Trzy szczury zmarły w znieczuleniu, w wyniku czego 51 szczurów (94%) pomyślnie wyzdrowiało po operacji.
Wszystkie procedury przeprowadzono w komorach kondycjonujących o wymiarach 32 cm × 25 cm × 21 cm (Clever Systems Inc., Reston, VA) umieszczonych w dźwiękochłonnych pudełkach izolacyjnych o wymiarach 45,7 cm × 43,2 cm × 43,2 cm (Clever Sys. Inc.).).Podczas sesji uczenia się wymierania i przywoływania wymierania kontekst został zmieniony tak, aby różnił się od pierwotnego kontekstu warunkowego.Warunek A (generowanie strachu) obejmował 28-woltowe żarówki do użytku domowego (Chicago Micro Lighting, Wielka Brytania), podczas gdy warunek B (trening wygaszania, test przypominania o wygaśnięciu i test przypominania sobie strachu) obejmował lampy LED na podczerwień (Univivi IR Illuminator, Shenzhen) ., Chiny;U48R).Ponadto, podczas gdy Context A ma antywibracyjną podłogę listewkową ze ścianami ze stali nierdzewnej i pleksiglasu, Context B zawiera malowane metalowe wstawki umieszczone na podłodze i ścianach.Kształt Context B również został zmodyfikowany poprzez umieszczenie zakrzywionej metalowej wkładki o wymiarach 33,5 cm x 21,3 cm w standardowej komorze kondycjonującej.Dodatkowo w kontekście A komory przetarto 5% kwasem octowym, natomiast w kontekście B komory przetarto 5% wodorotlenkiem amonu.Wreszcie, w kontekście B, szczury były wprowadzane do pokoju testowego w wiadrach, zamiast tarzać je w klatkach na wózkach.Sesje behawioralne rejestrowano za pomocą górnej kamery, a sygnał wideo z każdej kamery wprowadzano do oprogramowania (FreezeScan 2.00, Clever Sys. Inc., Reston, Wirginia), które oceniało blaknięcie na podstawie zmian pikseli.Parametry dobrano tak, aby zachowanie zaniku oszacowane przez komputer było jak najbardziej zbliżone do zachowania wyszkolonych obserwatorów oszacowanego ręcznie.Wartość wskazująca procent czasu zamrożenia zwinięty w 30-sekundowym interwale.
Wszystkie programy behawioralne są wykonywane podczas jasnej części cyklu światło/ciemność.Szczury leczono 5 dni przed rozpoczęciem procedur behawioralnych i transportowano do sali behawioralnej na ostatnie trzy dni leczenia.Pierwszego dnia testów behawioralnych grupę szczurów przypominających o wyginięciu umieszczono w odruchu warunkowanym strachem, następnie umieszczono w kontekście A, poddano 6-minutowemu niestymulowanemu okresowi aklimatyzacji, a następnie podano obie kombinacje 4 kHz, 76 dB, 30 s .ton i całkowite zakończenie, 1,0 mA, kick 1 s (2 min ITI).W przypadku wszystkich treningów behawioralnych szczury ponownie umieszczano w klatkach 2 minuty po ostatniej prezentacji bodźca.Następnego dnia szczury z grupy przypominającej o wymieraniu umieszczono w pokoju kontekstowym B i wykonały 20 prezentacji dźwiękowych (2 min ITI) jako trening wygaszania po 6-minutowym okresie przyzwyczajenia.Następnego dnia szczury z grupy rozmnażania wyginięcia zostały wystawione na 4 tony w kontekście B po 6-minutowym okresie aklimatyzacji w ramach testu wyginięcia.Szczury w grupie pamięci wyginięcia poddano perfuzji 60 minut po sesji behawioralnej.Grupę szczurów kontrolnych wywołujących wspomnienia strachu poddano tej samej procedurze pierwszego dnia reakcji warunkowanej strachem w kontekście A. Czterdzieści osiem godzin później szczury umieszczono w pokoju kontekstowym B i poddano 4 prezentacjom audio (2- minutę ITI) jako test przypominający.strach po 6-minutowym okresie aklimatyzacji.Szczury perfundowano 60 minut po sesji behawioralnej.Grupa domowych szczurów kontrolnych pozostawała w swoich klatkach domowych przez cały eksperyment i była poddawana perfuzji tego samego dnia co szczury doświadczalne.Każdą z dwóch grup szczurów podzielono na dwie serie, a liczba zwierząt w każdej grupie była zrównoważona między seriami.Jeden szczur w grupie ze wspomnieniami strachu został wykluczony z analizy, ponieważ nie wykazywał oznak warunkowania strachu (zamrożenie mniej niż 15% czasu podczas testu wspomnień strachu).Zobacz Ryc. 2A, aby zobaczyć diagram behawioralnej osi czasu.
Szczurom przedawkowano roztwór Fatal Plus (100 mg/kg), następnie perfundowano lodowatym 10% PBS, a następnie 10% buforowaną formaliną.Mózg usunięto i przechowywano w 30% roztworze sacharozy w formalinie w temperaturze 4°C przez około 1 tydzień.Następnie mózg zamrożono i pocięto na kriostat o grubości 40 µm.Skrawki przechowywano kolejno w 10% PBS w 4°C.Następnie przeprowadzono immunofluorescencję na swobodnie pływających skrawkach zawierających interesujący region mózgu.Skrawki płukano 3 razy w 10% PBS przez 5 min.Następnie skrawki inkubowano w 5% roztworze blokującym normalnej surowicy koziej przez 2 godziny w temperaturze pokojowej, a następnie przemyto jeszcze trzy razy po 5 minut w 10% PBS.Następnie skrawki inkubowano przez noc w 4°C w przeciwciałach pierwszorzędowych (c-Fos, #2250, 1:500) (Cell Signaling, Danvers, MA) rozcieńczonych w 1% BSA w 10% PBS.Następnego dnia skrawki płukano w 10% PBS przez 30 min w 4°C, następnie 3 razy po 5 min w 10% PBS i inkubowano z drugorzędowym przeciwciałem (Alexa Fluor 594 kozi przeciwkróliczy, czerwony koniugat, 1:500 ).) (Invitrogen, Carlsbad, CA) w temperaturze pokojowej przez 2 godziny.Po 3 dodatkowych płukaniach w 10% PBS przez 5 minut skrawki umieszczono na szkiełkach i uszczelniono Fluoromount-G (Invitrogen).Zobacz reprezentatywne obrazy barwienia immunologicznego na rycinie 3G.
Mikroskop fluorescencyjny wykorzystujący kamerę cyfrową Infinity3 (Lumenera, Ottawa, Ontario, Kanada) i lekki silnik (Lumencor, Beaverton, OR) podłączony do mikroskopu Zeiss został użyty do uzyskania obrazów z każdego obszaru mózgu będącego przedmiotem zainteresowania, w tym sekcji zawierających IL bez immunofluorescencji.wykonywane w celu potwierdzenia prawidłowego umieszczenia miejsca wstrzyknięcia.Obrazy użyte do zliczania komórek otrzymano przy 20-krotnym powiększeniu.Dla każdego skrawka tkanki należy wykonać jedno zdjęcie z filtrem umożliwiającym wizualizację GFP i jedno zdjęcie z filtrem umożliwiającym wizualizację koniugatu czerwieni Alexa Fluor w przeciwciele drugorzędowym, a do obrazowania użyto oprogramowania do obrazowania (Infinity Analyze, wersja 3) narzuta.Uzyskaj wszystkie obrazy wszystkich obszarów mózgu przy użyciu tego samego czasu ekspozycji i ustawień wzmocnienia.Sześć szczurów zostało wykluczonych z analizy, ponieważ główna transmisja wirusa miała miejsce poza IL (wskaźnik trafień 88%).Osiem kolejnych szczurów zostało wykluczonych, ponieważ pomimo ataku wirusa IL, nie wykazywały one wystarczającej ekspresji GFP we wszystkich docelowych obszarach mózgu będących przedmiotem zainteresowania.Ponadto wykluczono jednego szczura z powodu złej jakości tkanki.
Dostosuj jasność i kontrast, aby zredukować szum tła na obrazie J (NIH), stosując tę ​​samą procedurę dla każdego obrazu.Zliczenia komórek dla wszystkich komórek znakowanych wstecznie, wszystkich komórek znakowanych Fos i wszystkich komórek podwójnie znakowanych zostały wykonane ręcznie przez eksperymentatora, który nie zidentyfikował zwierząt, używając wtyczki cytometru Image J.Liczbę komórek znormalizowano do komórek/mm2.Aby przeanalizować ekspresję Fos w komórkach wystających z IL, liczbę podwójnie znakowanych komórek znormalizowano do całkowitej liczby komórek znakowanych wstecznie.Do analizy mBLA, mvHPC i pvHPC zliczono komórki z wielu obrazów 20x i znormalizowano do komórek/mm2.W celu analizy pozostałych obszarów mózgu analizowano obraz 20x lub część obrazu powiększonego 20x i normalizowano do komórek/mm2.Analiza vHPC obejmowała regiony CA1, CA2 i subdominujące regiony vHPC.Rycina 1 przedstawia analizowane obszary mózgu z obrazami wyznaczającymi przednio-tylną granicę płaszczyzny.
Skróty i lokalizacja interesujących obszarów mózgu.Wyjaśnienie skrótów i lokalizacji regionów mózgu podanych w rękopisie.Mapa mózgu domeny publicznej zaczerpnięta z Swanson (2004) Brain Map: Structure of the Rat Brain, wydanie 3, na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/ 4.0) ./), dostępne do pobrania pod adresem https://larrywswanson.com.
Procent czasu zatrzymania jest uśredniany w ciągu 30-sekundowego okresu odtwarzania dźwięku, z wyłączeniem interwałów pośrednich.Współczynniki przywoływania wygaszania obliczono, wyrażając procent czasu zanikania podczas przywoływania wygaszania jako procent zanikania podczas pierwszych 4 prób treningu wygaszania (zanik podczas czterech tonów przywołania wygaszenia/zanik podczas pierwszych czterech tonów treningu wygaszania*100).Niskie wyniki wskazują na dobrą pamięć zanikania, a wysokie wyniki wskazują na słabą pamięć zanikania.Szczury zostały posortowane według wyniku przypominania o wyginięciu, przy czym szczury w górnej jednej trzeciej wyniku przypominania o wyginięciu zostały sklasyfikowane jako „szczury o złym wyginięciu”, a szczury w ostatnich dwóch trzecich wyniku przypominania o wyginięciu zostały sklasyfikowane jako „dobre”.Szczury z zanikającą pamięcią.
Testy nieparametryczne są stosowane, ponieważ dane często naruszają założenia dotyczące rozkładu normalnego i/lub jednorodności wariancji.Korelacja rang Spearmana została wykorzystana do określenia, czy istnieje znaczący związek między wynikami przypomnienia o wygaśnięciu a markerami Fos i podwójnymi markerami w interesujących obszarach mózgu u wszystkich szczurów poddanych testowi przypomnienia o wygaśnięciu.Test U Manna-Whitneya zastosowano do określenia, czy istnieje różnica między dwiema niezależnymi grupami.Test Kruskala-Wallisa służy do określenia, czy 2 lub więcej grup różni się od siebie, a test porównań wielokrotnych Dunna jest stosowany, gdy statystyka Kruskala-Wallisa jest istotna.Zanikanie podczas uczenia się wygaszania oceniano za pomocą analizy wariancji z powtarzanymi pomiarami z grupą jako czynnikiem międzyobiektowym i testem jako czynnikiem wewnątrzobiektowym. Wyniki uznano za istotne, gdy p < 0,05 dla wszystkich testów statystycznych. Wyniki uznano za istotne, gdy p < 0,05 dla wszystkich testów statystycznych. Результаты считались значимыми при p < 0,05 для всех статистических тестов. Wyniki uznano za istotne przy p < 0,05 dla wszystkich testów statystycznych.当所有统计检验的p < 0.05 时，结果被认为是显着的.当所有统计检验的p < 0.05 时，结果被认为是显着的. Результаты считались значимыми при p < 0,05 для всех статистических тестов. Wyniki uznano za istotne przy p < 0,05 dla wszystkich testów statystycznych.
Rycina 2 przedstawia oś czasu eksperymentu (ryc. 2A) i rozkład częstotliwości wszystkich szczurów poddanych wyginięciu (ryc. 2B). Szczury w grupach o dobrym i słabym wymieraniu różniły się znacząco w tych obliczonych wynikach wymierania (U = 0, p <0, 001) (ryc. 2C). Szczury w grupach o dobrym i słabym wymieraniu różniły się znacząco w tych obliczonych wynikach wymierania (U = 0, p <0, 001) (ryc. 2C). Крыы в гппах с хорошим и плохим уашением значительно разас 200. Szczury w grupach o dobrym i słabym wymieraniu różniły się znacznie pod względem tych obliczonych wskaźników wymierania (U = 0, p <0, 001) (ryc. 2C).在这些计算的灭绝回忆分数中，良好和不良灭绝组中的大鼠存在显着差异（U = 0，p <0,001）（图2C） U = 0，p <0,001）（图2C， В ээих расссчитанных показателях припоминанинининentów (п у 200. W tych obliczonych wskaźnikach przypominania o wymieraniu szczury w grupach o dobrym i słabym wymieraniu różniły się znacząco ( U = 0, p <0, 001) (ryc. 2C).Nie było znaczącej różnicy w czasie zamrożenia między grupami z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją i przypominaniem sobie strachu podczas podstawowego okresu sesji odruchu warunkowanego strachem (X2(2) = 2,746, p = 0,253) (Rycina 2D).Ponadto podczas prezentacji pierwszego tonu odruchu warunkowanego strachem nie było istotnej różnicy w czasie zamrożenia między grupami z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją i przypominaniem sobie strachu (X2(2) = 1,107, p = 0,575), ponieważ jak również podczas strachu podczas tonów drugich.Podczas sesji warunkowania wystąpiła znacząca różnica w czasie zamrożenia między grupami z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją i przypominaniem sobie strachu (X2(2) = 2,214, p = 0,331) (Rysunek 2D).Nie było również znaczącej różnicy w czasie zanikania między grupami o dobrej i słabej ekstynkcji podczas podstawowego okresu treningu wymierania (U = 45, 00, p = 0, 799) (ryc. 2D). Następnie wystąpił znaczący efekt główny bloku próbnego (5 tonów na blok) na czas spędzony na zamrożeniu podczas sesji treningowej wygaszania (F (2, 884, 54, 80) = 8, 331, p <0, 001), co wskazuje, że nastąpiło uczenie się wymierania (ryc. 2D ). Następnie wystąpił znaczący efekt główny bloku próbnego (5 tonów na blok) na czas spędzony na zamrożeniu podczas sesji treningowej wygaszania (F (2, 884, 54, 80) = 8, 331, p <0, 001), co wskazuje, że nastąpiło uczenie się wymierania (ryc. 2D ). Затем наблюдался значительный основной эффект пробного блока (5 тонов на блок) на время, затрачиваемое на замирание во время тренировки угашения (F (2,884, 54,80) = 8,331, p <0,001), что указывает на то, что обучение угашению происходило ( rys. 2D). Wystąpił wówczas znaczący efekt główny bloku próbnego (5 tonów na blok) na czas potrzebny do zamrożenia podczas treningu wygaszania (F (2, 884, 54, 80) = 8, 331, p < 0, 001), co wskazuje, że uczenie się wymierania miało miejsce (ryc. 2D). ).接下来，在消退训练期间，试块（每块5 音）对冻结时间有显着的主效应（F（2.884，54.80）=8.331，p < 0.001），表明发生了消退学习（图2D） ） 。接下来，在消退训练期间，试块（每块5 音）对冻结时间有显着的主效应（F（2.884，54.80）=8.331，p < 0.001），表明发生了消退学习（图2D） ） 。 Затем, во время обучения угашению, пробные блоки (5 тонов на блок) оказали значительное основное влияние на время замирания (F (2,884, 54,80) = 8,331, p <0,001), что указывает на то, что обучение угашению происходило (рис 2D). Następnie, podczas uczenia się wygaszania, bloki próbne (5 tonów na blok) miały znaczący główny wpływ na czas zanikania (F (2, 884, 54, 80) = 8, 331, p < 0, 001), co wskazuje, że uczenie się wymierania miało miejsce (ryc. 2D) .Jednak grupa ekstynkcji (F(1, 19) = 3,091, p = 0,095) nie miała istotnego wpływu na czas zanikania w całym okresie treningu ekstynkcji i nie było interakcji między blokiem próbnym a grupą ekstynkcji (F (4 , 19)) .76) = 1,890, p = 0,121) (ryc. 2D). Podczas sesji testowej istniała znacząca różnica między grupami o dobrym wygaszeniu, słabym wygaszeniu i przypominaniu sobie strachu w czasie spędzonym na zamrożeniu w okresie wyjściowym (X2 (2) = 8,569, p = 0,014), tak że grupa przypominania sobie strachu znacznie się zamroziła więcej niż grupa z dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,017), ale nie grupa ze słabą ekstynkcją (średnia różnica rang = − 3,714, p > 0,999) (ryc. 2D). Podczas sesji testowej istniała znacząca różnica między grupami o dobrym wygaszeniu, słabym wygaszeniu i przypominaniu sobie strachu w czasie spędzonym na zamrożeniu w okresie wyjściowym (X2 (2) = 8,569, p = 0,014), tak że grupa przypominania sobie strachu znacznie się zamroziła więcej niż grupa z dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,017), ale nie grupa ze słabą ekstynkcją (średnia różnica rang = − 3,714, p > 0,999) (ryc. 2D).Podczas sesji testowej istniała znacząca różnica między grupami o dobrym wygaszeniu, słabym wygaszeniu i przypominaniu sobie strachu w czasie spędzonym na zamrożeniu w okresie wyjściowym (X2(2) = 8,569, p = 0,014), tak że grupa przypominająca sobie strach zamarła znacznie .больше, чем в группе хорошего вымирания (средняя разница рангов = 10,57, p = 0,017), но не в группе плохого вымирания (средняя разница рангов = -3,714, p> 0,999) (рис. 2D). większe niż w grupie o dobrej ekstynkcji (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,017), ale nie w grupie złej ekstynkcji (średnia różnica rang = −3,714, p > 0,999) (Ryc. 2D).在 测试 期间 ， 良好 、 不良 消 退组 和 恐惧 回忆组 在 基线期 冻结 时间 方面 存在 显着 差异 （x2 (2) = 8,569, p = 0,014） ， 因此 恐惧 回忆组 冻结 显着 超过 超过 良好 的 灭绝 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组（平均秩差= 10,57，p = 0,017），但不是差的灭绝组（平均秩差= – 3,714，p > 0,999）（2D）.在 测试 期间 ， 良好 、 消 消 退组 和 恐惧 基线期 基线期 冻结 时间 方面 存在 显着 差异 （x2 (2) = 8,569, p = 0,014）, 恐惧 回忆组 冻结 显着 良好 的 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组 组组 组 组（平均秩差= 10,57, p = 0,017），但不是差绝组（平均秩差= – 3,714, p > 0,999）（图2D）. В течение периода тестирования наблюдалась значительная разница между группой с хорошим угашением, группой с плохим угашением и группой с припоминанием страха с точки зрения времени замирания на исходном уровне (X2 (2) = 8,569, p = 0,014), поэтому припоминание страха группа замерзает значительно чаще , чем группа с хорошим вымиранием (средняя разница рангов = 10,57, p = 0,017), но не группа с плохим вымиранием (средняя разница рангов = -3,714, p> 0,999) (рис. 2D). W okresie testowym istniała znacząca różnica między grupą o dobrym wygaszeniu, grupą o słabym wygaszeniu i grupą przypominania sobie strachu pod względem czasu zamrożenia na linii podstawowej (X2(2) = 8,569, p = 0,014), więc przypominanie sobie strachu grupa zamarza znacznie częściej niż grupa z dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,017), ale nie grupa ze słabą ekstynkcją (średnia różnica rang = -3,714, p > 0,999) (Rysunek 2D).Grupa z dobrą ekstynkcją, grupa ze słabą ekstynkcją i grupa przypominająca strach miały również znacząco różne czasy zanikania podczas prezentacji tonu sesji testowej (X2(2) = 14,93, p = 0,001), więc grupa z dobrą ekstynkcją miała znacznie mniej czas.czas zamrożenia niż w grupie słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 9,286, p = 0,044) i grupie pamięci strachu (średnia różnica rang = 13,86, p = 0,001) (ryc. 2D).
Indywidualne różnice we wspominaniu wyginięcia.(A) Zarys procedur chirurgicznych i behawioralnych.(B) Rozkład częstotliwości pokazujący indywidualne różnice w zanikających wynikach pamięci.(C) Dowód na to, że grupy zaprojektowane na podstawie obliczonych wyników przypominania o wymieraniu reprezentują dwa różne fenotypy.(D) Średni procent czasu, przez jaki szczury zastygały w stanie zamrożenia z powodu złego wyginięcia, dobrego wyginięcia i przypomnienia sobie strachu w 30-sekundowych komórkach sesji warunkowego odruchu strachu, w tonach 20, 30 s, zapadły się w 5 bloków podczas sesji uczenia się wyginięcia (4 tony) .każdy) oraz w czterech tonach w sesjach wspomnień zanikania i wspomnień strachu.Słupki błędów przedstawiają odchylenie standardowe średniej. *p < 0,05, ** p < 0,01, *** p < 0,001, **** p < 0,0001. *p < 0,05, ** p < 0,01, *** p < 0,001, **** p < 0,0001. *p < 0,05, **r < 0,01, ***p < 0,001, ****r < 0,0001. *p < 0,05, ** p < 0,01, *** p < 0,001, **** p < 0,0001. *p < 0,05,**p < 0,01,***p < 0,001,****p < 0,0001. *p < 0,05,**p < 0,01,***p < 0,001,****p < 0,0001. *p < 0,05, **r < 0,01, ***p < 0,001, ****r < 0,0001. *p < 0,05, ** p < 0,01, *** p < 0,001, **** p < 0,0001.
Wskaźnik wsteczny wstrzyknięto do IL (ryc. 3A) i określono liczbę komórek GFP+ wzdłuż osi przednio-tylnej obszaru zainteresowania (ryc. 3B-F).Istniała znacząca różnica w liczbie komórek GFP+ między przednią, środkową i tylną PVT (X2(2) = 8,200, p = 0,017), więc mPVT wykazywał znacznie więcej komórek GFP+ niż aPVT (średni stopień) Diff.= 18,37, p = 0,035) i pPVT (średnia różnica rang = 17,71, p = 0,045) (ryc. 3C).Chociaż kilka zwierząt nie wykryło żadnych komórek GFP+ w pCLA i dlatego nie mogło zmapować aktywności w tym regionie, nie było znaczącej różnicy między przednim, środkowym i tylnym CLA (X2(2) = 5,596, p = 0,061).Liczba komórek GFP+ (Rysunek 3D).Następnie, ponieważ niektóre komórki GFP+ znaleziono w aBLA lub avHPC u kilku szczurów, analizowano tylko środkową i tylną część tych obszarów.Środkowy i tylny BLA (U = 393, p = 0, 009) różniły się istotnie liczbą komórek GFP +, więc pBLA wykazywało więcej projekcji IL niż mBLA (ryc. 3E).Podobnie istniała znacząca różnica między środkowymi i tylnymi vHPC, więc pvHPC wykazywały więcej projekcji IL niż mvHPC (U = 403, 5, p = 0, 014) (ryc. 3F).Figura 3G jest przykładowym obrazem przedstawiającym Fos, aavRG-GFP i podwójnie znakowane komórki.
Oceń ilościowo aferenty IL w całym obszarze mózgu będącym przedmiotem zainteresowania.( A ) Schematyczne przedstawienie dystrybucji aavRG-CAG-GFP w całej IL szczura.(B) Reprezentatywne obrazy markerów wstecznych w różnych przednio-tylnych miejscach w interesującym regionie mózgu.Kwantyfikacja znakowania wstecznego wzdłuż osi przednio-tylnej (C) wzgórze przykomorowe, (D) obojczyk, (E) migdałek podstawno-boczny i (F) hipokamp brzuszny.( G ) Reprezentatywne obrazy przedstawiające wsteczne znakowanie aavRG, znakowanie Fos i podwójne znakowanie aavRG i Fos w aPVT.Słupki błędów przedstawiają odchylenie standardowe średniej. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, **r < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, **r < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01.Pasek skali 100 µm.Mapa mózgu domeny publicznej w panelu A jest reprodukowana z Swanson (2004) Brain Map: Rat Brain Structure, 3rd Edition, na licencji Creative Commons Attribution-NonCommons 4.0 International License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc )./4.0/) do pobrania pod adresem https://larrywswanson.com.
Globalną i specyficzną dla projekcji IL aktywność Fos analizowano w aPVT, mPVT i pPVT u wszystkich szczurów.Nie było znaczącej różnicy między dobrym wyginięciem, słabym wyginięciem, przypomnieniem strachu i grupami komórek macierzystych w ekspresji Fos w aPVT (X2 (3) = 3, 888, p = 0, 274) (ryc. 4A), ani nie było istotnej korelacji między Fos w aPVT między ekspresją a przypomnieniem wyginięcia (rs = 0, 092, p = 0, 691) (ryc. 4B) lub między ekspresją Fos w aferentach aPVT IL a przypomnieniem wyginięcia (rs = 0, 143, p = 0, 537) (ryc. 4D).Jednak w aferentach aPVT IL ekspresja Fos różniła się znacząco między dobrym wygaszeniem, słabym wygaszeniem, przypomnieniem strachu i grupami komórek macierzystych (X2 (3) = 15, 05, p = 0, 002), więc grupa przypominająca strach wykazała stosunkowo dobre wygaszanie.regresja (średnia różnica rang = 11,54, p = 0,003), słaba regresja (średnia różnica rang = 10,57, p = 0,034) i komórki macierzyste (średnia różnica rang = 12,79, p = 0,005) (ryc. 4C).Ponadto nie było znaczącej różnicy między dobrym wyginięciem, słabym wyginięciem, przypomnieniem strachu i grupami komórek macierzystych dla ekspresji Fos w mPVT (X2 (3) = 2, 272, p = 0, 518) (ryc. 4E) i dla ekspresji Fos w mPVT..Istotna korelacja z przypomnieniem wyginięcia (rs = 0,168 p = 0,468) (ryc. 4F).Chociaż istniała znacząca różnica między grupami komórek dobrych, złych, przypominających strach i komórek macierzystych w ekspresji Fos w aferentnych komórkach mPVT IL (X2 (3) = 9, 252, p = 0, 026), porównanie post hoc nie ujawniło ani jednego ani dwóch.Istotne różnice między grupami (ryc. 4G).Ponadto nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w komórkach mPVT doprowadzających IL a przypomnieniem wyginięcia (rs = 0, 174, p = 0, 450) (ryc. 4H). Następnie istniała znacząca różnica między grupami dobrej ekstynkcji, słabej ekstynkcji, przypominania sobie strachu i klatek domowych w ekspresji Fos w pPVT (X2 (3) = 13, 89, p = 0, 003), tak że grupa o dobrej ekstynkcji (średnia ranga Różna = 14,96, p = 0,010), ale nie słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) ani grupa przypominająca sobie strach (średnia różnica rang = 2,571, p > 0,999), wykazywała większą ekspresję Fos niż grupa klatek domowych (ryc. 4I). Następnie istniała znacząca różnica między grupami dobrej ekstynkcji, słabej ekstynkcji, przypominania sobie strachu i klatek domowych w ekspresji Fos w pPVT (X2 (3) = 13, 89, p = 0, 003), tak że grupa o dobrej ekstynkcji (średnia ranga Różna = 14,96, p = 0,010), ale nie słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) ani grupa przypominająca sobie strach (średnia różnica rang = 2,571, p > 0,999), wykazywała większą ekspresję Fos niż grupa klatek domowych (ryc. 4I). Далее, наблюдалась значительная разница между группами с хорошим угасанием, плохим угашением, отзывом страха и домашней клеткой в ​​​​экспрессии Fos в pPVT (X2 (3) = 13,89, p = 0,003), так что группа с хорошим угашением (средний ранг Diff. = 14,96, p = 0,010), но не в группе плохого угашения (средняя ранговая разница = 12,86, p = 0,113) или группы воспоминаний о страхе (средняя ранговая разница = 2,571, p > 0,999), демонстрировалась более выраженная экспрессия Fos, чем в группе группа домашних клеток (ryc. 4I). Ponadto istniała znacząca różnica między dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i grupami komórek macierzystych w ekspresji Fos w pPVT (X2 (3) = 13, 89, p = 0, 003), tak że grupa dobrej ekstynkcji (średnia różnica rang. = 14,96, p = 0,010), ale nie w grupie słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) ani w grupie pamięci strachu (średnia różnica rang = 2,571, p > 0,999), wykazywał wyraźniejszą ekspresję Fos niż w grupa domowa (rysunek 4I).其次 ， ppvt 中 Fos 表达 好 消 、 差消 、 恐惧 和 家笼组 之间 存在 显着 差异 （x2 （3） = 13,89, p = 0,003） 使得 消组 （（średnia ranga difff.= 14,96, p = 0,010)，但不是较差的消退(średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) 或恐惧回忆组(średnia różnica rang = 2,571, p > 0,999) ）。= 14,96, p = 0,010) (średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113)).Po drugie, były znaczące różnice w ekspresji Fos w pPVT między grupami dobrych, złych, przypominających sobie strach i grupami komórek domowych (X2(3) = 13,89, p = 0,003), tworząc grupę dobrego spożycia (średnia różnica rang = 14,96)., p = 0,010), но не хуже по угашению (средняя разница рангов = 12,86, p = 0,113) или группе отзыва страха (средняя разница рангов = 2,571, p > 0,999), чем в группе домашней клетки (рис. 4I) . , p = 0,010), ale nie gorzej w wymieraniu (średnia różnica rang = 12,86, p = 0,113) lub grupie przypominania sobie strachu (średnia różnica rang = 2,571, p > 0,999) niż grupa komórek macierzystych (ryc. 4I)..Jednak nie było istotnej korelacji między ekspresją pPVT Fos a przypomnieniem wyginięcia (rs = 0, 051, p = 0, 825) (ryc. 4J).Wreszcie, istniała znacząca różnica w ekspresji Fos w aferentach pPVT IL między grupami z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, wspomnieniami strachu i komórkami domowymi (X2 (3) = 12, 34 p = 0, 006), więc dobra ekspresja Fos w IL- była gorszy niż w grupach ekstynkcji (średnia różnica rang = 12,54, p = 0,014) i w komórce macierzystej (średnia różnica rang = 12,89, p = 0,049) (ryc. 4K) i istotnie skorelowany z aferentami IL w obrębie pPVT między aktywacją a cofnięcie wymierania, lepsze przywołanie wymierania było związane z większą aktywacją tych aferentów IL (rs = -0,438, p = 0,047) (ryc. 4L).
Aktywność Fos była zwiększona w doprowadzających IL tylnego wzgórza przykomorowego (PVT) u szczurów, co wykazywało dobrą regresję.( A ) Nie było znaczących różnic między grupami w ekspresji Fos w aPVT.(B) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem wyginięcia w aPVT.(C) Grupa przypominająca strach wykazała zwiększoną ekspresję Fos w aferentach IL w porównaniu ze wszystkimi innymi grupami.( D ) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem wyginięcia w aPVT.( E ) Nie było znaczących różnic międzygrupowych w ekspresji Fos w mPVT.( F ) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos a pamięcią wyginięcia w mPVT.(G) Ekspresja Fos w doprowadzających komórkach IL w mPVT nie różniła się znacząco między grupami.( H ) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem wyginięcia w mPVT.(I) Dobrze wymarła grupa, ale żadna inna grupa, nie wykazała zwiększonej aktywności Fos w pPVT w porównaniu z grupą klatek domowych.(J) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem wyginięcia w pPVT.( K ) Grupa o dobrej ekstynkcji wykazała zwiększoną ekspresję Fos w komórkach doprowadzających IL w porównaniu z grupą słabej ekstynkcji i grupą komórek macierzystych.(L) Istnieje znacząca korelacja między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem wyginięcia, więc dobre przypomnienie wyginięcia jest związane z większą ekspresją Fos w aferentach IL.Słupki błędów przedstawiają odchylenie standardowe średniej. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, **r < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01. *p < 0,05, **r < 0,01. *p < 0,05, ** p < 0,01.
Następnie przeanalizowano globalną i specyficzną dla projekcji IL aktywność Fos w aCLA i mCLA szczurów we wszystkich grupach. Istniała znacząca różnica między grupami dobrej ekstynkcji, słabej ekstynkcji, przypominania sobie strachu i klatek domowych w ekspresji Fos w aCLA (X2 (3) = 8,455, p = 0,036) tak, że grupa przypominania sobie strachu (średnia różnica rang. = 14,50, p = 0,049), ale ani grupy słabe (średnia różnica rang = 10,21, p = 0,373), ani dobre wymieranie (średnia różnica rang = 4,607, p > 0,999), nie wykazywały większej ekspresji Fos niż grupa z klatek domowych ( Ryc. 5A). Istniała znacząca różnica między grupami dobrej ekstynkcji, słabej ekstynkcji, przypominania sobie strachu i klatek domowych w ekspresji Fos w aCLA (X2 (3) = 8,455, p = 0,036) tak, że grupa przypominania sobie strachu (średnia różnica rang. = 14,50, p = 0,049), ale ani grupy słabe (średnia różnica rang = 10,21, p = 0,373), ani dobre wymieranie (średnia różnica rang = 4,607, p > 0,999), nie wykazywały większej ekspresji Fos niż grupa z klatek domowych ( Ryc. 5A). Между группами с хорошим угашением, плохим угашением, припоминанием страха и домашними клетками наблюдалась значительная разница в экспрессии Fos в aCLA (X2 (3) = 8,455, p = 0,036), так что группа припоминания страха (среднее ранговое различие = 14,50, p = 0,049), но ни плохая (средняя ранговая разница = 10,21, p = 0,373), ни группа с хорошим вымиранием (средняя ранговая разница = 4,607, p > 0,999) не демонстрировали большей экспрессии Fos, чем группа в домашней клетке ( Рис 5А). Istniała znacząca różnica w ekspresji aCLA Fos między grupami dobrego wygaszania, słabego wygaszania, przypominania sobie strachu i komórek macierzystych (X2(3) = 8,455, p = 0,036), tak że grupa przypominania sobie strachu (średnia różnica rang = 14,50, p = 0, 049), ale ani biedni (średnia różnica rang = 10, 21, p = 0, 373), ani dobra grupa ekstynkcji (średnia różnica rang = 4, 607, p > 0, 999) nie wykazali większej ekspresji Fos niż grupa komórek domowych (ryc. 5A) . aCLA 中Fos 表达的良好消退、消退差、恐惧回忆和家庭笼组之间存在显着差异(X2 (3) = 8.455, p = 0.036)，因此恐惧回忆组(Mean Rank Diff. = 14.50，p = 0,049）, 但 无论是 差 （平均 秩差 = 10,21, p = 0,373） 还是 良好 灭绝 （平均 秩差 = 4,607, p> 0,999） 组 都 都 显示 出 家庭 笼组 笼组 更 多 的 fos 表达 （（5a) 。 Acla 中 fos 表达 的 消退 、 消退差 、 回忆 和 家庭 笼组 之间 存在 显着 差异 差异 差异 差异 差异 (x2 (3) = 8,455, p = 0,036), 因此 恐惧 回忆组 回忆组 回忆组 回忆组 (średnia Ranga różnica 0,999) 组 都 出 比 家 庭 笼 组 更 多 的 表 达 图 图 图 5a) 。 Была значительная разница между группами с хорошим угашением, плохим угашением, отзывом страха и домашней клеткой по экспрессии Fos в aCLA (X2(3) = 8,455, p = 0,036), поэтому группа отзыва страха (среднее ранговое различие = 14,50) , p = 0,049), но группы с плохим (средняя разница рангов = 10,21, p = 0,373) и с хорошим вымиранием (средняя разница рангов = 4,607, p > 0,999) показали более высокую экспрессию Fos, чем группа с домашней клеткой (рис. 5A). Istniała znacząca różnica między dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i grupami komórek macierzystych w ekspresji aCLA Fos (X2(3) = 8,455, p = 0,036), więc grupa przypominania sobie strachu (średnia różnica rang = 14,50), p = 0,049 ), ale grupy ze słabą (średnia różnica rang = 10, 21, p = 0, 373) i dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang = 4, 607, p> 0, 999) wykazywały wyższą ekspresję Fos niż grupa komórek domowych (ryc. 5A). .Nie było istotnej korelacji między globalną ekspresją Fos w (rs = 0, 036, p = 0, 876) (ryc. 5B) lub ekspresją Fos w komórkach doprowadzających IL aCLA (rs = -0, 282, p = 0, 215) a przypomnieniem wyginięcia (ryc. 5B)..5D), nie było również znaczącej różnicy między dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i grupami komórek macierzystych w ekspresji Fos w aferentach aCLA IL (X2 (3) = 6, 722, p = 0, 081) (ryc. 5C)..). Następnie istniała znacząca różnica między grupami z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i klatkami domowymi w ekspresji Fos w mCLA (X2 (3) = 10,12, p = 0,018) tak, że grupa z dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang . = 12,93, p = 0,038), ale ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 5,143, p > 0,999), ani grupy przypominające sobie strach (średnia różnica rang = 14,00, p = 0,063) nie wykazały istotnie większej ekspresji Fos w mCLA w stosunku do grupy klatek domowych (ryc. 5E). Następnie istniała znacząca różnica między grupami z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i klatkami domowymi w ekspresji Fos w mCLA (X2 (3) = 10,12, p = 0,018) tak, że grupa z dobrą ekstynkcją (średnia różnica rang . = 12,93, p = 0,038), ale ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 5,143, p > 0,999), ani grupy przypominające sobie strach (średnia różnica rang = 14,00, p = 0,063) nie wykazały istotnie większej ekspresji Fos w mCLA w stosunku do grupy klatek domowych (ryc. 5E). Затем наблюдалась значительная разница между группами с хорошим угашением, плохим угашением, воспоминаниями о страхе и домашней клеткой в ​​​​экспрессии Fos в mCLA (X2 (3) = 10,12, p = 0,018), так что группа с хорошим угашением (средняя разница рангов . = 12,93, p = 0,038), но ни группы плохого угашения (средняя ранговая разница = 5,143, p > 0,999), ни группы отзыва страха (средняя ранговая разница = 14,00, p = 0,063) не показали значительно большей экспрессии Fos w mCLA. Istniała wówczas znacząca różnica między dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, wspomnieniami strachu i grupami komórek macierzystych w ekspresji mCLA Fos (X2(3) = 10,12, p = 0,018), tak że grupa dobrej ekstynkcji (średni stopień różnicy = 12,93, p = 0,038), ale ani grupy słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 5,143, p > 0,999), ani grupy przypominające sobie strach (średnia różnica rang = 14,00, p = 0,063) nie wykazały istotnie większej ekspresji Fos w mCLA.w porównaniu z grupą klatek domowych (Rysunek 5E).接下来 在 在 mcla 中 的 fos 表达 ， 良好 消退组 、 不良 消 退组 、 恐惧 回忆组 家庭 笼组 之间 显着 差异 （x2 （3） = 10,12, p = 0,018）, 良好 （（（（（（（（（（（（（（（（（（（（ （（（ Średnia różnica rang.= 12,93, p = 0,038), 但 在 mcla 中 弱消退 （平均 秩差 = 5,143, p> 0,999） 和 恐惧 回忆组 （平均 秩差 = 14,00 ， p = 0,063） 均 未 显示 出 更 多 的 fos 表达 恐惧 表达 表达 表达 表达 表达 表达 更 多 多 fos 表达相对于家庭笼组（图5E）. = 12,93, p = 0,038), 在 在 mcla 中 弱消退 （平均 秩差 秩差 秩差 = 5,143, p> 0,999） 和 回忆组 （平均 = 14,00, p = 0,063） 未 显示 出 更 多 的 的 的 多 的 的 的 的 的 更 多 的fos 表达 表达 的 fos 表达 表达 的 fos 表达相对于家庭笼组（图5E). Далее, в экспрессии Fos в mCLA наблюдалась значительная разница между группой с хорошим угасанием, группой с плохим угасанием, группой с отзывом о страхе и группой с домашней клеткой (X2(3) = 10,12, p = 0,018), так, группа хорошего угашения (средняя разность рангов = 12,93, p = 0,038), но в mCLA ни слабое угасание (средняя разница рангов = 5,143, p > 0,999), ни группа отзыва страха (средняя разница рангов = 14,00, p = 0,999) = 0,063) показали лучшую экспрессию Много Fos по сравнению с группой с домашней клеткой (Рисунок 5E). Ponadto istniała znacząca różnica w ekspresji Fos w mCLA między grupą o dobrej ekstynkcji, grupą o słabej ekstynkcji, grupą ze sprzężeniem zwrotnym strachu i grupą komórek macierzystych (X2(3) = 10,12, p = 0,018), zatem dobra wygaszanie (średnia różnica rang = 12,93, p = 0,038), ale w mCLA ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 5,143, p > 0,999), ani grupa pamiętania strachu (średnia różnica rang = 14,00, p = 0,999) = 0,063) nie wykazywały lepszej Ekspresja Multi Fos w porównaniu z grupą komórek macierzystych (ryc. 5E).Jednak globalna ekspresja Fos w mCLA (rs = 0, 321, p = 0, 156) (ryc. 5F) lub w doprowadzających komórkach IL mCLA (rs = -0, 121, p = 0, 602) i przywołanie wymierania (ryc. 5H), brak istotnej różnicy między grupy z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i komórką macierzystą dla ekspresji Fos w komórkach doprowadzających IL mCLA (X2(3)=4,923, p=0,178) (Rysunek 5G).
Aktywność Fos była podwyższona w środkowej części klaustrum u szczurów z dobrą pamięcią wyginięcia.(A) Grupa przypominająca sobie strach, ale nie inne grupy, wykazała zwiększoną aktywność Fos w porównaniu z grupą komórek macierzystych w aCLA.(B) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aCLA a przypomnieniem wyginięcia.(C) Ekspresja Fos w aferentnych komórkach aCLA IL nie różniła się znacząco między grupami.( D ) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem wyginięcia w aCLA.(E) Dobrze wymarła grupa, ale nie inne grupy, wykazała zwiększoną aktywność Fos w mCLA w porównaniu z grupą komórek macierzystych.( F ) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem wyginięcia w mCLA.(G) Ekspresja Fos w komórkach doprowadzających IL mCLA nie różniła się znacząco między grupami.( H ) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem wyginięcia w mCLA.Słupki błędów przedstawiają odchylenie standardowe średniej. * p < 0,05. * p < 0,05. *r < 0,05. * p < 0,05. *p < 0,05. *p < 0,05. *r < 0,05. * p < 0,05.
Następnie przeanalizowano globalną i specyficzną dla projekcji IL aktywność Fos w mBLA i pBLA we wszystkich grupach szczurów.Nie było znaczącej różnicy między dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i grupami komórek macierzystych w ekspresji Fos w mBLA (X2 (3) = 0, 944, p = 0, 815) (ryc. 6A).Nie było również znaczącej różnicy między grupami z dobrą regresją, słabą regresją, przypomnieniem strachu i ekspresją Fos komórki macierzystej w komórkach doprowadzających IL mBLA (X2 (3) = 0, 518, p = 0, 915) (ryc. 6C).Ponadto nie było istotnej korelacji między globalną ekspresją Fos w mBLA (rs = 0, 126, p = 0, 588) (ryc. 6B) a ekspresją Fos w komórkach doprowadzających IL mBLA (rs = 0, 200, p = 0, 385) (rs = 0, 200, p = 0,385).p = 0,385).Ryc. 6D) i przypominanie o wymieraniu.Nie było również znaczącej różnicy w dobrej ekstynkcji, słabej ekstynkcji, pamięci strachu i grupach komórek macierzystych w ekspresji Fos w pBLA (X2 (3) = 4, 246, p = 0, 236) (ryc. 6E), a także nie było istotnej różnicy w pBLA Dobra.wymieranie, słaba ekstynkcja, przypominanie sobie strachu i grupy komórek macierzystych w ekspresji Fos w komórkach doprowadzających IL (X2(3)=1,954, p=0,582) (Rysunek 6G).Wreszcie, globalna ekspresja Fos w pBLA (rs = 0, 070, p = 0, 762) (ryc. 6F) i ekspresja Fos w komórkach doprowadzających pBLA IL (rs = 0, 122, p = 0, 597) i przypomnienie wyginięcia (ryc. 6H).
Indywidualne różnice w reprodukcji wymierania nie zostały odwzorowane na różnice w ekspresji Fos w podstawno-bocznym ciele migdałowatym.( A ) Nie było znaczących różnic międzygrupowych w ekspresji Fos w mBLA.(B) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem wyginięcia w mBLA.(C) Ekspresja Fos w komórkach doprowadzających IL mBLA nie różniła się znacząco między grupami.( D ) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos w komórkach doprowadzających IL a przypomnieniem wyginięcia w mBLA.( E ) Nie było znaczących różnic międzygrupowych w ekspresji Fos w pBLA.( F ) Nie było istotnej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem wyginięcia w pBLA.(G) Ekspresja Fos w doprowadzających komórkach IL pBLA nie różniła się znacząco między grupami.( H ) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos w komórkach doprowadzających IL a przypomnieniem wyginięcia w pBLA.Słupki błędów przedstawiają odchylenie standardowe średniej.
Na koniec przeanalizowano globalną i specyficzną dla projekcji IL aktywność Fos w mvHPC i pvHPC u wszystkich szczurów. Istniała znacząca różnica między grupami dobrej ekstynkcji, słabej ekstynkcji, przypominania sobie strachu i klatek domowych w ekspresji Fos w mvHPC (X2 (3) = 8,056, p = 0,045) tak, że dobra ekstynkcja (średnia różnica rang = 13,29 , p = 0, 031), ale ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 6, 857, p > 0, 999), ani przypominanie sobie strachu (średnia różnica rang = 8, 000, p = 0, 864) nie wykazywały większej ekspresji Fos niż grupa klatek domowych (ryc. 7A). Istniała znacząca różnica między grupami dobrej ekstynkcji, słabej ekstynkcji, przypominania sobie strachu i klatek domowych w ekspresji Fos w mvHPC (X2 (3) = 8,056, p = 0,045) tak, że dobra ekstynkcja (średnia różnica rang = 13,29 , p = 0, 031), ale ani słaba ekstynkcja (średnia różnica rang = 6, 857, p > 0, 999), ani przypominanie sobie strachu (średnia różnica rang = 8, 000, p = 0, 864) nie wykazywały większej ekspresji Fos niż grupa klatek domowych (ryc. 7A). Между группами с хорошим угасанием, плохим угашением, отзывом страха и домашними клетками наблюдалась значительная разница в экспрессии Fos в mvHPC (X2 (3) = 8,056, p = 0,045), так что хорошее угасание (средняя ранговая разница = 13,29) , p = 0,031), но ни в группах с плохим угасанием (средняя ранговая разница = 6,857, p > 0,999), ни в группе с отзывом страха (средняя ранговая разница = 8,000, p = 0,864) экспрессия Fos была выше, чем в группе с домашней клеткой (ryc. 7А). Wystąpiła znacząca różnica w ekspresji mvHPC Fos między grupami z dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i komórkami macierzystymi (X2(3) = 8,056, p = 0,045), więc dobra ekstynkcja (średnia różnica rang = 13,29), p = 0,031), ale ani w grupie słabej ekstynkcji (średnia różnica rang = 6,857, p > 0,999), ani w grupie przypominania sobie strachu (średnia różnica rang = 8,000, p = 0,864) ekspresja Fos nie była wyższa niż w grupie domowej.komórka (ryc. 7A). mvhpc 中 fos 表达 的 良好 消退 、 不良 消退 、 恐惧 回忆 和 家庭 笼组 之间 存在 显着 差异 （x2 (3) = 8,056, p = 0,045） ， 因此 良好 消退 （平均 秩差 = 13,29） p = 0,031 ） ， 但 无论是 （平均 秩差 = 6,857, p> 0,999） 还是 恐惧 回忆 （平均 秩差 = 8.000, p = 0,864） 组都 显示 出 比 家庭 笼组 更 多 的 Fos 表达 表达 （图 2）。 mvhpc 中 fos 表达 的 消退 、 不良 消退 恐惧 回忆 和 家庭 笼组 之间 存在 显着 差异 （（x2 (3) = 8,056, p = 0,045） ， （（（平均 秩差 秩差 = 13,29） p = 0,031） ， 但 弱消退 （平均 秩差 秩差 = 6,857, p> 0,999） 还 是 恐惧 （平均 秩差 秩差 = 8.000, p = 0,864） 组 都 出 家庭 笼组 多 的 fos 表达 图 图 。。。。 。。。。 ））））））））））））））））））））））））））））））））））） Имелась значительная разница между группами «хорошо», «плохо», «припоминание страха» и «домашняя клетка» для экспрессии Fos в mvHPC (X2(3) = 8,056, p = 0,045) и, следовательно, хорошая регрессия (средняя разница рангов = 13,29), p = 0,031), но группы со слабым угасанием (средняя разница рангов = 6,857, p > 0,999) и воспоминания о страхе (средняя разница рангов = 8,000, p = 0,864) показали более высокую экспрессию Fos, чем группа в домашней клетке (ryc. 2). Istniała znacząca różnica między grupami dobrych, złych, przypominających sobie strach i grupami komórek macierzystych dla ekspresji Fos w mvHPC (X2(3) = 8,056, p = 0,045), a zatem dobra regresja (średnia różnica rang = 13,29), p = 0,031), ale grupy ze słabą ekstynkcją (średnia różnica rang = 6,857, p > 0,999) i wspomnieniami strachu (średnia różnica rang = 8,000, p = 0,864) wykazywały wyższą ekspresję Fos niż grupa w klatce domowej (ryc. 2).7A).Jednak nie było istotnej różnicy (X2(3) = 4,893, p = 0,180) (ryc. 7C).Ponadto nie było istotnej korelacji między globalną ekspresją Fos w mvHPC (rs = -0,233, p = 0,309) (Figura 7B) a ekspresją Fos w aferentnych komórkach IL mvHPC (rs = 0,056, p = 0,810) (Figura 7D).oraz zgłoszenie zaginięcia.Ponadto nie było znaczącej różnicy między dobrą ekstynkcją, słabą ekstynkcją, przypominaniem sobie strachu i grupami komórek macierzystych w ekspresji Fos w pvHPC (X2 (3) = 3, 623, p = 0, 353) (ryc. 7E) i nie było znaczących różnic.różnica w dobrej regresji ekspresji Fos w aferentnych komórkach IL pvHPC, słaba regresja, pamięć strachu i grupy komórek macierzystych (X2(3)=3,871, p=0,276) (ryc. 7G).Wreszcie, nie było istotnej korelacji między globalną ekspresją Fos pvHPC (rs = -0, 127, p = 0, 584) (ryc. 7F) a ekspresją Fos w komórkach pvHPC doprowadzających IL (rs = 0, 176, p = 0, 447) i przypomnieniem wyginięcia (ryc. 7F ).7H).
Ekspresja Fos jest podwyższona w hipokampie brzusznym szczurów, co wskazuje na dobre wygaszanie pamięci.(A) Dobrze wymarła grupa, ale nie inne grupy, wykazała zwiększoną ekspresję Fos w mvHPC w porównaniu z grupą komórek macierzystych.(B) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem wyginięcia w mvPHC.(C) Ekspresja Fos w aferentnych komórkach IL mvHPC nie różniła się znacząco między grupami.( D ) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem wyginięcia w mvHPC.(E) Nie było znaczących różnic między grupami w ekspresji Fos w pvHPC.( F ) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos a przypomnieniem wyginięcia w pvHPC.(G) Ekspresja Fos w aferentnych komórkach IL pVHPC nie różniła się znacząco między grupami.( H ) Nie było znaczącej korelacji między ekspresją Fos w aferentach IL a przypomnieniem wyginięcia w pvHPC.Słupki błędów przedstawiają odchylenie standardowe średniej. * p < 0,05. * p < 0,05. *r < 0,05. * p < 0,05. *p < 0,05. *p < 0,05. *r < 0,05. * p < 0,05.Nasza pierwotna analiza dla wszystkich regionów wykazała porównanie na trzech poziomach wzdłuż osi przednio-tylnej, chociaż przeanalizowaliśmy również każdy region, który zapadł się wzdłuż osi przednio-tylnej.Wyniki tych analiz przedstawiono w tabeli 1.
Tutaj przetestowaliśmy, czy indywidualne różnice w przypominaniu wyginięcia znalazłyby odzwierciedlenie w różnych wzorach aktywności aferentnej w dolnej korze limbicznej.W tym celu oceniliśmy aktywność Fos w projekcjach IL ze wzgórza przykomorowego, claustrum, migdałka podstawno-bocznego i hipokampa brzusznego po powtórce wyginięcia.W komórkach projekcyjnych IL stwierdziliśmy wyższą aktywność w tylnym obszarze PVT u szczurów, które wykazywały dobrą pamięć wymierania w porównaniu ze szczurami o słabym wyginięciu.Nie było różnic w przewodach doprowadzających IL z jądra obojczyka, hipokampa brzusznego lub migdałków podstawno-bocznych.Poza komórkami projekcyjnymi IL zaobserwowano zwiększoną aktywność nerwową w wybranych obszarach klaustrum szczura i hipokampa brzusznego z dobrą rozdzielczością.Nasze wyniki wskazują, że udana pamięć wymierania jest organizowana przez specyficzne projekcje PVT do komórek IL i innych niż IL w klaustrum i hipokampie brzusznym.
Odkryliśmy, że przewidywanie PVT IL było aktywne u szczurów, które wykazywały dobre przypomnienie wyginięcia, co jest zgodne z niedawnym badaniem pokazującym, że PVT jest wymagane do przypomnienia wyginięcia.W badaniu tym nie zastosowano manipulacji specyficznych dla subregionu, ale wykazano, że do odtworzenia wyginięcia potrzebne były zarówno projekcje PVT na bocznym centralnym ciele migdałowatym, jak i projekcje IL na PVT.Nasze wyniki wskazują, że oprócz łańcucha IL-PVT-CeL, wejście po PVT do IL może być również wymagane do przywołania hartowania.Okazuje się zatem, że w reprodukcję wymierania zaangażowane są zarówno eferentne, jak i aferentne połączenia IL.Kolejnym ważnym krokiem jest ustalenie, co powoduje, że pPVT sygnalizuje reprodukcję wyginięcia na poziomie obwodów neuronowych.Oprócz związku z IL, poprzednie badania śledzenia kanałów 31,32 wykazały, że pPVT otrzymuje dane wejściowe z brzusznej szarości okołowodociągowej (vPAG), co jest związane z uczeniem się wyginięcia33,34,35,36.Chociaż rola vPAG w przypominaniu o wymieraniu nie została ustalona, ​​przewidywanie pPVT przez vPAG jest atrakcyjnym kandydatem ze względu na ich gęstość i zaangażowanie obu regionów w generowanie wcześniejszych dowodów na wyginięcie strachu.
Innym ważnym aspektem naszych wyników PVT jest to, że są one wyspecjalizowane wzdłuż osi przednio-tylnej.Co uderzające, neuronalna aktywność projekcji PVT w IL koreluje z przeciwnym stanem behawioralnym, tak że aktywność projekcji pre-PVT w IL jest związana z przypominaniem sobie strachu, podczas gdy projekcja pPVT jest aktywna po pomyślnym wygaśnięciu przypominania (tj. strachu).Ta funkcjonalna heterogeniczność w PVT nie jest zaskakująca, biorąc pod uwagę poprzednią pracę [omówioną w 37].Uderzający przykład dystrybucji funkcjonalnej w PVT pojawił się niedawno w badaniu, które scharakteryzowało właściwości określonych typów komórek w PVT.To badanie pokazuje, że komórki dopaminy eksprymujące DRD2 są głównie wyrażane w pPVT, unerwiają korę kończyny przedniej i reagują na bodźce awersyjne.Druga populacja komórek ulega głównie ekspresji w aPVT i wyznacza przejście do stanu niskiego pobudzenia fizjologicznego oraz unerwia korę kończyn dolnych.Nasze wyniki prawie nie pasują do tego wzorca, ponieważ komórki aPVT projekcyjne IL są aktywne podczas przypominania sobie strachu, podczas gdy projekcje pPVT są aktywne, a zwierzęta wykazują niski poziom strachu.Istnieją co najmniej dwa możliwe wyjaśnienia pozornej rozbieżności.Po pierwsze, zidentyfikowane typy komórek nie są zlokalizowane wyłącznie w jednym przednio-tylnym miejscu TVV.Zatem aktywne komórki pPVT rzutujące IL u szczurów z dobrą pamięcią wyginięcia mogą należeć do klasy komórek, które są bardziej prawdopodobne do wykrycia w aPVT i sygnalizują przejście do stanu niskiego pobudzenia.To samo może dotyczyć komórek projekcji IL w aPVT aktywowanych po pamięci strachu.Po drugie, poprzednie badania śledzenia zidentyfikowały obecność pPVT wystających z IL3, chociaż niektóre wydają się pochodzić z komórek zawierających DRD2, inne typy komórek mogą rzutować na IL i zostać aktywowane po udanej reprodukcji wygaszania.
Chociaż celem tego badania było zidentyfikowanie różnic między szczurami wykazującymi różne fenotypy wymierania, eksperymenty te ujawniły również nowe dane związane z mechanizmami pamięci strachu.Co ciekawe, stwierdziliśmy zwiększoną aktywność Fos w przednim CLA u szczurów z pamięcią strachu.
Obojczyk jest umieszczony jako centrum komunikacji korowej i jest zaangażowany w procesy od integracji sensorycznej po uwagę i sen40,41,42,43.Istnieją ograniczone dowody na to, w jaki sposób claustrum jest zaangażowane w warunkowanie strachu lub wyrażanie strachu, jednak wcześniejsze badania wykazały, że kontekstowa ekspresja strachu jest zaangażowana w aktywność Fos w claustrum.Niedawno doniesiono, że hamowanie projekcji atrezji do kory śródwęchowej podczas kontekstowego warunkowania strachu upośledza tworzenie pamięci długoterminowej, chociaż ich potrzeba wyrażania strachu nie została przetestowana.W tym samym badaniu zaobserwowano zwiększoną aktywację Fos, gdy zwierzęta były narażone na nowe środowisko w porównaniu z myszami narażonymi na znajome środowisko.Mając to na uwadze, zgłaszana tutaj aktywacja CLA może być spowodowana kontaktem z nowym aparatem podczas testów, a nie strachem przed samym wycofaniem.Aby dokładniej scharakteryzować funkcję zamków w strachu i przetwarzaniu sytuacyjnym, przyszłe badania powinny wykorzystywać ukierunkowaną manipulację zamkiem.
Chociaż poprzednie prace wykazały, że PVT jest związane z ekspresją pamięci strachu, 45,46,47 nie zaobserwowaliśmy żadnej zmiany w całkowitej ekspresji Fos u szczurów, gdy przypominały sobie strach 48 godzin po warunkowaniu.Tę różnicę można wytłumaczyć kilkoma czynnikami, w tym wcześniejszą pracą testującą strach przed dyskretnymi wskazówkami w tym samym kontekście, w którym miało miejsce warunkowanie, podczas gdy w naszym eksperymencie testowanie przeprowadzono w nowym pokoju.Ponadto uśmiercono nasze zwierzęta 60 minut po teście, podczas gdy poprzednia praca wykorzystywała punkt czasowy 90 minut.Wreszcie, w poprzednich badaniach test przeprowadzono w pomieszczeniu, w którym zwierzęta mogły reagować apetytem, ​​podczas gdy w naszej pracy szczury były testowane bez odpowiedzi apetytu.Chociaż pozwala to na pewien stopień uwarunkowanego hamowania, istnieją dowody na to, że pozwalanie zwierzętom na hamowanie presji na zdobycie pożywienia podczas sprawdzania, czy boją się bodźców, tworzy konflikt motywacyjny (tj. strach kontra nagroda), który jest kluczowym czynnikiem stymulującym.udział PVT48, 49. .
Wiadomo, że ciało migdałowate podstawno-boczne jest zaangażowane w nabywanie wygaszania strachu50,51 i istnieją dowody na to, że projekcje BLA do IL są również zaangażowane w ten proces23.Jednak nie jest jasne, czy BLA i jego połączenia są zaangażowane w powrót wymierania.Badania obrazowe23,28 wykazały zwiększoną aktywność BLA u zwierząt przypominających wyblakłe wspomnienia.Podczas gdy nasza poprzednia praca nie wykazała różnicy w aktywacji BLA między dobrymi i złymi szczurami wymierania, nasze wyniki tutaj sugerują, że przypomnienie wyginięcia generalnie nie wpływa na BLA ani aktywację w przewidywaniu BLA IL.Zgodnie z naszymi ustaleniami, chociaż badania manipulacji obwodami sugerują, że dane wejściowe IL do BLA są ważne dla uczenia się wymierania, nie są one konieczne do przypomnienia wyginięcia.Jednak roli BLA nie można całkowicie zignorować, ponieważ ostatnie dowody sugerują, że pewne typy komórek w BLA są wymagane do odtworzenia wymierania.
Warto zauważyć, że wspomnienie strachu nie spowodowało aktywacji Fos w BLA, ponieważ poprzednie badania uszkodzeń, leków i obrazowania wiązały ten obszar z wyrażaniem strachu i / lub rekonsolidacją strachu po odzyskaniu54,55,56,57.Przedstawione tutaj dane łączą podstawowe i boczne podjądro ciała migdałowatego, a poprzednie dane sugerują, że ekspresja strachu napędza aktywność Fos po grzbietowej stronie jądra bocznego.Przeanalizowaliśmy oddzielnie dane podstawowe i boczne, ale w żadnym przypadku nie było różnicy (dane nie pokazane), a oba obszary załamały się w danych, które tutaj prezentujemy.Nie analizowaliśmy podregionów bocznego ciała migdałowatego, więc specyficzne zmiany w tym obszarze mogą być maskowane.Inna możliwość braku zmiany aktywności Fos w BLA wynika z synchronizacji wspomnień strachu w porównaniu z warunkowaniem.Niektóre wcześniejsze prace wykazały, że udział BLA w wyrażaniu strachu zmniejsza się z czasem po warunkowaniu, tak że ekspresja jest zależna od BLA po 24 godzinach od warunkowania, ale niezależna po 7 dniach (ref. 45, ale patrz 58).wystąpiło 48 godzin po treningu, co sprawia, że ​​brak zmiany aktywności Fos w tym punkcie czasowym prawdopodobnie odzwierciedla zależne od czasu zmiany udziału BLA w wyrażaniu strachu.
Wreszcie znajdujemy dowody na to, że udana pamięć wyginięcia jest związana z hipokampem brzusznym.Jest to charakterystyczne dla „pośrednich” vHPC, ponieważ tego samego wzoru nie zaobserwowano w regionie tylnym.Zgodnie z poprzednimi pracami nie stwierdziliśmy żadnych zmian w aktywacji Fos w aferentnych IL vHPC.Istnieją istotne dowody na to, że vHPC28,60,61 jest wymagane do aktualizacji strachu, gdy CS występuje poza kontekstem, w którym występuje zanikanie, i że zależy to przynajmniej częściowo od wejścia vHPC do IL13.Na podstawie tych wcześniejszych wyników spodziewalibyśmy się, że słabe zanikanie będzie związane ze zwiększoną przewidywaną aktywnością IL vHPC.Jednak tak nie było, ponieważ nie było różnicy w aktywności Fos w vHPC znakowanych wstecznie z rzutem IL lub nieznakowanych komórkach w vHPC.Sugeruje to, że niezdolność do zapamiętania zanikania w kontekście zanikania może uruchamiać inny mechanizm niż strach przed odnowieniem.
Ważne jest, aby zwrócić uwagę na niektóre nieodłączne ograniczenia projektowania i analizy oraz ich wpływ na nasze wnioski.Najpierw podzieliliśmy zwierzęta na górne i dolne tercje, a myszy na „dobre” i „złe” na podstawie wyników przypominania o wymieraniu.Ma to na celu uniknięcie schematów grupowych, które dzielą zwierzęta na oddzielne grupy ze środka rozkładu lub schematów grupowych, które wykluczają zwierzęta ze środka rozkładu, takich jak rozdzielanie przez medianę lub porównywanie górnej i dolnej części szczurów .chcemy uniknąć tej sytuacji, ponieważ mediana podziału nie odzwierciedla zmienności reakcji człowieka na traumę, którą staramy się modelować.Ponadto, podczas gdy porównanie górnej i dolnej części szczurów pozwala nam porównać grupy o podobnej wielkości, podejście to ignoruje zwierzęta w centrum dystrybucji i nie odzwierciedla dokładnie zmienności reakcji na uraz.Chociaż nasza metoda może mieć problemy z heterogeniczną wariancją i porównywaniem grup o nierównej liczebności próby, lepiej oddaje to, co próbujemy naśladować, niż metody alternatywne.
Przedstawione tutaj wyniki pomagają nam lepiej zrozumieć, w jaki sposób indywidualne różnice w przypominaniu wymierania znajdują odzwierciedlenie w różnicach w aktywności obwodów nerwowych.Nasze odkrycia mogą mieć znaczenie dla zespołu stresu pourazowego, o którym wiadomo, że jest związany z nadmiernym strachem i niemożnością wyeliminowania reakcji strachu.Pokazujemy, że różnice w przypominaniu wymierania są związane z różnicami w wewnętrznej i zewnętrznej aktywności nerwowej rzutowanej na IL.Różnice te były rozmieszczone w różnych regionach wzdłuż osi przednio-tylnej, dodatkowo podkreślając znaczenie oceny funkcji mózgu na poziomie subregionalnym.Wady obecnej metody obejmują przydatność badania i skupienie się na samcach gryzoni.Przyszłe badania powinny określić mechanizmy neurobiologiczne leżące u podstaw uczenia się wymierania u samic gryzoni i zastosować metody wyciągania wniosków przyczynowych.
Zbiory danych wykorzystane i/lub przeanalizowane w bieżącym badaniu są dostępne u odpowiednich autorów na uzasadnione żądanie.
Pavlov IP Conditioning: badanie fizjologicznej aktywności kory mózgowej.(Oxford University Press, 1927).
Rothbaum, BO i Davis, M. Stosowanie zasad uczenia się w leczeniu reakcji pourazowych. Rothbaum, BO i Davis, M. Stosowanie zasad uczenia się w leczeniu reakcji pourazowych.Rotbaum BO i Davis M. Stosowanie zasad uczenia się w leczeniu reakcji pourazowych.Rotbaum BO i Davis M. Zastosowanie zasad uczenia się w leczeniu reakcji pourazowych.zainstalować.Kolegium Nowego Jorku.nauka.1008(1), 112-121 (2003).
Rauch, SA, Eftekhari, A. & Ruzek, JI Przegląd terapii ekspozycji: złoty standard leczenia PTSD. Rauch, SA, Eftekhari, A. & Ruzek, JI Przegląd terapii ekspozycji: złoty standard leczenia PTSD.Rauch SA, Eftekhari A. i Ruzek DI Przegląd terapii ekspozycyjnej: złoty standard leczenia zespołu stresu pourazowego. Rauch, SA, Eftekhari, A. & Ruzek, JI Rauch, SA, Eftekhari, A. & Ruzek, JI Przegląd terapii ekspozycji: Złoty standard leczenia PTSD.Rauch, SA, Eftekhari, A. i Ruzek, DI Przegląd terapii ekspozycyjnej: złoty standard leczenia zespołu stresu pourazowego.J. Rehabilitacja.zagospodarowanie zbiornika 49, 679–687.https://doi.org/10.1682/jrrd.2011.08.0152 (2012).
Foa, EB Terapia długimi ekspozycjami: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.Tłumienie niepokoju 28, 1043–1047.https://doi.org/10.1002/da.20907 (2011).
Pan Millard i in.Egzystencjalne i nabyte przyczyny utraty pamięci w zespole stresu pourazowego: wyniki badania bliźniaczego.J. Psychiatra.Zbiornik.42(7), 515-520 (2008).
Pan Millard i in.Neurobiologiczne podstawy niezdolności do przywołania zanikających wspomnień w zespole stresu pourazowego.biologia.Psychologia.66(12), 1075-1082 (2009).
Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. & LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: izolowanie reaktywności strachu i fenotypów odzyskiwania strachu. Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. & LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: izolowanie reaktywności strachu i fenotypów odzyskiwania strachu.Bush, DEA, Sautre-Baillon, F. i LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: rozróżnianie fenotypów reaktywności strachu i przywracania strachu. Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. & LeDoux, JE Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. & LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: izolacja reakcji na strach i tabela odzyskiwania strachu.Bush, DEA, Sautre-Baillon, F. i LeDoux, JE Indywidualne różnice w strachu: izolacja reakcji strachu i fenotyp odzyskiwania strachu.J. Trauma.ciśnienie 20(4), 413–422 (2007).
Russo, AS & Parsons, RG Akustyczna reakcja przestrachu u szczurów przewiduje międzyosobniczą zmienność wygaszania strachu. Russo, AS & Parsons, RG Akustyczna reakcja przestrachu u szczurów przewiduje międzyosobniczą zmienność wygaszania strachu.Russo, AS i Parsons, RG Akustyczna reakcja przestrachu u szczurów przewiduje indywidualne różnice w wygaszaniu strachu. Russo, AS & Parsons, RG Russo, AS & Parsons, RGRusso, AS i Parsons, RG Akustyczna reakcja przestrachu u szczurów przewiduje indywidualne różnice w wygaszaniu strachu.Neurobiologia.nauka.Pamięć.139, 157–164 (2017).
Russo, AS, Lee, J. & Parsons, RG Indywidualna zmienność przywoływania wygaszania strachu jest związana z fosforylacją kinazy białkowej aktywowanej mitogenem w korze infralimbicznej. Russo, AS, Lee, J. & Parsons, RG Indywidualna zmienność przywoływania wygaszania strachu jest związana z fosforylacją kinazy białkowej aktywowanej mitogenem w korze infralimbicznej.Russo, AS, Lee, J. i Parsons, RG Indywidualna zmienność wygaszania wspomnień związanych ze strachem jest związana z fosforylacją kinazy białkowej aktywowanej mitogenem w korze infralimbicznej. Russo, AS, Lee, J. & Parsons, RG Russo, AS, Lee, J. & Parsons, RG Pamięć o zanikaniu strachu jest związana z indywidualnymi różnicami w peryferyjnej fosforyfikacji.Russo, AS, Lee, J. i Parsons, RG Indywidualne różnice w wygaszaniu strachu podczas przypominania sobie są związane z fosforylacją kinaz białkowych aktywowanych mitogenem w korze kończyn dolnych.Psychofarmakologia 236(7), 2039–2048 (2019).